سخن گفتن حضرت فاطمه زهرا(س) در هنگام تولد

در آن هنگام که بانوی بانوان ، حضرت فاطمه زهرا(س) پا به عرصه وجود گذاشته و متولّد گشت ، زمین روشن گردید به گونه ای که نور وجود حضرتش بیابان ها را نورانی و کوه ها را روشن نمود ، فرشتگان به سوی زمین فرود آمده و بال های خود را در شرق و غرب جهان گسترانیدند ، و بر آنها خیمه ها و پرده هایی باارزش زدند ، و آن را با سایه بان های آسمان پوشیده و اهل مکه را نور آن حضرت مدهوش ساخت . در همان روز رسول خدا(ص) وارد اتاق حضرت خدیجه(س) شد و فرمودند : یا خدیجه ، لا تحزنی ، إن کان قد هجرک نسوان مکّه ولن یدخلن علیک، فلینزلن عندک الیوم نسوان نسرات بهجات عطرات عنجات ینقدح فی أعلاهنّ نور یستقبل إستقبالاً ویلتهب إلتهاباً ، وتفوح منهنّ رائحه تسرّ أهل مکّه جمیعاً ، فسلّمت الجواری ، فأحسنّ وحیّین فأبلغن . ای خدیجه(س) ، از این که زنان مکّه تو را ترک کرده و در این موقعیّت حسّاس به یاری تو نیامدند غمگین مباش ، زیرا که همین امروز گروهی از بانوان زیبای بهشتی به سوی تو فرود می آیند که در این حال ، بانوانی با چهره های شاد ، با عطری دلنشین و چشمانی نمکین که پیشاپیش آنها نوری می درخشید و نسیمی از عطر خوشبو از آنها می وزید که همه مردم مکّه را فرا گرفت ، فرود آمدند ، آنان به حضرت خدیجه(س) سلام نموده و به بهترین وجه تحیّت گفتند ...... تا آنجا که هر کدام از آنها ، حضرت خدیجه(س) را در زایمان کودکش یاری نمودند ، آنان به وسیله تشتی که به همراه داشتند آن کودک نازنین را شستشو داده و با حوله ای بهشتی او را خشک و با عطر خوشبو معطّر نموده ، آنگاه آن سرّ هستی را در قنداقه پیچیده (و در دامن مادر مهربانش گذاشته) و سرانجام ثناگویان به سوی آسمان عروج کردند . در روایت دیگری اینگونه آمده است که : بانویی که در برابر حضرت خدیجه(س) بود ، آن کودک نازنین را با آب کوثر شستشو داد ، آنگاه دو تا پارچه سفید بیرون آورد که از شیر سفیدتر و ازمشک و عنبر خوشبوتر بودند و یکی از آنها را بر او پیچید و دیگری را روسری نمود ، آنگاه از آن کودک نازنین تقاضای سخن گفتن کرد ، او لبان زیبایش را به شهادت گشود و گفت: أشهد أن لا إله إلّا اللَّه ، وأشهد أنّ أبی محمداً رسول اللَّه ، وأنّ بعلی سیّد الأوصیاء، وولدی ساده الأسباط . گواهی می دهم که معبودی جز خدای یکتا نیست و همانا پدر بزرگوارم حضرت محمد(ص) رسول خداست ، و همانا همسرم (علی(ع)) سرور اوصیاء و دو فرزندم ، سرور نوادگان پیامبرانند . سپس رو به آن بانوان کرد و بر آنان سلام نمود و همه آنها را با اسم هایشان خواند و آنان با لبخند رو به آن کودک نمودند . آری ، در ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) ، حورالعین ها یکدیگر را مژده دادند و اهل آسمان ولادت حضرتش را به همدیگر بشارت دادند . و در آسمان نوری فروزان پدید آمد که پیش از آن ، فرشتگان چنین نوری را ندیده بودند . آنگاه بانوان بهشتی ، حضرت فاطمه زهرا(س) را گرفته ، رو به حضرت خدیجه(س) کرده و گفتند: خذیها یا خدیجه ، طاهره مطهّره زکیّه میمونه ، بورک لک فیها و فی نسلها . ای خدیجه(س) ، بگیر این کودک را که پاک ، پاکیزه ، نظیف و مبارک است ، که خود و نسلش برای تو مبارک و بابرکت است . حضرت خدیجه(س) دختر نازنین خود را با خوشحالی در بغل گرفت و پستان در دهانش گذاشت و شیر فراوان جاری گشت . آن کودک ، در یک روز ، همانند یک ماه کودکان دیگر و در یک ماه ، همانند یک سال کودکان دیگر رشد می نمود .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد2 - بخش حضرت فاطمه زهرا(س) - صفحه 420)