اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
در (منزل ثعلبیه) بر امام حسین(ع) چه گذشت؟
بر امام حسین(علیه السلام) در منزل (ثعلبیّه) چه گذشت؟
خوارزمى مورّخ معروف نقل مى کند: هنگامى که امام حسین(علیه السلام) به منزل «ثعلبیّه»(1) رسید. موقع ظهر بود ، امام حسین(علیه السلام) در آنجا فرود آمد، خواب سبکى وى را فرا گرفت. سپس گریان از خواب برخاست. فرزندش على بن حسین(علیه السلام) عرض کرد: پدرجان! سبب گریه تو چیست؟ خداوند دیدگانت را گریان نکند.
امام(علیه السلام) پاسخ داد: «یا بُنَىَّ إِنَّها ساعَةٌ لا تُکْذَبُ فیهَا الرُّؤْیا، فَأُعْلِمُکَ أَنِّی خَفَقْتُ بِرَأْسِی خَفْقَةً فَرَأَیْتُ فارِساً عَلى فَرَس وَقَفَ عَلَىَّ فَقالَ: یا حُسَیْنُ! إِنَّکُمْ تَسْرَعُونَ الْمَسیرَ وَ الْمَنایا بِکُمْ تَسْرَعُ إِلَى الْجَنَّةِ; فَعَلِمْتُ أَنَّ أَنْفُسَنا نُعِیَتْ إِلَیْنا»؛ (فرزندم! این زمان، ساعتى است که خواب آن دروغ نیست. در خواب دیدم اسب سوارى در برابرم ایستاد و گفت: «اى حسین! شما شتابان مى روید و مرگ با شتاب شما را به بهشت مى برد!»، پس دانستم که از مرگ ما خبر مى دهد).
على اکبر عرض کرد: «یا أَبَتِ أَفَلَسْنا عَلَى الْحَقِّ»؛ (پدر جان! آیا ما بر حق نیستیم؟!).
امام حسین(علیه السلام) فرمود: «بَلى یا بُنَىَّ وَالَّذِی إِلَیْهِ مَرْجَعُ الْعِبادُ!»؛ (آرى، فرزندم! سوگند به خدایى که بازگشت همه بندگان به سوى اوست، بر حقّیم).
على اکبر(علیه السلام) عرض کرد: «إذاً لاَ نُبالی بِالْمَوتِ»؛ (پس، از مردن باکى نداریم).
امام حسین(علیه السلام) فرمود: «جَزاکَ اللّهُ یا بُنَىَّ خَیْرَ ما جَزى بِهِ وَلَداً عَنْ والِد»؛ (خداوند به تو بهترین پاداشى که از ناحیه پدرى به فرزندش داده مى شود، عطا فرماید).(2)
به یقین امام حسین(علیه السلام) براى خود گریه نمى کرد، زیرا در سخنان پیشین آن حضرت، استقبال از شهادت کراراً آمده بود، و این خواب مطلب جدیدى در این زمینه نداشت، گریه امام حسین(علیه السلام) یا به حال فرزندان و اصحاب بود، یا به حال اسلام و مسلمین.
و در هر حال آزمون بزرگى براى فرزند رشیدش على اکبر(علیه السلام) بود، پاسخ شجاعانه و مخلصانه او نیز همه چیز را روشن ساخت، و نشان داد این خاندان در مسیر حق، از هیچ چیز باک ندارند، و از خبر شهادت در اضطراب فرو نمى روند بلکه با آغوش باز از آن استقبال مى کنند.(3)
پی نوشت:
(1). ثعلبیّه، در یک منزلى شقوق در مسیر کوفه به مکّه واقع شده است. در این مکان مردى به نام ثعلبه از بنى اسد، آبى را استخراج کرد و به همین مناسبت آن مکان به نام وى معروف شد. (معجم البلدان، ج 2، ص 78).
(2). مقتل الحسین خوارزمى، ج 1، ص 226.
(3). گردآوري از کتاب: «عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها»، سعید داودی و مهدی رستم نژاد،(زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، انتشارات امام على بن ابى طالب(عليه السلام)، قم، 1388 هـ.ش، ص 358.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
بر امام حسین(علیه السلام) در منزل (ثعلبیّه) چه گذشت؟
خوارزمى مورّخ معروف نقل مى کند: هنگامى که امام حسین(علیه السلام) به منزل «ثعلبیّه»(1) رسید. موقع ظهر بود ، امام حسین(علیه السلام) در آنجا فرود آمد، خواب سبکى وى را فرا گرفت. سپس گریان از خواب برخاست. فرزندش على بن حسین(علیه السلام) عرض کرد: پدرجان! سبب گریه تو چیست؟ خداوند دیدگانت را گریان نکند.
