اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
قیام امام حسین(ع) برای تشکیل حکومت اسلامی
مسلماٌ تشکیل حکومت یکی از اهداف قیام حسینی بوده است. چرا که تشکیل حکومت مهمترین رکن از ارکان اسلام می باشد همانطور که امام باقر(علیه السلام) در آن حدیث معروف فرمودند:
«بُنِیَ الاِْسْلامُ عَلَى خَمْسَةِ أَشْیاءَ: عَلَى الصَّلاةِ وَالزَّکاةِ وَالحَجِّ وَالصَّوْمِ وَالْوِلایَةِ، قالَ زُرارَةُ: فَقُلْتُ وَأىُّ شَیء مِنْ ذلِکَ أَفْضَلُ؟ فَقالَ: أَلْوِلایَةُ أَفْضَلُ، لاَِنَّها مِفْتاحُهُنَّ، وَ الْوالِی هُوَ الدَّلِیلُ عَلَیْهِنَّ»؛ (اسلام بر پنج پایه بنا شده است: نماز و زکات و حج و روزه و ولایت. زراره پرسید: کدام یک از همه مهمتر است؟ امام(علیه السلام) فرمود: ولایت، زیرا ولایت کلید [موفّقیّت] بقیّه است و والى راهنماى انجام آنها). (1)
عدّه اى معتقدند منظور از ولایت، محبّت و دوستى و عشق به اهل بیت(علیهم السلام) و توسّل به آن بزرگواران است؛ در حالى که منظور از ولایت در اینجا تشکیل حکومت است. یعنى یک مسلمان علاوه بر نماز و زکات و حج و روزه، باید حکومت اسلامى را پذیرا باشد. حکومت پیامبر(صلى الله علیه وآله) و ائمه(علیهم السلام) و جانشینان آنان را بپذیرد. شاهد این تفسیر در خود روایت وجود دارد، آنجا که از امام(علیه السلام) سؤال مى شود: چرا ولایت از همه آنها مهم تر است؟ امام(علیه السلام) مى فرماید: به خاطر آن که ولایت ضامن اجراى بقیّه است. اگر حکومت اسلامى تشکیل نشود امکان اقامه نماز و خمس و زکات و صوم و حج در سطح گسترده و تحقّق فلسفه هاى آن نخواهد بود. بنابراین، ولایت تنها عشق و علاقه و محبّت و توسّل نیست، بلکه به معناى پذیرش برنامه هاى حکومت اسلامى که از سوى پیامبران الهى یا امامان معصوم (علیهم السلام) ارائه می شود، می باشد. و لذا در طول تاریخ هر یک از پیامبران قدرت پیدا کردند تشکیل حکومت دادند. حضرت داوود، سلیمان، موسى(علیهم السلام) و رسول مکرم اسلام(صلى الله علیه وآله) از جمله آن بزرگوارانند. و اگر پیامبرانى چون حضرت ابراهیم و عیسى(علیهما السلام) دست به این کار بزرگ نزدند، فرصت یا امکانات کافى در اختیار نداشتند.
امام حسین(علیه السلام) براى اینکه صرفاً به شهادت برسد به کربلا نیامد، بلکه در پى اهدافى از جمله تشکیل حکومت اسلامى عزم کربلا کرد; هر چند مى دانست در پایان شهید مى شود. در جمله اى از آن حضرت مى خوانیم: «اَللّهُمَّ إِنَّکَ تَعْلَمُ إِنَّهُ لَمْ یَکُنْ مَا کَانَ مِنَّا تَنافُساً فِی سُلْطان وَلا الِْتماساً مِنْ فُضُولِ الْحُطامِ وَلکِنْ لِنُرِىَ الْمَعالِمَ مِنْ دِینِکَ وَنُظْهِرَ الاِْصْلاحَ فِی بِلادِکَ، وَیَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبادِکَ وَیُعْمَلُ بِفَرَائِضِکَ وَسُنَّتِکَ وَأَحْکامِکَ»؛ ( بارخدایا! تو خوب مى دانى که قیام من به خاطر سلطنت بر مردم و دستیابى به زرق و برق دنیا نبود، بلکه هدف من از این قیام ارایه معالم و نشانه هاى دینت به مردم واصلاح بلاد و شهرها و ایجاد امنیّت براى بندگانت و عمل به فرایض و سنّت ها و احکام توست). (2)
مى دانیم امام حسین(علیه السلام) قبل از حرکت به سوى کوفه نماینده مخصوص خود ، مسلم بن عقیل را به کوفه فرستاد و او از مردم براى امام(علیه السلام) بیعت گرفت. آیا این بیعت جز براى تشکیل حکومت بود؟!
