اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
چرا متوکل قبر امام حسين(ع) را تخريب کرد؟
متوکل در سال 236 قمرى دستور داد آرامگاه سرور شهيدان حضرت ابا عبدالله الحسين(علیه السلام) و بناهاى اطراف آن ويران و زمين پيرامون آن كشت شود و نيز در اطراف آن پاسگاههايى بر قرار ساخت تا از زيارت آن حضرت جلوگيرى كند. گويا هيچ يك از مسلمانان حاضر به تخريب قبر امام حسين(علیه السلام) نبوده است، زيرا او اين كار را توسط شخصى بنام «ديزج» انجام داد كه يهودى الأصل بود. متوكل اعلام كرد: رفتن به زيارت حسين بن على ممنوع است و اگر كسى به زيارت او برود، مجازات خواهد شد. (1) او مى ترسيد قبر امام حسين(علیه السلام) پايگاهى بر ضد او گردد و مبارزات و شهادت آن شهيد بزرگوار الهام بخش حركت و قيام مردم در برابر ستمهاى دربار خلافت شود. اما شيعيان و دوستداران سرور شهيدان در هيچ شرائطى از زيارت آن تربت پاك باز نايستادند و زائران، انواع صدمه ها و شكنجه ها را تحمل مى كردند و باز به زيارت مى رفتند. پس از قتل متوكل دوباره شيعيان با همكارى علويان قبر آن حضرت را باز سازى كردند. (2)
خراب كردن قبر امام حسين(علیه السلام) مسلمانان را به شدت خشمگين ساخت، به طورى كه مردم «بغداد» شعارهايى بر ضد متوكل بر در و ديوارها و مساجد مى نوشتند و شعراى مبارز و متعهد، با سرودن اشعارى، او را «هجو» مى كردند. از جمله آن سرودهها، شعرى است كه ترجمه آن به قرار زير است:
«به خدا قسم اگر بنى اميه، فرزند دختر پيامبرشان را به ستم كشتند، اينك كسانى كه از دودمان پدر او هستند (بنى عباس) جنايتى مانند جنايت بنى اميه مرتكب شده اند. اين قبر حسين است كه به جان خودم سوگند (توسط عباسيان) ويران شده است. بنى عباس متأسفند كه در قتل حسين(علیه السلام) شركت نداشته اند! و اينك با تجاوز به تربت حسين و ويران كردن قبر او، به جان استخوانهاى او افتاده اند!». (3)، (4)
پی نوشت:
(1). ابوالفرج الاصفهانى، همان كتاب، ص 395؛ مسعودى، مروج الذهب، بيروت، دارالأندلس، ج 4، ص 51؛ سيوطى، تاريخ الخلفا، الطبعه الثالثه، بغداد، مكتبه المثنى، ص 347.
(2). ابوالفرج الاصفهانى، همان كتاب، ص 396؛ و ر.ك به: ابن اثير، الكامل فى التاريخ، بيروت، دار صادر، ج 7، ص 55.
(3). بالله ان كانت اميه قد أتت
قتل ابن بنت نبيها مظلوماً
فلقد اتاه بنو ابيه بمثله
هذا لعمرى قبره مهدوماً
أسفوا على ان لايكونوا شاركوا
فى قتله فَتَتَبّعوه رميماً
(سيوطى، تاريخ الخلفا، الطبعه الثالثه، بغداد، مكتبه المثنى، ص 347).
(4). گردآوري از کتاب: سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(علیه السلام)، قم، 1390 ه . ش، ص 588.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
متوکل در سال 236 قمرى دستور داد آرامگاه سرور شهيدان حضرت ابا عبدالله الحسين(علیه السلام) و بناهاى اطراف آن ويران و زمين پيرامون آن كشت شود و نيز در اطراف آن پاسگاههايى بر قرار ساخت تا از زيارت آن حضرت جلوگيرى كند. گويا هيچ يك از مسلمانان حاضر به تخريب قبر امام حسين(علیه السلام) نبوده است، زيرا او اين كار را توسط شخصى بنام «ديزج» انجام داد كه يهودى الأصل بود. متوكل اعلام كرد: رفتن به زيارت حسين بن على ممنوع است و اگر كسى به زيارت او برود، مجازات خواهد شد. (1) او مى ترسيد قبر امام حسين(علیه السلام) پايگاهى بر ضد او گردد و مبارزات و شهادت آن شهيد بزرگوار الهام بخش حركت و قيام مردم در برابر ستمهاى دربار خلافت شود. اما شيعيان و دوستداران سرور شهيدان در هيچ شرائطى از زيارت آن تربت پاك باز نايستادند و زائران، انواع صدمه ها و شكنجه ها را تحمل مى كردند و باز به زيارت مى رفتند. پس از قتل متوكل دوباره شيعيان با همكارى علويان قبر آن حضرت را باز سازى كردند. (2)
خراب كردن قبر امام حسين(علیه السلام) مسلمانان را به شدت خشمگين ساخت، به طورى كه مردم «بغداد» شعارهايى بر ضد متوكل بر در و ديوارها و مساجد مى نوشتند و شعراى مبارز و متعهد، با سرودن اشعارى، او را «هجو» مى كردند. از جمله آن سرودهها، شعرى است كه ترجمه آن به قرار زير است:
«به خدا قسم اگر بنى اميه، فرزند دختر پيامبرشان را به ستم كشتند، اينك كسانى كه از دودمان پدر او هستند (بنى عباس) جنايتى مانند جنايت بنى اميه مرتكب شده اند. اين قبر حسين است كه به جان خودم سوگند (توسط عباسيان) ويران شده است. بنى عباس متأسفند كه در قتل حسين(علیه السلام) شركت نداشته اند! و اينك با تجاوز به تربت حسين و ويران كردن قبر او، به جان استخوانهاى او افتاده اند!». (3)، (4)
پی نوشت:
(1). ابوالفرج الاصفهانى، همان كتاب، ص 395؛ مسعودى، مروج الذهب، بيروت، دارالأندلس، ج 4، ص 51؛ سيوطى، تاريخ الخلفا، الطبعه الثالثه، بغداد، مكتبه المثنى، ص 347.
(2). ابوالفرج الاصفهانى، همان كتاب، ص 396؛ و ر.ك به: ابن اثير، الكامل فى التاريخ، بيروت، دار صادر، ج 7، ص 55.
(3). بالله ان كانت اميه قد أتت
قتل ابن بنت نبيها مظلوماً
فلقد اتاه بنو ابيه بمثله
هذا لعمرى قبره مهدوماً
أسفوا على ان لايكونوا شاركوا
فى قتله فَتَتَبّعوه رميماً
(سيوطى، تاريخ الخلفا، الطبعه الثالثه، بغداد، مكتبه المثنى، ص 347).
(4). گردآوري از کتاب: سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(علیه السلام)، قم، 1390 ه . ش، ص 588.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
متوکل و قبر امام حسین،تخریب قبر امام حسين،تخریب قبر امام حسين توسط متوکل،متوکل چرا قبر امام حسین را خراب کرد؟،علت تخریب قبر امام حسين توسط متوکل،دلیل تخریب قبر امام حسين توسط متوکل،چرا متوکل قبر امام حسين را خراب کرد؟،چرا متوکل قبر امام حسين را تخریب کرد؟،ماجرای تخریب قبر امام حسین،ماجرای تخریب قبر امام حسین توسط متوکل