امیرالمومنین علی(ع) مثل کعبه است ، اطراف او باید چرخید

رسول الله(ص) فرمودند : علی(ع) در آسمان هفتم برای اهل آنجا می درخشد همان طور که خورشید برای اهل زمین فروزندگی دارد ، و در آسمان دنیا برای اهل زمین همانند ماه است در شب تاریک . و فرمود: أعطی اللَّه علیّاً(ع) من الفضل جزءاً لو قسّم علی أهل الأرض لوسعهم، وأعطاه من العلم جزءاً لو قسّم علی أهل الأرض لوسعهم. إسمه مکتوب علی کلّ حجاب فی الجنّه، بشّرنی به ربّی . خداوند به علی(ع) به اندازه ای فضیلت بخشیده است که اگر بر اهل عالم تقسیم شود همه را کفایت می کند ، و به اندازه ای علم و دانش به او عطا کرده است که اگر بر افراد روی زمین تقسیم شود همه را کفایت می کند یعنی همگی عالِم می شوند . نام علی(ع) بر هر پرده ای در بهشت نوشته شده است ، خداوند مرا به آن بشارت داده است . علی(ع) نزد حق تعالی پسندیده و نزد فرشتگان عظیم الشأن است ، علی(ع) از نزدیکان و مقرّبان درگاه من و صمیمی و وفادار نسبت به من است ، او ظاهر وباطن من ، پنهان و آشکار من ، ملازم ، رفیق ، همدم و روح من است ، از خدا خواسته ام که او را پیش از من قبض روح نکند و شهید از دنیا رود . و همانا من داخل بهشت شدم و در آنجا دیدم حوریّه های مخصوص او بیشتر از برگ درخت و قصرهای مخصوص او به تعداد بشر است . علیّ منّی وأنا من علیّ ، من تولّی علیّاً فقد تولاّنی، حبّه نعمه، واتّباعه فضیله . علی(ع) از من است و من از علی هستم ، هر کس ولایت او را قبول کند ولایت مرا پذیرفته است ، دوستی با او نعمت ، و پیروی کردن از او فضیلت و برتری است . بر روی زمین کسی راه نمی رود که بعد از من گرامی تر از او باشد ، خداوند حکمت را بر او نازل فرموده و لباس دانش و بزرگواری را بر او پوشانده ، و به سبب او محافل را زینت داده و اهل ایمان را گرامی داشته و لشکریان را نصرت و یاری بخشیده ، و دین را عزیز گردانید ، و سرزمین ها را آباد نموده و به خوبان عزّت وآبرو بخشیده است . مثله کمثل بیت اللَّه الحرام یزار ولایزور، ومثله کمثل القمر إذا طلع أضاءت الظلم، ومثل الشمس إذا طلعت أضاءت الحنادس . او همانند کعبه است که اطراف او باید چرخید و او را زیارت نمود و او کسی را زیارت نمی کند ، و او مانند ماه درخشنده است که وقتی طلوع کند به تاریکی ها نور می بخشد ، و همانند خورشید است که وقتی آشکار شود اثری از تاریکی نمی ماند . او را خداوند در کتاب خود توصیف کرده و در آیات آن مدح و ستایش نموده ، او در دوران زندگی بخشنده و بزرگوار ، و هنگام رفتن از دنیا شهید است. و خداوند در خطاب خود به حضرت موسی(ع) فرمود: ای پسر عمران ، من نماز را قبول نمی کنم مگر از کسی که برای عظمت من فروتنی کند و در قلبش همواره خوف و محبّت من جای داشته باشد ، و روز را به یاد من به پایان رساند ، و اولیائم را که به خاطر آنها آسمان و زمین ، و بهشت و دوزخ را آفریدم که محمد(ص) و خاندان پاک او باشند بشناسد . کسی که آنها و حقّی که دارند بشناسد هنگامی که چیزی نمی داند او را آگاه کنم ، و وقتی که در ظلمت و تاریکی است برایش روشنائی ایجاد نمایم ، و قبل از آنکه درخواست کند به او ببخشم ، و پیش از آنکه بخواند او را جواب دهم .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد1 - بخش امام امیرالمومنین علی بن ابیطالب(ع) - صفحه 247)