اگر معتقدیم که امام حسین(علیه السلام) چراغ هدایت و کشتی نجات انسانها است ، باید این شعار امام حسین(علیه السلام) و سایر شعارها و اهداف آن حضرت را در تمام سرزمین ها در طول تاریخ تحقّق ببخشیم.
عدّه اى از مردم بى وفا و ضعیف الایمان کوفه دست از یارى امام(علیه السلام) برداشته، و مانع عملى شدن این هدف مقدّس امام حسین(علیه السلام) شدند. امّا امروز که مسلمانانى با وفا و قوى الایمان وجود دارند، و حاضرند تمام هستى خود را در راه امام حسین(علیه السلام) تقدیم کنند، چرا سخن از اهداف امام(علیه السلام) و تشکیل حکومت اسلامى در سرتاسر کره زمین و یا آماده ساختن جهان براى حکومت حضرت مهدى(علیه السلام) گفته نشود؟
مگر ممکن است دین از سیاست جدا شود؟ حکومت منهاى دین حکومتى ظالمانه، و دین بدون حکومت، دینى بسیار کم ثمر خواهد بود. (3)
پی نوشت:
(1). کافى، ج 2، کتاب الایمان والکفر، باب دعائم الاسلام، ح 5.
(2). بحارالانوار، ج 100، ص 80.
(3). گرد آوري از کتاب: اهداف قيام حسينى، آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى ، امام على بن ابى طالب عليه السلام ، قم ، 1389 ه. ش ، ص 86.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
مسلماٌ تشکیل حکومت یکی از اهداف قیام حسینی بوده است. چرا که تشکیل حکومت مهمترین رکن از ارکان اسلام می باشد همانطور که امام باقر(علیه السلام) در آن حدیث معروف فرمودند:
«بُنِیَ الاِْسْلامُ عَلَى خَمْسَةِ أَشْیاءَ: عَلَى الصَّلاةِ وَالزَّکاةِ وَالحَجِّ وَالصَّوْمِ وَالْوِلایَةِ، قالَ زُرارَةُ: فَقُلْتُ وَأىُّ شَیء مِنْ ذلِکَ أَفْضَلُ؟ فَقالَ: أَلْوِلایَةُ أَفْضَلُ، لاَِنَّها مِفْتاحُهُنَّ، وَ الْوالِی هُوَ الدَّلِیلُ عَلَیْهِنَّ»؛ (اسلام بر پنج پایه بنا شده است: نماز و زکات و حج و روزه و ولایت. زراره پرسید: کدام یک از همه مهمتر است؟ امام(علیه السلام) فرمود: ولایت، زیرا ولایت کلید [موفّقیّت] بقیّه است و والى راهنماى انجام آنها). (1)
عدّه اى معتقدند منظور از ولایت، محبّت و دوستى و عشق به اهل بیت(علیهم السلام) و توسّل به آن بزرگواران است؛ در حالى که منظور از ولایت در اینجا تشکیل حکومت است. یعنى یک مسلمان علاوه بر نماز و زکات و حج و روزه، باید حکومت اسلامى را پذیرا باشد. حکومت پیامبر(صلى الله علیه وآله) و ائمه(علیهم السلام) و جانشینان آنان را بپذیرد. شاهد این تفسیر در خود روایت وجود دارد، آنجا که از امام(علیه السلام) سؤال مى شود: چرا ولایت از همه آنها مهم تر است؟ امام(علیه السلام) مى فرماید: به خاطر آن که ولایت ضامن اجراى بقیّه است. اگر حکومت اسلامى تشکیل نشود امکان اقامه نماز و خمس و زکات و صوم و حج در سطح گسترده و تحقّق فلسفه هاى آن نخواهد بود. بنابراین، ولایت تنها عشق و علاقه و محبّت و توسّل نیست، بلکه به معناى پذیرش برنامه هاى حکومت اسلامى که از سوى پیامبران الهى یا امامان معصوم (علیهم السلام) ارائه می شود، می باشد. و لذا در طول تاریخ هر یک از پیامبران قدرت پیدا کردند تشکیل حکومت دادند. حضرت داوود، سلیمان، موسى(علیهم السلام) و رسول مکرم اسلام(صلى الله علیه وآله) از جمله آن بزرگوارانند. و اگر پیامبرانى چون حضرت ابراهیم و عیسى(علیهما السلام) دست به این کار بزرگ نزدند، فرصت یا امکانات کافى در اختیار نداشتند.
