اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
در بین مسیر کوفه به شام ، بر اسرای کربلا چه گذشت؟
فرمانروايان شام و جنايتكاران كوفه براى مانور قدرت و گرفتن زهر چشم از مردم همه مناطق، دستور دادند كه كاروان اسيران را همراه سرها در شهرها بگردانند، غافل از اينكه با اين كار در هر گامى، ميخى بر تابوت خود مى كوبند.
سيد بن طاووس مى نويسد: پس از دستور يزيد، ابن زياد سرها را به همراه اسيران، به «محفّر بن ثعلبه عائذى» سپرد كه آنها را چون اسيران بلاد كفر در شهرها بگردانند و به شام برسانند. (1)
منازلى كه بين راه كوفه و شام از آنها گذشتند، به ترتيب مشخص نيست، ولى در كتابهاى مقاتل، منازلى را نام برده اند (2) كه ما در اينجا به برخى از آنها كه حوادث قابل توجّهى در آنها اتفاق افتاد، اشاره مى كنيم:
مشهد النقطة
آنها كه سر مبارك امام حسين(عليه السلام) را با خود مى بردند، در بين راه به مكانى رسيدند و سر مقدّس آن حضرت را بر روى سنگ بزرگى نهادند. قطره خونى از آن سر مقدّس بر روى آن سنگ چكيد، و روايت است كه پس از آن هر سال در روز عاشورا از آن سنگ خون مى جوشيد و مردم از اطراف و نواحى در آن مكان اجتماع مى كردند و براى امام حسين(عليه السلام) ماتمى برپا مى نمودند و شيون و ناله سر مى دادند. اين ماجرا تا زمان عبدالملك مروان ادامه داشت، تا آنكه وى دستور داد آن سنگ را از آن مكان منتقل كرده و به مكان نامعلومى بردند؛ پس از آن اثرى از آن سنگ ديده نشد ولى مردم در آنجا بنايى برپا كردند و نامش را «نقطه» يا «مشهد النقطه» ناميدند. (3)
حلب
در شهر حلب (در سوريه) زيارتگاه معروفى است به نام «مشهد السقط» كه در علّت نامگذارى آن گفته اند: چون كاروان اسيران به اين مكان رسيدند، فرزندى از امام حسين(عليه السلام) در آنجا سقط شد كه «محسن» نام داشت و او را در آنجا به خاك سپردند. (4)
بعلبک
مرحوم علامه مجلسى مى نويسد: در برخى از كتابها آمده است كه چون كاروان اسيران به بعلبك نزديك شدند، به والى آن شهر ورود اسيران را اطلاع دادند؛ او نيز دستور داد پرچم ها (ى پيروزى) را برافرازند و به پيشواز كاروان بروند، كودكان نيز همراه آنها خارج شدند و به تماشاى اسيران شتافتند. ام كلثوم(عليها السلام) چون اين صحنه ها را ديد، در حق آنها نفرين كرد و فرمود: «أَبادَ اللهُ كَثْرَتَكُمْ، وَ سَلَّطَ عَلَيْكُمْ مَنْ يَقْتُلُكُمْ»؛ (خداوند جمعيت شما را نابود كند و كسى را بر شما مسلّط سازد كه شما را به قتل برساند). (5)، (6)
پی نوشت:
(1). ملهوف (لهوف)، ص 208.
(2). در كتاب «قصه كربلا» تأليف دانشمند محترم جناب حجة الاسلام والمسلمين آقاى نظرى منفرد از 20 منزل نام برده شده و براى هر منزلى نكته اى و حادثه اى نقل گرديده است (رجوع كنيد به: قصه كربلا، ص 465 - 480).
(3). مقتل الحسين مقرّم، ص 346؛ مرحوم حاج شيخ عباس قمى نيز در نفس المهموم، ص 238 اين ماجرا را نقل كرده است.
(4). مقتل الحسين مقرّم، ص 346؛ مرحوم حاج شيخ عباس قمى نيز در نفس المهموم، ص 238 اين ماجرا را نقل كرده است.
(5). بحارالانوار، ج 45، ص 126.
(6). گرد آوري از کتاب: عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها، سعید داودی و مهدی رستم نژاد،(زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، امام على بن ابى طالب عليه السلام، قم، 1388 ه. ش، ص 588.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
فرمانروايان شام و جنايتكاران كوفه براى مانور قدرت و گرفتن زهر چشم از مردم همه مناطق، دستور دادند كه كاروان اسيران را همراه سرها در شهرها بگردانند، غافل از اينكه با اين كار در هر گامى، ميخى بر تابوت خود مى كوبند.
