اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
امام زمان(عج) در قرآن
امام عصر(عج) در قرآن
امام مهدی(عج) در قرآن
امام زمان(عج) در قرآن
حضرت مهدی(عج) در قرآن
صاحب الزمان(عج) در قرآن
.................................................................
اشاره : در اینجا به برخی از موارد اشاره می شود
سوره بقره
اَلم ذلکَ الْکتابُ لارَیْبَ فیه هُدَیً للْمُتَّقینَ الَّذینَ یُؤْمنونَ بالغَیْب وَ یُقیموُنَ الصَّلوةَ وَ ممّا رَزَقْناهُمْ یُنْفقون. (3 و 2)
الم، این کتاب که هیچ تردیدی در آن نیست، روشنگر راه پرهیزگاران است. آنان که به غیب ایمان آورند و نماز را بر پای دارند و از آنچه به ایشان روزی داده ایم، انفاق می کنند.
یَحْیَی بن ابیالقاسم از امام صادق علیه السلام درباره ی تفسیر این آیه پرسید و حضرت پاسخ داد: منظور از متقیان، شیعیان علی علیه السلام هستند و منظور از غیب، حجّت غایب است و شاهد آن فرموده ی خدای تعالی است: و [کافران] گویند: چرا آیتی از پروردگارش بر او نازل نمی شود، پس بگو همانا غیب مخصوص خداست، پس منتظر باشید که ما نیز از منتظران هستیم.
سوره نساء
یا ایها الّذینَ امنوا اَطیعوُا اللّه َ وَ اَطیعوالرَّسولَ و اوُلیِ الامر منکم. (59)
ای کسانی که ایمان آورده اید، اطاعت کنید خدا را و اطاعت کنید پیغمبر و اولی الامر از خودتان را.
ابن بابویه گوید: شنیدم از جابربن عبداللّه انصاری که می گفت: هنگامی که خداوند این آیه را بر پیامبرش حضرت محمد صلی الله علیه و آله نازل کرد، عرض کردم: یا رسول اللّه ! خدا و رسولش راشناختیم، اولی الامر چه کسانی هستند؟ آن حضرت فرمود: آنان خلفای من و امامان مسلمین پس از من می باشند. اولشان علی بن ابی طالب، سپس حسن، سپس حسین، سپس علی بن الحسین، سپس محمدبن علی، سپس صادق، سپس موسی بن جعفر، سپس علی بن موسی، سپس محمد بن علی، سپس علی بن محمد، سپس حسن بن علی علیه السلام ، سپس همنام و هم کنیه ام حجت خدا در زمین و بقیه اللّه در بندگانش فرزند حسن بن علی، آن که خدای تعالی به دست او مشارق و مغارب زمین را فتح خواهد کرد. آن که از شیعیان و دوستانش غیبتی خواهد داشت که درزمان غیبتش بر اعتقاد به امامتش ثابت نمی ماند مگر کسی که خداوند دلش را برای ایمان آزمایش کرده باشد. جابر گوید: عرضه داشتم: یا رسول اللّه ! آیا برای شیعیانش نفعی از او در زمان غیبت هست؟ فرمود: آری، سوگند به آن که مرا به پیغمبری مبعوث ساخت، آن ها در عصر غیبت به نور او روشنایی می گیرند و به ولایت او نفع می برند، هم چنان که مردم از نور خورشید سود می برند، هرچند که ابری آن را بپوشاند.
سوره اعراف
وَ منْ قَوم موسی اُمَّةٌ یَهدونَ بالْحَقّ وَ به یَعْدلوُنَ. (159)
و جماعتی از قوم موسی به دین حق هدایت می کنند و به آن باز می گردند.
امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه فرمود: برای یاری حضرت قائم(ع) از پشت کعبه بیست و هفت مرد بیرون می آیند: پانزده تن از قوم موسی آنان که به حق هدایت می کرده و به آن بازمی گشتند و هفت نفر از اصحاب کهف و یوشع و سلمان و ابوذجانه انصاری و مقداد و مالک اشتر. پس در پیشگاه آن حضرت یارانی و حاکمانی خواهند بود.
سوره توبه
وَ قاتلُوا الْمشرکینَ کافّةً کَما یُقاتلُونَکُمْ کافّةً. (36)
و بکشید همه ی مشرکین را همچنان که آن ها همگی با شما جنگ می کنند.
امام ابوجعفر باقر علیه السلام در رابطه با این آیه فرمود: هنوز تأویل این آیه نرسیده است و هرگاه قائم ما(ع) به پا خیزد، هر آن که زمان او را دریابد، تأویل این آیه را درک می کند و دین محمد صلی الله علیه و آله تا هر کجا که شب سایه افکند، خواهد رسید تا جایی که هیچگونه شرکی بر روی زمین نخواهد ماند، همچنان که خداوند فرموده است.