امام حسین(علیه السلام) براى اینکه صرفاً به شهادت برسد به کربلا نیامد، بلکه در پى اهدافى از جمله تشکیل حکومت اسلامى عزم کربلا کرد; هر چند مى دانست در پایان شهید مى شود. در جمله اى از آن حضرت مى خوانیم: «اَللّهُمَّ إِنَّکَ تَعْلَمُ إِنَّهُ لَمْ یَکُنْ مَا کَانَ مِنَّا تَنافُساً فِی سُلْطان وَلا الِْتماساً مِنْ فُضُولِ الْحُطامِ وَلکِنْ لِنُرِىَ الْمَعالِمَ مِنْ دِینِکَ وَنُظْهِرَ الاِْصْلاحَ فِی بِلادِکَ، وَیَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبادِکَ وَیُعْمَلُ بِفَرَائِضِکَ وَسُنَّتِکَ وَأَحْکامِکَ»؛ ( بارخدایا! تو خوب مى دانى که قیام من به خاطر سلطنت بر مردم و دستیابى به زرق و برق دنیا نبود، بلکه هدف من از این قیام ارایه معالم و نشانه هاى دینت به مردم واصلاح بلاد و شهرها و ایجاد امنیّت براى بندگانت و عمل به فرایض و سنّت ها و احکام توست). (2)
مى دانیم امام حسین(علیه السلام) قبل از حرکت به سوى کوفه نماینده مخصوص خود ، مسلم بن عقیل را به کوفه فرستاد و او از مردم براى امام(علیه السلام) بیعت گرفت. آیا این بیعت جز براى تشکیل حکومت بود؟!
اگر معتقدیم که امام حسین(علیه السلام) چراغ هدایت و کشتی نجات انسانها است ، باید این شعار امام حسین(علیه السلام) و سایر شعارها و اهداف آن حضرت را در تمام سرزمین ها در طول تاریخ تحقّق ببخشیم.
عدّه اى از مردم بى وفا و ضعیف الایمان کوفه دست از یارى امام(علیه السلام) برداشته، و مانع عملى شدن این هدف مقدّس امام حسین(علیه السلام) شدند. امّا امروز که مسلمانانى با وفا و قوى الایمان وجود دارند، و حاضرند تمام هستى خود را در راه امام حسین(علیه السلام) تقدیم کنند، چرا سخن از اهداف امام(علیه السلام) و تشکیل حکومت اسلامى در سرتاسر کره زمین و یا آماده ساختن جهان براى حکومت حضرت مهدى(علیه السلام) گفته نشود؟
مگر ممکن است دین از سیاست جدا شود؟ حکومت منهاى دین حکومتى ظالمانه، و دین بدون حکومت، دینى بسیار کم ثمر خواهد بود. (3)
پی نوشت:
(1). کافى، ج 2، کتاب الایمان والکفر، باب دعائم الاسلام، ح 5.
(2). بحارالانوار، ج 100، ص 80.
(3). گرد آوري از کتاب: اهداف قيام حسينى، آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى ، امام على بن ابى طالب عليه السلام ، قم ، 1389 ه. ش ، ص 86.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
حکومت اسلامی،تشکیل حکومت،تشکیل حکومت اسلامی،قیام امام حسین،قیام برای تشکیل حکومت،قیام برای تشکیل حکومت اسلامی،قیام کردن،قیام کردن برای تشکیل حکومت،قیام کردن برای تشکیل حکومت اسلامی،قیام امام،قیام امام حسین،قیام حسینی،قیام امام حسین برای حکومت،قیام امام حسین برای تشکیل حکومت،قیام امام حسین برای حکومت اسلامی،قیام امام حسین برای تشکیل حکومت اسلامی