ولادت امیرالمومنین على(ع) در کعبه ، مورد اتفاق مسلمانان

آیا فضیلت ولادت امیرالمومنین على(ع) در کعبه را همه مسلمانان قبول دارند؟

ولادت امیرالمؤمنین على(علیه السلام) در کعبه معظّمه، حقیقتى روشن است که شیعه و سنّى بر اثبات آن اتّفاق دارند و بالاتر از این، گروهى از بزرگان شیعه و سنّى بر تواتر حدیثِ این فضیلت، تصریح کرده اند: که به نمونه به برخى از علماى اهل سنت اشاره مى کنیم:
حاکم در «مستدرک»(1) نوشته است :
اخبار متواتر وجود دارد بر این که فاطمه بنت اسد ، امیر المؤمنین على بن ابى طالب ـ کرّم الله وجهه ـ را درون کعبه به دنیا آورد .
و حافظ کنجى شافعى در «کفایة الطالب»(2) از طریق ابن نجّار از حاکم نیشابورى حکایت کرده است :
امیر المؤمنین على بن ابى طالب در شب جمعه، 13 رجب سال 30 عام الفیل در کعبه به دنیا آمد ، و غیر از او کسى در کعبه به دنیا نیامده است، و این به خاطر بزرگداشت آن حضرت و إکرام اوست .
شهاب الدین سیّد محمود آلوسى صاحب تفسیر کبیر در کتاب «شرح الخریدة الغیبیّة»(3) که شرح قصیده عبد الباقى افندى عمرى است در ذیل بیت:
«أنت العلیُّ الّذی فوق العلى رُفِعا *** ببطن مکّةَ عند البیتِ إذ وُضعا»
(تو بلند مرتبه اى هستى که تا بالا بلندى ها بالا برده شده اى ، آنگاه که در میان مکّه نزد کعبه به دنیا آمدى) .
مى نویسد :
ولادت امیر ـ کرّم الله وجهه ـ در کعبه ، در دنیا مشهور است، و در کتب شیعه و سنّى ذکر شده است. و به دنیا آمدن غیر او در کعبه ، آنگونه که به دنیا آمدن او مشهور است ، مشهور نمى باشد ، بلکه بر هیچ فرد دیگرى اتّفاق نظر ندارند . و چقدر شایسته امام الائمّه است که به دنیا آمدنش در قبله مؤمنان باشد «وسبحان من یضع الأشیاء فی مواضعها وهو أحکم الحاکمین»؛ (پاک و منزّه است خدایى که اشیاء را در جایگاههاى خود قرار مى دهد ، و او از همه حکم کنندگان برتر است) .
علاّمه سیّد رضا هندى با این دو بیت به همین معنا اشاره کرده است(4) :
«لمّا دعاکَ اللهُ قدماً لأن *** تولد فی البیت فلبّیته
شکرتَه بین قریش بأن *** طهّرتَ من أصنامِهمْ بیته»
(چون خداوند در قدیم از تو دعوت کرد که در کعبه متولّد شوى، پس به او لبیّک گفتى. و او را در بین قریش شکر کردى به این صورت که خانه خدا را از بت هاى آنها پاک نمودى) .
و خواننده، این فضیلت از فضایل امیر المؤمنین صلوات الله علیه را در بسیارى از کتب اهل سنّت ، اجماعى و مورد اتّفاق مى یابد(5). و امّا بزرگان شیعه ، تعداد زیادى از آنها ، این واقعه را ذکر کرده اند(6). و گروهى از بزرگان شیعه و شعراى بى نظیر آنها این ماجرا را به نظم در آورده اند .(7)

پی نوشت:
(1). المستدرک على الصحیحین ج3 ،ص 483 ؛ج3،ص 550، ح 6044 .
(2). کفایة الطالب ،ص 407 .
(3). شرح الخریدة الغیبیّة ،ص 15 .
(4). دیوان سیّد رضا هندى ،ص 25 .
(5). مراجعه شود: مروج الذهب مسعودى ،ج2 ،ص 2؛ ج2،ص 366 ؛ تذکرة الخواصّ، ابن جوزى حنفى ،ج 7 ،ص 10 ؛ الفصول المهمّة ، ابن صبّاغ مالکى ،ج 14 ،ص 29 ؛ السیرة الحلبیّة ،ج1 ،ص 150 ؛ج1،ص139 ؛ مفتاح النجا فی مناقب آل عبا ، میرزا محمّد بدخشى ،ص 18، باب 3، فصل 1 .
(6). سفینة البحار ،ج2 ،ص 229 ؛ج6،ص375 ـ 376 .
(7). گردآوری از کتاب: گزیده ای جامع از الغدیر، علامه شیخ عبدالحسین امینی، ترجمه محمد حسین شفیعی شاهرودی، موسسه میراث نبوت، چاپ سوم، ص 502.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی