امیرالمومنین علی(ع) در آیه 37 (سوره ق)

شخصی دو شتر فربه را به عنوان هدیه خدمت رسول الله(ص) آورد ، رسول الله(ص) به اصحاب و همراهان خود فرمود : کدامیک از شما می تواند دو رکعت نماز را با همه واجبات آن از قیام و رکوع و سجود و سایر اعمالش بجا آورد و در اثناء آن به چیزی از امور دنیوی نیندیشد و در قلبش فکر دنیا خطور نکند ، تا یکی از این دو شتر را به او هدیه کنم . این مطلب را یکبار و دو بار و بلکه سه بار تکرار کرد ، هیچ یک از اصحاب جواب ندادند . امیرالمومنین علی(ع) برخاست و عرض کرد : أنا یا رسول اللَّه اُصلّی الرکعتین اُکبّر التکبیره الاُولی إلی أن اُسلّم منها لا اُحدّث نفسی بشی ء من اُمور الدنیا . ای رسول خدا(ص) ، من دو رکعت نماز را از تکبیره الإحرام آن تا سلام آخر می خوانم و به چیزی از امور دنیوی حدیث نفس نمی کنم . رسول الله(ص) فرمودند : ای علی(ع) ، درود خدا بر تو باد ، نماز را شروع کن ، امیرالمومنین علی(ع) تکبیر گفت و به نماز پرداخت ، و همینکه سلام نماز را گفت ، جبرئیل(ع) فرود آمد و به رسول الله(ص) عرض کرد: ای محمّد(ص) ، خداوند به شما سلام می رساند و فرموده است: یکی از دو ناقه را به علی(ع) عطا کن . رسول الله(ص) فرمود: من شرط کرده بودم که اگر دو رکعت نماز بخواند بدون اینکه به چیزی از امور دنیوی فکر کند شتررا به او دهم ، امّا علی(ع) هنگامی که به تشهّد مشغول بود با خودش فکر کرد کدامیک از دو شتر را بگیرد . جبرئیل(ع) عرض کرد: ای محمّد(ص) ، خداوند سلام رسانیده و می فرماید: علی(ع) که فکر می کرد کدامیک از این دو شتر را بگیرد ، نه بخاطر خودش بود و نه به خاطر دنیا ، بلکه او فکر می کرد کدامیک را بگیرد که فربه تر باشد تا در راه خدا آن رابکشد و برای خشنودی پروردگار به فقرا بدهد . (این فکر از افکار مربوط به خودش و دنیا محسوب نمیشود) .رسول الله(ص) گریه کرد و هر دو شتر را به او مرحمت فرمود . علی(ع) هر دو را کشت و در راه خدا انفاق نمود ، و در این مورد خداوند تبارک و تعالی این آیه شریفه را نازل فرمود: (إنَّ فی ذلِک لَذِکْری لِمَنْ کانَ لَهُ قَلْبٌ أوْ ألْقَی السَمْع وَهُوَ شَهید) (سوره ق ، آیه 37) . (و در قضیّه گذشتگان تذکّر است برای کسی که دل آگاهی دارد یا به کلام پروردگار گوش فرا دهد ، و او گواه است) . مقصود امیرالمومنین علی(ع) است که در نماز خود را مخاطب ساخت و با خودش گفتگو کرد ، ولی در آن هرگز درباره امور دنیوی فکر نکرد .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد1 - بخش امام امیرالمومنین علی بن ابیطالب(ع) - صفحه 273)