سوره هود
قالَ لَوْ اَنَّ لی بکُمْ قُوَّةً اَوْ آوی اَلی رُکْنٍ شَدیدٍ. (80)
[لوط] گفت: ای کاش در برابر شما قدرتی داشتم یا تکیه گاه و پشتیبان محکمی در اختیارم بود.
ابوبصیر می گوید: حضرت ابوعبداللّه امام صادق علیه السلام فرمود: این کلام لوط که به قومش گفت، مقصودش جز این نبود که نیروی قائم(ع) را تمنا کند و منظور از رکن شدید، یاران آن حضرت هستند که یک مرد از آن ها قوت چهل مرد را دارد و دلش از کوه آهنین محکم تر است و اگر به کوه های آهن بگذرند، آن ها را از بین می برند و شمشیرهایشان را کنار نگذارند مگر وقتی که خداوند عزوجل راضی شده باشد.
سوره ابراهیم
وَ ذَکّرْهُم باَیّام اللّه . (5)
و روزهای خداوند را به یاد آنان بیاور.
ابن بابویه از قول امام ابوجعفر باقر علیه السلام نقل می کند: روزهای خدای عزوجل سه تا است: روزی که حضرت قائم(ع) قیام خواهد کرد و روز رجعت و روز قیامت.
وَ سَکَنْتُمْ فی مَساکن الَّذینَ ظَلَمُوا اَنْفُسَهُمْ (45)
و در منازل و مساکن ستمگران پیش از خودتان مسکن گرفتید.
عیّاشی از چند نفر از کسانی که در محضر امام ابوعبداللّه صادق علیه السلام شرفیاب بودند، روایت آورده که: مردی در آن مجلس به تأسف می گفت: خانه ی صالح و خانه ی عیسی بن علی بر جای مانده که از خانه های عباسیان بود. مردی دیگر گفت: خداوند آن خانه ها را در حال خرابی به ما بنمایاند یا آن ها را به دست ما، خراب کند. حضرت ابوعبداللّه صادق علیه السلام به او فرمود: چنین سخن مگوی، بلکه این ها مساکن حضرت قائم و اصحابش خواهد شد، آیا نشنیده ای که خدای عزوجل فرماید: و در منازل و مساکن ستمگران...
سوره نحل
اَتی اَمْرُاللّه فَلا تَسْتَعْجلوهُ سُبحانَهُ وَ تعالی عَمّا یُشْرکونَ. (1)
امر الهی آمد، پس آن را زود مشمارید، خداوند منزه و متعالی از شرک مشرکان است.
محمدبن جریر طبری از قول امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه می گوید: هرگاه خداوند بخواهد که قائم(ع) قیام کند، جبرییل را به شکل پرنده ی سفیدی می فرستد. پس او یک پای برخانه ی کعبه و پای دیگر بر بیت المقدس می گذارد. سپس با صدای بلند این آیه را بانگ می زند. پس حضرت قائم(ع) حاضر می شود و در مقام ابراهیم دو رکعت نماز می گذارد. سپس در حالی که اصحابش که سیصد و سیزده نفر هستند و در پیرامونش باشند، می رود. به درستی که در میان اصحاب او کسانی هستند که شبانه از رختخواب خود هجرت می کنند پس بیرون می روند و با آنان سنگ مخصوصی هست که چون آن را افکنند، از زمین گیاه می روید.
سوره صافات
وَ نَّ من شیعَته لبْراهیمَ (83)
و به راستی که از جمله شیعیان او ابراهیم است.
امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه فرمود: همانا خداوند سبحان هنگامی که ابراهیم علیه السلام را آفرید، پرده از روی چشمش برگرفت. ابراهیم نگاه کرد و نوری در کنار عرش مشاهده نمود، عرضه داشت: الها! این نور چیست؟ به او گفته شد: این نور محمد صلی الله علیه و آله برگزیده ی خلق من است و نوری در کنار آن نور دید، پرسید: خدایا! این نور چیست؟
گفته شد: این نور علی بن ابیطالب علیه السلام یاور دین من است. در کنار آن دو نور، سه نور دیگر دید. پرسید: خدایا! این نورها چیستند؟ به او گفته شد: این نور فاطمه است که دوستانش را از آتش باز داشته و جدا کرده و نور دو پسرش حسن و حسین است. ابراهیم گفت: نُه نور هم می بینم که پیرامون آن ها را گرفته اند؟ گفته شد: ای ابراهیم! اینان امامان از فرزندان علی و فاطمه هستند که اولینشان علی بن الحسین و آخرینشان حجت قائم است و نورهای پیرامون آن ها نیز شیعیان آن ها هستند. ابراهیم گفت: خدایا! مرا از شیعیان امیرالمومنین قرار بده.
سوره تکویر
فَلا اُقْسمُ بالْخُنَّس الْجوار الکُنَّس. (16و 15)
سوگند به آن ستارگان که حرکت کرده و پنهان می شوند.
