دعای امام کاظم(ع) برای حل مشکل عروسی که دستبندش در آب افتاده بود

اسحاق بن ابی عبد اللّه می گوید: سالی که امام کاظم(ع) از بصره می آمدند ، من همراه امام کاظم(ع) بودم ، ما از ترس طوفان از زمین سیلگاهی که در آن ریگ و سنگریزه بود عبور می کردیم ، در این هنگام باگروهی که سوار کشتی بودند برخورد کردیم ، از آنان سر و صدایی شنیده می شد . امام کاظم(ع) فرمودند : این سر و صدا برای چیست؟ عرض شد : عروسی را به سوی همسرش می برند . پس از اندک زمانی ناگاه فریادی شنیدیم . امام کاظم(ع) فرمودند : این فریاد چه بود؟ عرض کردم: عروس می خواست مشتی آب بردارد که دستبندش در آب افتاد . امام کاظم(ع) فرمودند : بایستید ، و به ناخدای کشتی آنان نیز بگویید: کشتی را نگه دارد . ما ایستادیم ، ناخدای آنان نیز کشتی را نگه داشت ، امام کاظم(ع) سینه مبارک خود را به کشتی تکیه داده و آهسته دعایی خواند ، آنگاه به ناخدا فرمودند : در آب فرو رو (و دستبند را بیاور) . ناخدا لنگی به خود بسته و در آب فرو رفت ، بیش از نیم ساعت جستجو کرد ناگاه دستبند را آورد . وقتی ناخدا دستبند را آورد ، اسحاق به امام کاظم(ع) عرض کرد: قربانت گردم ، دعایی که خواندی برای ما نیز بیاموز . امام کاظم(ع) فرمودند : به شرطی که به نااهلان نیاموزی جز افرادی که مورد اعتماد هستند . آنگاه این دعا را خواندند : (یا سابِقَ کُلِّ فَوْتٍ ، وَیا سامِعَ کُلِّ صَوْتٍ ، وَیا بارِئَ النُّفُوسِ بَعْدَ الْمَوْتِ ، وَیا کاسِیَ الْعِظامِ لَحْماً بَعْدَ الْمَوْتِ ، یا مَنْ لاتَغْشاهُ الظُّلُماتِ الْحِنْدِسیَّه وَلاتَتَشابَهُ عَلَیْهِ الْأَصْواتُ الْمُخْتَلِفَهُ ، وَیا مَنْ لایَشْغَلُهُ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ ، یا مَنْ لَهُ عِنْدَ کُلِّ شَیْ ءٍ مِنْ خَلْقِهِ سَمْعٌ حاضِرٌ ، وَبَصَرٌ نافِذٌ ، لایُغَلِّطُهُ کَثْرَهُ الْمَسائِلِ ، وَلایُبْرِمُهُ إِلْحاحُ الْمُلِحّین ، یا حَیٌّ حینَ لا حَیَّ فی دَیْمُومِیَّهِ مُلْکِهِ وَبَقائِهِ ، یا مَنْ سَکَنَ الْعُلی وَاحْتَجَبَ عَنْ خَلْقِهِ بِنُورِهِ ، یا مَنْ أَشْرَقَ بِنُورِهِ دیاجِی الظُّلَم ، أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْواحِدِ الْأَحَدِ الْفَرْدِ الْوِتْرِ الصَّمَدِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الطَّیِّبینَ الْأَخْیار) . ای پیشی گیرنده از هر فوت شده ، و ای شنونده هر صدا ، و ای آفریننده جان ها پس از مرگ ، و ای پوشاننده استخوان ها با گوشت پس از بین رفتن ، ای کسی که تاریک های تیره او را نپوشاند و صداهای گوناگون بر او مشتبه نگردد ، و ای کسی که هیچ امری او را از امر دیگری باز ندارد ، ای کسی که نزد هر آفریده گوش شنوا و دیده نافذ دارد که زیادی پرسش ها او را به اشتباه نینداخته و پافشاری اصرارکنندگان خسته اش نکند . ای زنده در زمانی که در ملک همیشگی و بقایش زنده ای نبود ، ای کسی که ساکن در (عرش) والا است و با نورش از آفریدگانش فاصله گرفته ، ای کسی که با نورش قعر تاریکی ها را روشن نموده ، از تو می خواهم به حق آن اسمت که تنها ، یکتا ، یگانه فرد ، وتر و صمد است که بر محمّد و آل محمّد که پاکیزه و برگزیده اند درود فرست .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد2 - بخش امام موسی بن جعفر الکاظم(ع) - صفحه 639)