اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
چرا امام حسین(ع) با یزید بیعت نکرد؟
امام حسین(ع) در روز عاشورا دلیل خود برای بیعت نکردن با یزید را چه عنوان کرد؟
امام حسین(علیه السلام) طی خطبه ای پس از آن که نامه نگاری کوفیان و خیانتشان در این وعده ها، و بدی تکیه بر فریبهای معاویه را به آن ها گوشزد کرد دلائل خود برای بیعت نکردن با یزید را چنین تشریح فرمود:
«أَلا إِنَّ الدَّعِىَّ ابْنَ الدَّعيّ قَدْ رَكَزَنی بَيْنَ اثْنَتَيْنِ، بَيْنَ الْقَتْلَةِ وَ الذِّلَّةِ، وَ هَيْهاتَ ما آخِذُ الدَّنِيَّةَ أَبَى اللّهُ ذلِكَ وَ رَسُولُهُ، وَ جُدُودٌ طابَتْ، وَ حُجُورٌ طَهُرَتْ، وَ أُنُوفٌ حَمِيَّةٌ، وَ نُفُوسٌ أَبِيَّةٌ، لا تُؤْثِرَ طاعَةَ اللِّئامِ عَلى مَصارِعِ الْكِرامِ، أَلا قَدْ أَعْذَرْتُ وَ أَنْذَرْتُ، أَلا إِنِّي زاحِفٌ بِهذِهِ الاُْسْرَةِ عَلى قِلَّةِ الْعِتادِ، وَ خَذَلَةِ الاَْصْحابِ».
(هان بهوش باشيد! كه اين [يزيد] ناپاك زاده، فرزند ناپاك زاده مرا در ميان دو انتخاب قرار داده است: كشته شدن يا قبول ذلّت و چقدر دور است كه ما تن به ذلّت دهيم،(1) خداوند و پيامبر او هرگز براى ما ذلّت و زبونى نمى پسندند و نياكان پاك سرشت و دامن هاى پاكى كه ما را پرورانده اند و بزرگ مردان غيرتمند و انسان هاى با شرافت اين را از ما نمى پذيرند. هرگز! ما هيچگاه فرمانبردارى فرومايگان را بر مرگ شرافتمندانه ترجيح نخواهيم داد. بدانيد من با شما اتمام حجّت كردم و شما را از عاقبت كارتان بيم دادم. به هوش باشيد! من با همين خاندانم و آمادگى كم و ياران اندك، با شما پيكار مى كنم وآماده شهادتم!).
آنگاه اين اشعار را خواند:
«فَاِنْ نَهْزِمْ فَهَزّامُونَ قِدْماً *** وَ إِنْ نُهْزَمْ فَغَيْرُ مُهَزَّمينا
وَ ما إِنْ طِبُّنا جُبْنٌ وَ لكِنْ *** مَنايانا وَ دَوْلَةُ آخِرينا».
(اگر ما در جنگ، دشمن را درهم بشكنيم، اين شيوه ديرين ما است و اگر [به ظاهر] شكست بخوريم
باز هم شكست از ما نيست [و در حقيقت دشمنان ما شكست خورده اند].
ترس زيبنده ما نيست ولى اينك
دولت و حكومت ديگران با كشتن ما هموار گشته است).(2)، (3)
پی نوشت:
(1). در كتاب احتجاج طبرسى (ج 2، ص 99) به اين تعبير آمده است : «قَدْ تَرَكَني بَيْنَ السِّلَّةِ وَ الذِّلَّةِ وَ هَيْهاتَ لَهُ ذلِكَ مِنِّي! هَيْهاتَ مِنَّا الذِّلَّةَ».
(2). مقتل الحسين خوارزمى، ج 2، ص 6 ـ 8 و بحارالانوار، ج 45، ص8 ـ 10.
(3). گردآوري از کتاب: «عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها»، سعید داودی و مهدی رستم نژاد، (زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، انتشارات امام على بن ابى طالب(عليه السلام)، قم، 1388 هـ.ش، ص 421.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
امام حسین(ع) در روز عاشورا دلیل خود برای بیعت نکردن با یزید را چه عنوان کرد؟
امام حسین(علیه السلام) طی خطبه ای پس از آن که نامه نگاری کوفیان و خیانتشان در این وعده ها، و بدی تکیه بر فریبهای معاویه را به آن ها گوشزد کرد دلائل خود برای بیعت نکردن با یزید را چنین تشریح فرمود:
«أَلا إِنَّ الدَّعِىَّ ابْنَ الدَّعيّ قَدْ رَكَزَنی بَيْنَ اثْنَتَيْنِ، بَيْنَ الْقَتْلَةِ وَ الذِّلَّةِ، وَ هَيْهاتَ ما آخِذُ الدَّنِيَّةَ أَبَى اللّهُ ذلِكَ وَ رَسُولُهُ، وَ جُدُودٌ طابَتْ، وَ حُجُورٌ طَهُرَتْ، وَ أُنُوفٌ حَمِيَّةٌ، وَ نُفُوسٌ أَبِيَّةٌ، لا تُؤْثِرَ طاعَةَ اللِّئامِ عَلى مَصارِعِ الْكِرامِ، أَلا قَدْ أَعْذَرْتُ وَ أَنْذَرْتُ، أَلا إِنِّي زاحِفٌ بِهذِهِ الاُْسْرَةِ عَلى قِلَّةِ الْعِتادِ، وَ خَذَلَةِ الاَْصْحابِ».
(هان بهوش باشيد! كه اين [يزيد] ناپاك زاده، فرزند ناپاك زاده مرا در ميان دو انتخاب قرار داده است: كشته شدن يا قبول ذلّت و چقدر دور است كه ما تن به ذلّت دهيم،(1) خداوند و پيامبر او هرگز براى ما ذلّت و زبونى نمى پسندند و نياكان پاك سرشت و دامن هاى پاكى كه ما را پرورانده اند و بزرگ مردان غيرتمند و انسان هاى با شرافت اين را از ما نمى پذيرند. هرگز! ما هيچگاه فرمانبردارى فرومايگان را بر مرگ شرافتمندانه ترجيح نخواهيم داد. بدانيد من با شما اتمام حجّت كردم و شما را از عاقبت كارتان بيم دادم. به هوش باشيد! من با همين خاندانم و آمادگى كم و ياران اندك، با شما پيكار مى كنم وآماده شهادتم!).
آنگاه اين اشعار را خواند:
«فَاِنْ نَهْزِمْ فَهَزّامُونَ قِدْماً *** وَ إِنْ نُهْزَمْ فَغَيْرُ مُهَزَّمينا
وَ ما إِنْ طِبُّنا جُبْنٌ وَ لكِنْ *** مَنايانا وَ دَوْلَةُ آخِرينا».
(اگر ما در جنگ، دشمن را درهم بشكنيم، اين شيوه ديرين ما است و اگر [به ظاهر] شكست بخوريم
باز هم شكست از ما نيست [و در حقيقت دشمنان ما شكست خورده اند].
ترس زيبنده ما نيست ولى اينك
دولت و حكومت ديگران با كشتن ما هموار گشته است).(2)، (3)
پی نوشت:
(1). در كتاب احتجاج طبرسى (ج 2، ص 99) به اين تعبير آمده است : «قَدْ تَرَكَني بَيْنَ السِّلَّةِ وَ الذِّلَّةِ وَ هَيْهاتَ لَهُ ذلِكَ مِنِّي! هَيْهاتَ مِنَّا الذِّلَّةَ».
(2). مقتل الحسين خوارزمى، ج 2، ص 6 ـ 8 و بحارالانوار، ج 45، ص8 ـ 10.
(3). گردآوري از کتاب: «عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها»، سعید داودی و مهدی رستم نژاد، (زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، انتشارات امام على بن ابى طالب(عليه السلام)، قم، 1388 هـ.ش، ص 421.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
امام حسین،یزید،یزید ملعون،یزید لعنتی،امام حسین و یزید،یزید و امام حسین،بیعت نکردن با یزید،علت بیعت نکردن با یزید،دلیل بیعت نکردن با یزید،بیعت با یزید،چرا امام حسین با یزید بیعت نکرد،چرا امام حسین با یزید بیعت نکرد؟،دلیل بیعت نکردن امام حسین،دلیل بیعت نکردن امام حسین با یزید،علت بیعت نکردن امام حسین،علت بیعت نکردن امام حسین با یزید،امام حسین در عاشورا،امام حسین در روز عاشورا،امام حسین در کربلا