فضیلتی از حضرت فاطمه(س) ، جهت شادی و خوشحالی شیعیان

امام صادق(ع) فرمودند : جابر به امام باقر(ع) عرض کرد: قربانت گردم ، ای فرزند رسول خدا(ص) ، حدیثی در فضیلت جدّه بزرگوار خود ، حضرت فاطمه(س) برایم بگو که هر موقع برای شیعیان نقل کنم مسرور و شاد و خوشحال شوند . امام باقر(ع)فرمودند : پدرم برای من از جدّم از رسول خدا(ص) حدیثی نقل کرد که حضرتش فرمودند : هنگامی که روز قیامت فرا می رسد ، منبرهایی از نور برای پیامبران و رسولان نصب می نمایند ، در آن روز منبر من ، از همه منبرها بالاتر خواهد بود . آنگاه خدای متعال می فرماید : ای محمد(ص) ، خطبه بخوان . من خطبه ای می خوانم که هیچ یک از پیامبران و رسولان نظیر و مانند آن را نشنیده باشد . سپس منبرهایی از نور برای اوصیاء و جانشینان پیامبران نصب می شود ، که برای وصی و جانشین من ، علیّ بن ابی طالب(ع) در وسط منبرهای آنان منبری از نور نصب می شود که منبر او بالاترین آنهاست . آنگاه خدای متعال فرماید : ای علی(ع) ، خطبه بخوان . حضرتش خطبه ای می خواند که هیچ یک از اوصیاء مانند آن را نشنیده است . آنگاه منبرهایی از نور برای فرزندان پیامبران برپا می شود ، برای دو فرزند و نواده م ، و دو ریحان و گُلم در روزگار زندگانیم (امام حسن(ع) و امام حسین(ع)) ، منبری از نور نصب می شود . آنگاه به آنها گفته می شود: خطبه بخوانید . آنان چنان خطبه ای ایراد می کنند که کسی از فرزندان پیامبران مانند آن را نشنیده اند . آنگاه منادی ( که جبرئیل(ع) است) ندا می دهد : فاطمه(س) ، دختر حضرت محمد(ص) کجاست؟ خدیجه(س) بنت خویلد کجاست؟ مریم(س) دختر عمران کجاست؟ آسیه(س) دختر مزاحم کجاست؟ اُمّ کلثوم(س) ، مادر یحیی بن زکریا کجاست؟ همه آنها برمی خیزند . خدای متعال می فرماید: ای اهل محشر ، امروز کرامت از آنِ کیست؟ حضرت محمد(ص) ، امام علی(ع) ، امام حسن(ع) ، امام حسین(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س)عرضه می دارند : کرامت از آنِ خدای یگانه قهّار است . خدای متعال می فرماید: یا أهل الجمع ، إنّی قد جعلت الکرم لمحمد(ص) وعلیّ والحسن والحسین وفاطمه علیهم السلام ، یا أهل الجمع ، طأطؤوا الرؤوس وغضّوا الأبصار فإنّ هذه فاطمه تسیر إلی الجنّه . ای اهل محشر ، همانا من کرامت را از آنِ محمد(ص) ، علی(ع) ، حسن(ع) ، حسین(ع) و فاطمه(س) قرار دادم . ای اهل محشر ، سرهایتان را پایین اندازید و دیدگان خود را فرو بندید تا فاطمه(س) به سوی بهشت برود . در همین وقت جبرئیل(ع) برای حضرت فاطمه زهرا(س) ، شتری از شتران بهشتی که دو پهلوی آن را به دیبای بهشتی آراسته است و افسار و مهار آن از مروارید و جهاز آن از مرجان است ، در برابر او می خواباند ، آن حضرت سوار می شوند . آنگاه خدای متعال صد هزار فرشته از سمت راست او ، و صد هزار از سمت چپ او می فرستد تا به همراه او ، حرکت کنند ، و صد هزار فرشته دیگر می فرستد تا فاطمه(س) را بر فراز بال های خود برداشته و به سوی بهشت ببرند . هنگامی که به در بهشت می رسند ، فاطمه(س) نگاهی به پشت سر خود می نماید . خدای مهربان می فرماید : ای دختر حبیب من ، چرا متوجّه پشت سر خود شدی ، در حالی که من دستور دادم که وارد بهشتم شوی ؟ فاطمه(س) می فرمایند : یا ربّ ، أحببت أن یعرف قدری فی مثل هذا الیوم . پروردگارا ، دوست دارم در همچو روزی قدر و منزلت من شناخته شود . خداوند می فرماید : یا بنت حبیبی ، إرجعی فانظری من کان فی قلبه حبّ لک أو لأحد من ذرّیّتک خذی بیده فأدخلیه الجنّه . ای دختر حبیب من ، برگرد و نگاه کن هر کسی که محبّت تو یا یکی از فرزندانت را در قلب دارد دستش را بگیر و وارد بهشت کن . امام باقر(ع) می فرماید: واللَّه ، یا جابر ، إنّها ذلک الیوم لتلتقط شیعتها ومحبّیها کما یلتقط الطیر الحبّ الجیّد من الحبّ الردی ء . ای جابر، سوگند به خدا، فاطمه(س) در آن روز مانند پرنده ای که دانه خوب را از بد جدا می کند و برمی دارد ، شیعیان و دوستان خود را از میان اهل محشر جدا می کند و نجات می دهد . هنگامی که آن حضرت به همراه شیعیان خود کنار درب بهشت می رسند ، خدای متعال به دلهای شیعیان فاطمه(س) می اندازد که به پشت سر خودشان متوجّه شوند . چون به پشت سر خودشان متوجّه می شوند ، خداوند می فرماید: ای دوستان من ، چرا به پشت سر خودتان متوجّه شدید در حالی که من در حق شما شفاعت فاطمه(س) ، دختر حبیبم را پذیرفتم؟ می گویند: پروردگارا ، دوست داریم در همچو روزی قدر و منزلت ما نیز شناخته شود . خدا می فرماید: یا أحبّائی ، ارجعوا وانظروا من أحبّکم لحبّ فاطمه ، اُنظروا من أطعمکم لحبّ فاطمه ، انظروا من سقاکم شربه فی حبّ فاطمه ، اُنظروا من ردّ عنکم غیبه فی حبّ فاطمه انظروا من کساکم لحبّ فاطمه خذوا بیده وأدخلوه الجنّه . ای دوستان من ، برگردید و نگاه کنید هر کسی که شما را به جهت محبّت فاطمه(س) ، دوست داشته ، هر کسی که به شما به جهت محبّت فاطمه(س) ، غذا داده ، هر کسی شربت آبی در راه محبّت فاطمه(س) ، به شما داده ، هر کسی به جهت محبّت فاطمه(س) ، غیبتی از شما را ردّ کرده و در غیاب شما ، از شما دفاع کرده ، هر کسی که به خاطر محبّت فاطمه(س) به شما ، لباس داده ، دست آنان را بگیرید و وارد بهشت نمایید . امام باقر(ع) می فرمایند: سوگند به خدا ، از آن مردم کسی غیر از اهل شکّ یا کافر یا منافق باقی نمی ماند . هنگامی که کفّار در طبقات (آتش) جای می گیرند ، فریاد می زنند ، چنان که خدای متعال می فرماید: (فَما لَنا مِنْ شافِعینَ ، وَلا صَدیقٍ حَمیمٍ) (سوره شعراء ، آیات 100 الی 102) ؛ ((افسوس که امروز) شفاعت کنندگانی برای ما وجود ندارد ، و نه دوست گرم و پرمحبّتی) . پس می گویند: (فَلَوْ أَنَّ لَنا کَرَّهً فَنَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ) (سوره شعراء ، آیات 100 الی 102) ، (ای کاش بار دیگر (به دنیا باز) گردیم و از مؤمنان باشیم) . امام باقر(ع) می فرمایند : هیهات ، هیهات ، آنان از خواسته خود بازداشته خواهند شد (وَلَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ) (سوره انعام ، آیه 28) ؛ (و اگر باز گردند به همان اعمالی که از آن نهی شده بودند باز می گردند و همانا آنها دروغگویانند) .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد2 - بخش حضرت فاطمه زهرا(س) - صفحه 433)