اشعاری منسوب به امام جعفر صادق(ع)

فی الأصل کنّا نجوماً یستضاء بنا

وللبریّه نحن الیوم برهان

نحن البحور الّتی فیها لغائصکم

درّ ثمین ویاقوت ومرجان

مساکن القدس والفردوس نملکها

ونحن للقدس والفردوس خزّان

من شذّ عنّا فبرهوت ساکنه

ومن أتانی فجنّات وولدان

ما در اصل ، ستارگانی بودیم که ملکوتیان به وسیله ما طلب روشنایی می کردند و ما امروز هم از برای آفریدگان دلیل و برهان هستیم .

ما همان دریاهایی هستیم که در میان آنان ، شناوران شما دُرهای گرانبها و گوهر و یاقوت و مرجان بدست می آورند .

ما جایگاه قدس و بهشت برین را مالک می شویم ، و خزانه داران آن جایگاه قدسی و بهشت برین ما هستیم .

هر که از ما رو گرداند ، برهوت جایگاه اوست و کسی که به سوی ما بیاید بهشت و ولدان (یَطُوفُ عَلَیْهم وِلْدانٌ مُخَلَّدُون) برای اوست .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد2 - بخش امام جعفر بن محمد الصادق(ع) - صفحه 624)

(المناقب : 277 - 276/4 ، بحار الأنوار : 26/47)

اشعار امام صادق،اشعار امام جعفر صادق،اشعاری از امام صادق،اشعاری از امام جعفر صادق،اشعاری منسوب به امام صادق،اشعاری منسوب به امام جعفر صادق،شعر امام صادق،شعر امام جعفر صادق،شعر از امام صادق،شعر از امام جعفر صادق(ع)