به دارندگان مال و ثروت غبطه نخورید

رسول الله(ص) فرمودند : به دارندگان مال و ثروت غبطه نخورید

شخصی خدمت رسول الله(ص) شرفیاب شد و عرض کرد: ای رسول خدا(ص) ، فلانی با یک سفر دریائی و با یک سرمایه کمی به چین رفت و خیلی زود برگشت در حالی که سود بسیار زیادی نصیب او گردید به طوری که خویشان و نزدیکان و دوستانش به او حسد ورزیدند . رسول الله(ص) فرمودند: ثروت دنیا هر چه زیادتر گردد برای صاحبش جز گرفتاری به بار نمی آورد ، به دارندگان مال و ثروت غبطه نخورید مگر آنهائی که ثروت خود را در راه خدا بذل و بخشش می کنند . بعد رسول الله(ص) فرمودند : آیا به شما خبر ندهم از کسی که سرمایه اش خیلی کمتر از سرمایه رفیق شما ، و برگشت او خیلی سریعتر ، و بهره ای که برده بسیار زیادتر بوده ، و آنچه خدا برای او از خوبی ها فراهم کرده در خزانه های عرش الهی نگهداری می شود؟ عرض کردند: ای رسول خدا(ص) ، او را به ما معرفی کن . رسول الله(ص) فرمودند : به این شخصی که می آید نگاه کنید . وقتی نگاه کردیم دیدیم مردی از انصار است ، لباس های کهنه به تن داشت و قیافه اش خیلی جلب توجه نمی کرد . رسول الله(ص) فرمودند : إنّ هذا لقد صعد له فی هذا الیوم إلی العلوّ من الخیرات والطاعات ما لو قسّم علی جمیع أهل السماوات والأرض لکان نصیب أقلّهم منه غفران ذنوبه ووجوب الجنّه له . این بنده خدا خوبی ها و طاعت هایی که امروز از او بالا رفته ، اگر بر اهل آسمان و زمین تقسیم شود ، کمترین بهره هر یک از آنها این است که گناهانش آمرزیده شود و داخل بهشت گردد . اصحاب تعجب نمودند و عرض کردند: ای رسول خدا(ص) ، او چه کاری کرده است؟ رسول الله(ص) فرمودند : از خودش سوال کنید کاری را که امروز انجام داده خواهد گفت . آنگاه همگی به او روی آوردند و گفتند: ای بنده خدا ، گوارایت باد آنچه رسول الله(ص) برای تو بشارت داده است ، امروز چه عملی انجام داده ای که برای تو آن مقدار ثواب و پاداش نوشته اند؟ او گفت: فکر نمی کنم کاری کرده باشم جز اینکه از خانه ام به قصد کاری خارج شدم ، و چون مقداری تأخیر کردم احتمال دادم که وقت آن دیر شده باشد ، و به مقصد نرسم ، با خود گفتم: حالا که چنین شده خوب است به جای آن بروم به چهره دلربا و جمال نورانی امیرالمومنین علی بن ابی طالب(ع) نگاهی کنم ، زیرا از رسول الله(ص) شنیده ام که فرمودند: النظر إلی وجه علیّ عباده . نگاه کردن به چهره علی(ع) عبادت است . در این هنگام رسول الله(ص) فرمود: أی واللَّه عباده ، وأیّ عباده . بلی ، به خدا قسم عبادت است و چه عبادت با ارزشی . تو ای بنده خدا از خانه بیرون آمدی تا دیناری چند برای مخارج عائله ات بدست آوری ، و آن از دستت رفت ، با خود گفتی: به جای آن بروم به چهره علی(ع) نگاه کنم ، تو این کار را کردی در حالی که او را دوست داری و به فضائلش معتقدی ، و این برای تو بهتر است از آنکه به اندازه یک دنیا پر از طلای سرخ می داشتی و آن را در راه خدا انفاق می کردی ، و بدان به عدد هر نفسی که در مسیر راهت کشیده ای درباره هزار نفر می توانی شفاعت کنی و خدا به شفاعت تو آنها را از آتش دوزخ نجات دهد .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد1 - صفحه 363)