امام(علیه السلام) پاسخ داد: «یا بُنَىَّ إِنَّها ساعَةٌ لا تُکْذَبُ فیهَا الرُّؤْیا، فَأُعْلِمُکَ أَنِّی خَفَقْتُ بِرَأْسِی خَفْقَةً فَرَأَیْتُ فارِساً عَلى فَرَس وَقَفَ عَلَىَّ فَقالَ: یا حُسَیْنُ! إِنَّکُمْ تَسْرَعُونَ الْمَسیرَ وَ الْمَنایا بِکُمْ تَسْرَعُ إِلَى الْجَنَّةِ; فَعَلِمْتُ أَنَّ أَنْفُسَنا نُعِیَتْ إِلَیْنا»؛ (فرزندم! این زمان، ساعتى است که خواب آن دروغ نیست. در خواب دیدم اسب سوارى در برابرم ایستاد و گفت: «اى حسین! شما شتابان مى روید و مرگ با شتاب شما را به بهشت مى برد!»، پس دانستم که از مرگ ما خبر مى دهد).
على اکبر عرض کرد: «یا أَبَتِ أَفَلَسْنا عَلَى الْحَقِّ»؛ (پدر جان! آیا ما بر حق نیستیم؟!).
امام حسین(علیه السلام) فرمود: «بَلى یا بُنَىَّ وَالَّذِی إِلَیْهِ مَرْجَعُ الْعِبادُ!»؛ (آرى، فرزندم! سوگند به خدایى که بازگشت همه بندگان به سوى اوست، بر حقّیم).
على اکبر(علیه السلام) عرض کرد: «إذاً لاَ نُبالی بِالْمَوتِ»؛ (پس، از مردن باکى نداریم).
امام حسین(علیه السلام) فرمود: «جَزاکَ اللّهُ یا بُنَىَّ خَیْرَ ما جَزى بِهِ وَلَداً عَنْ والِد»؛ (خداوند به تو بهترین پاداشى که از ناحیه پدرى به فرزندش داده مى شود، عطا فرماید).(2)
به یقین امام حسین(علیه السلام) براى خود گریه نمى کرد، زیرا در سخنان پیشین آن حضرت، استقبال از شهادت کراراً آمده بود، و این خواب مطلب جدیدى در این زمینه نداشت، گریه امام حسین(علیه السلام) یا به حال فرزندان و اصحاب بود، یا به حال اسلام و مسلمین.
و در هر حال آزمون بزرگى براى فرزند رشیدش على اکبر(علیه السلام) بود، پاسخ شجاعانه و مخلصانه او نیز همه چیز را روشن ساخت، و نشان داد این خاندان در مسیر حق، از هیچ چیز باک ندارند، و از خبر شهادت در اضطراب فرو نمى روند بلکه با آغوش باز از آن استقبال مى کنند.(3)
پی نوشت:
(1). ثعلبیّه، در یک منزلى شقوق در مسیر کوفه به مکّه واقع شده است. در این مکان مردى به نام ثعلبه از بنى اسد، آبى را استخراج کرد و به همین مناسبت آن مکان به نام وى معروف شد. (معجم البلدان، ج 2، ص 78).
(2). مقتل الحسین خوارزمى، ج 1، ص 226.
(3). گردآوري از کتاب: «عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها»، سعید داودی و مهدی رستم نژاد،(زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، انتشارات امام على بن ابى طالب(عليه السلام)، قم، 1388 هـ.ش، ص 358.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
ثعلبیه،منزل ثعلبیه،امام حسین در ثعلبیه،منزلگاه ثعلبیه،امام حسین در منزل ثعلبیه،در ثعلبیه بر امام حسین چه گذشت؟،در منزل ثعلبیه بر امام حسین چه گذشت؟،منزل ثعلبیه یکی از منازل مسیر امام حسین،منزل ثعلبیه و امام حسین،امام حسین و منزل ثعلبیه،منزل گاه ثعلبیه،امام حسین در منزلگاه ثعلبیه،در مورد منزل ثعلبیه