اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
الحسن والحسين سيّدا شباب أهل الجنّة
در منابع اهل سنت ، حدیث سیادت چه فضیلتی را برای امام حسن و امام حسین(علیهما السلام) اثبات می کند؟
رسول خدا (صلى اللَّه عليه وآله) در حديثى در فضيلت و برترى دو امام و دو سبط طاهر، حسن و حسين (عليهما السلام)- كه در نزد مسلمانان ثابت و قطعى است- مى فرمايد:
«الحسن والحسين سيّدا شباب أهل الجنّة»؛ (حسن و حسين دو سرور جوانان اهل بهشت هستند).
تِرمذى به سند خود، از ابوسعيد خُدرى نقل مى كند كه رسول خدا (صلى اللَّه عليه وآله) فرمود:
«الحسن والحسين سيّدا شباب أهل الجنّة» (1)؛ حسن و حسين دو سرور جوانان اهل بهشت هستند.
ابن ماجه نيز به سند خود، از عبداللَّه بن عمر اين گونه روايت مى كند: ابن عمر مى گويد: رسول خدا (صلى اللَّه عليه وآله) فرمود: «الحسن والحسين سيّدا شباب أهل الجنّة، وأبوهما خيرٌ منهما»؛(2) (حسن و حسين دو سرور جوانان اهل بهشت اند و پدرشان از آن دو بهتر است).
احمد بن حنبل حديث سيادت را با سندى ديگر نقل مى كند.
حذيفه مى گويد كه رسول خدا (صلى اللَّه عليه وآله) فرمود: فرشتهاى از فرشتگان كه تا پيش از اين شب به زمين فرود نيامده بود، از پروردگارش اجازه خواست تا بر من درود فرستد و مرا بشارت دهد به اين كه: «إنّ الحسن و الحسين سيّدا شباب أهل الجنّة، و أنّ فاطمة سيّدة نساء أهل الجنّة»؛(3) (حسن و حسين دو سالار جوانان اهل بهشتاند و فاطمه سرور زنان بهشت است).
حاكم نيشابورى نيز به سند خود از رسول خدا (صلى اللَّه عليه وآله) اين گونه نقل كرده است كه پيامبر(ص) خدا فرمود: «أتاني جبرئيل (عليه السلام) فقال: إنّ الحسن و الحسين سيّدا شباب أهل الجنّة»؛ (جبرئيل (عليه السلام) نزد من آمد و عرض كرد: حسن و حسين دو سرور جوانان اهل بهشت اند).(4)
ذهبى در كتاب تلخيص المستدرك اين حديث را صحيح شمرده است.
آن سان كه روشن شد افراد بسيارى به نقل حديث سيادت پرداخته اند. از جمله راويان اين حديث عبارتند از:
1. ابن حبّان در كتاب صحيح خود، همان گونه كه در كتاب موارد الظمآن آمده است؛ (5)
2. نَسائى در كتاب خصائص اميرالمؤمنين (عليه السلام)؛
3. خطيب بغدادى در كتاب تاريخ بغداد؛
4. ابونعيم اصفهانى در كتاب حلية الاولياء؛
5. ابن حجر عسقلانى در كتاب الإصابه؛
6. ابن اثير جزرى در كتاب اسد الغابه.(6)
اين حديث را زَركشى نيز در كتاب التذكرة فى الأحاديث المشتهره، جلال الدين سيوطى در كتاب الدرر المنتثرة فى الأحاديث المشتهره، و سخاوى در كتاب المقاصد الحسنة فى الأحاديث المشتهره على الألسنه نقل كرده اند. زبيدى نيز در كتاب لقط اللآلى المتناثرة فى الأحاديث المتواتره آورده است.(7)
پی نوشت:
(1). سنن تِرمذى، 5ج، ص426، كتاب المناقب، باب مناقب ابومحمّد الحسن بن على بن ابى طالب والحسين بن على بن ابى طالب عليهما السلام، حديث 3793.
(2). سنن ابن ماجه، ج1، ص 134 و 135، باب فضائل اصحاب رسول اللَّه (صلى اللَّه عليه وآله)، فضائل على بن ابى طالب (عليهما السلام)، حديث 118.
(3). مسند احمد، ج6، ص542، حديث حذيفة بن يمان، حديث 22818.
(4). المستدرك، ج3، ص429، كتاب معرفة الصحابه، ذكر مناقب حذيفة بن يمان، حديث 5630.
(5). موارد الظمآن، 551.
(6). خصائص اميرالمؤمنين، ص36، تاريخ بغداد، ج9، ص231، حلية الاولياء، ج4، ص190، الاصابه، ج1، ص226، أُسد الغابه، ج5، ص574.
(7). گردآوري از کتاب:احادیث واژگونه، سید علی حسینی میلانی، مرکز حقایق اسلامی، قم ،1387، ص 51.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
الحسن،الحسین،الحسن و الحسین،سيّدا شباب،الجنه،أهل الجنّة،سيّدا شباب أهل الجنّة،سید شباب اهل جنه،الحسن والحسين سيّدا شباب أهل الجنّة،جوانان اهل بهشت،سید جوانان اهل بهشت،امام حسین در بهشت،امام حسن در بهشت،امام حسن(ع) و امام حسین(ع)