سيد بن طاووس مى نويسد: پس از دستور يزيد، ابن زياد سرها را به همراه اسيران، به «محفّر بن ثعلبه عائذى» سپرد كه آنها را چون اسيران بلاد كفر در شهرها بگردانند و به شام برسانند. (1)
منازلى كه بين راه كوفه و شام از آنها گذشتند، به ترتيب مشخص نيست، ولى در كتابهاى مقاتل، منازلى را نام برده اند (2) كه ما در اينجا به برخى از آنها كه حوادث قابل توجّهى در آنها اتفاق افتاد، اشاره مى كنيم:
مشهد النقطة
آنها كه سر مبارك امام حسين(عليه السلام) را با خود مى بردند، در بين راه به مكانى رسيدند و سر مقدّس آن حضرت را بر روى سنگ بزرگى نهادند. قطره خونى از آن سر مقدّس بر روى آن سنگ چكيد، و روايت است كه پس از آن هر سال در روز عاشورا از آن سنگ خون مى جوشيد و مردم از اطراف و نواحى در آن مكان اجتماع مى كردند و براى امام حسين(عليه السلام) ماتمى برپا مى نمودند و شيون و ناله سر مى دادند. اين ماجرا تا زمان عبدالملك مروان ادامه داشت، تا آنكه وى دستور داد آن سنگ را از آن مكان منتقل كرده و به مكان نامعلومى بردند؛ پس از آن اثرى از آن سنگ ديده نشد ولى مردم در آنجا بنايى برپا كردند و نامش را «نقطه» يا «مشهد النقطه» ناميدند. (3)
حلب
در شهر حلب (در سوريه) زيارتگاه معروفى است به نام «مشهد السقط» كه در علّت نامگذارى آن گفته اند: چون كاروان اسيران به اين مكان رسيدند، فرزندى از امام حسين(عليه السلام) در آنجا سقط شد كه «محسن» نام داشت و او را در آنجا به خاك سپردند. (4)
بعلبک
مرحوم علامه مجلسى مى نويسد: در برخى از كتابها آمده است كه چون كاروان اسيران به بعلبك نزديك شدند، به والى آن شهر ورود اسيران را اطلاع دادند؛ او نيز دستور داد پرچم ها (ى پيروزى) را برافرازند و به پيشواز كاروان بروند، كودكان نيز همراه آنها خارج شدند و به تماشاى اسيران شتافتند. ام كلثوم(عليها السلام) چون اين صحنه ها را ديد، در حق آنها نفرين كرد و فرمود: «أَبادَ اللهُ كَثْرَتَكُمْ، وَ سَلَّطَ عَلَيْكُمْ مَنْ يَقْتُلُكُمْ»؛ (خداوند جمعيت شما را نابود كند و كسى را بر شما مسلّط سازد كه شما را به قتل برساند). (5)، (6)
پی نوشت:
(1). ملهوف (لهوف)، ص 208.
(2). در كتاب «قصه كربلا» تأليف دانشمند محترم جناب حجة الاسلام والمسلمين آقاى نظرى منفرد از 20 منزل نام برده شده و براى هر منزلى نكته اى و حادثه اى نقل گرديده است (رجوع كنيد به: قصه كربلا، ص 465 - 480).
(3). مقتل الحسين مقرّم، ص 346؛ مرحوم حاج شيخ عباس قمى نيز در نفس المهموم، ص 238 اين ماجرا را نقل كرده است.
(4). مقتل الحسين مقرّم، ص 346؛ مرحوم حاج شيخ عباس قمى نيز در نفس المهموم، ص 238 اين ماجرا را نقل كرده است.
(5). بحارالانوار، ج 45، ص 126.
(6). گرد آوري از کتاب: عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها، سعید داودی و مهدی رستم نژاد،(زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، امام على بن ابى طالب عليه السلام، قم، 1388 ه. ش، ص 588.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
کوفه به شام،مسیر کوفه به شام،بین مسیر کوفه به شام،بر اسرای کربلا چه گذشت،بر اسرای کربلا چه گذشت؟،اسرا در مسیر کوفه به شام،اهلبیت در مسیر کوفه به شام،اهل بیت در مسیر کوفه به شام،اسرای کربلا در مسیر کوفه به شام،اسرا در بین مسیر کوفه به شام،اسرای کربلا در بین مسیر کوفه به شام،در بین مسیر کوفه به شام بر اسرای کربلا چه گذشت؟،در مشهد النقطه بر اسرای کربلا چه گذشت؟،در حلب بر اسرای کربلا چه گذشت؟،در بعلبک بر اسرای کربلا چه گذشت؟