برخی از ویژگی های اخلاقی امام رضا(ع)

ابراهیم بن عباس در توصیف ویژگی های والای اخلاقی امام رضا(ع) می گوید :

هرگز ندیدم که امام رضا(ع) با سخنش کسی را ناراحت نموده و برنجاند .

هرگز ندیدم که امام رضا(ع) سخن کسی را قطع نماید ، بلکه صبر می کرد تا صحبت خود را تمام می کرد .

هرگز ندیدم که امام رضا(ع) نیازمندی را رد کند ، بلکه به اندازه ای که توان داشت او را یاری می کرد .

امام رضا(ع) هرگز پاهای خود را در برابر همنشین خود دراز نمی کرد و هرگز در برابر همنشین خود ، تکیه نمی داد .

هرگز ندیدم که امام رضا(ع) کسی از غلامان و کنیزان خود را دشنام دهد .

هرگز ندیدم که امام رضا(ع) (در برابر کسی) آب دهان بیندازد .

هرگز ندیدم که امام رضا(ع) در موقع خنده ، قهقهه نماید ، بلکه خنده آن حضرت تبسم و لبخند بود .

امام رضا(ع) وقتی محفل خلوت می شد و سفره غذا را می گستردند ، همه غلامان خود (حتی دربانان و چارواداران خود) را بر سر سفره خویش می خواند .

امام رضا(ع) شب ها کم می خوابید و بسیار بیداری می کشید ، بیشتر شب ها از اول شب تا بامداد ، شب زنده داری می کرد .

امام رضا(ع) زیاد روزه می گرفت و هیچ وقت روزه سه روز از هر ماه را ترک نمی کرد و می فرمودند : ذلک صوم الدهر . روزه این سه روز ، مانند روزه تمام عمر است .

امام رضا(ع) زیاد کارهای خیر انجام می داد ، پنهانی صدقه می داد ، و بیشتر این کارهای خیر را در شب های تاریک انجام می داد .

اگر کسی گمان می کند که در مقام و فضلیت و شخصیت همانند امام رضا(ع) را دیده ، از او باور نکنید .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد2 - بخش امام علی بن موسی الرضا(ع) - صفحه 696)