ام هانی می گوید: روزی امام باقر علیه السلام را ملاقات کردم. پس درباره ی تفسیر این آیه از آن جناب پرسیدم. آن حضرت فرمود: منظور امامی است که در زمان خودش هنگامی که اطلاع از او از مردم قطع می گردد، سال دویست و شصت پنهان می شود. سپس همچون ستاره ی نافذ و تابان در تاریکی شب آشکار می گردد. اگر آن دوران را درک کنی، دیده ات روشن می شود.
سوره بروج
وَ السَّماء ذات الْبُروُج. (1)
سوگند به آسمان که دارای برج ها و کاخ های با عظمت است.
ابن عباس می گوید: روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ذکر خداوند متعال عبادت است و یاد من عبادت است و یاد علی علیه السلام و امامان از فرزندانش عبادت است. سوگند به آن که مرا به نبوت برانگیخت، وصی من برترین اوصیاست و همانا او حجت خداوند بر بندگانش و خلیفه ی او بر خلقش می باشد و از فرزندانش امامان هدایت گر بعد از من هستند. به خاطر آنان خداوند، عذاب را از اهل زمین دور می کند و... شماره ی ایشان همان تعداد ماه هاست که دوازده ماه است و به شماره ی نقبای موسی بن عمران، سپس این آیه را تلاوت فرمود و گفت: ای ابن عباس! آیا چنین می پنداری که خداوند به آسمان دارای برج ها سوگندیادکند و منظورش هان آسمان و برج های آن باشد؟
عرض کردم: یا رسول اللّه ! معنی آن چیست؟ فرمود: اما آسمان، من هستم و اما برج ها، پس امامان بعد از من می باشند، اولی شان علی و آخری شان مهدی است.
پایگاه اطلاع رسانی حوزه نت
امام عصر(عج) در قرآن
امام مهدی(عج) در قرآن
امام زمان(عج) در قرآن
حضرت مهدی(عج) در قرآن
صاحب الزمان(عج) در قرآن
.................................................................
اشاره : در اینجا به برخی از موارد اشاره می شود
سوره بقره
اَلم ذلکَ الْکتابُ لارَیْبَ فیه هُدَیً للْمُتَّقینَ الَّذینَ یُؤْمنونَ بالغَیْب وَ یُقیموُنَ الصَّلوةَ وَ ممّا رَزَقْناهُمْ یُنْفقون. (3 و 2)
الم، این کتاب که هیچ تردیدی در آن نیست، روشنگر راه پرهیزگاران است. آنان که به غیب ایمان آورند و نماز را بر پای دارند و از آنچه به ایشان روزی داده ایم، انفاق می کنند.
یَحْیَی بن ابیالقاسم از امام صادق علیه السلام درباره ی تفسیر این آیه پرسید و حضرت پاسخ داد: منظور از متقیان، شیعیان علی علیه السلام هستند و منظور از غیب، حجّت غایب است و شاهد آن فرموده ی خدای تعالی است: و [کافران] گویند: چرا آیتی از پروردگارش بر او نازل نمی شود، پس بگو همانا غیب مخصوص خداست، پس منتظر باشید که ما نیز از منتظران هستیم.
سوره نساء
یا ایها الّذینَ امنوا اَطیعوُا اللّه َ وَ اَطیعوالرَّسولَ و اوُلیِ الامر منکم. (59)
ای کسانی که ایمان آورده اید، اطاعت کنید خدا را و اطاعت کنید پیغمبر و اولی الامر از خودتان را.
ابن بابویه گوید: شنیدم از جابربن عبداللّه انصاری که می گفت: هنگامی که خداوند این آیه را بر پیامبرش حضرت محمد صلی الله علیه و آله نازل کرد، عرض کردم: یا رسول اللّه ! خدا و رسولش راشناختیم، اولی الامر چه کسانی هستند؟ آن حضرت فرمود: آنان خلفای من و امامان مسلمین پس از من می باشند. اولشان علی بن ابی طالب، سپس حسن، سپس حسین، سپس علی بن الحسین، سپس محمدبن علی، سپس صادق، سپس موسی بن جعفر، سپس علی بن موسی، سپس محمد بن علی، سپس علی بن محمد، سپس حسن بن علی علیه السلام ، سپس همنام و هم کنیه ام حجت خدا در زمین و بقیه اللّه در بندگانش فرزند حسن بن علی، آن که خدای تعالی به دست او مشارق و مغارب زمین را فتح خواهد کرد. آن که از شیعیان و دوستانش غیبتی خواهد داشت که درزمان غیبتش بر اعتقاد به امامتش ثابت نمی ماند مگر کسی که خداوند دلش را برای ایمان آزمایش کرده باشد. جابر گوید: عرضه داشتم: یا رسول اللّه ! آیا برای شیعیانش نفعی از او در زمان غیبت هست؟ فرمود: آری، سوگند به آن که مرا به پیغمبری مبعوث ساخت، آن ها در عصر غیبت به نور او روشنایی می گیرند و به ولایت او نفع می برند، هم چنان که مردم از نور خورشید سود می برند، هرچند که ابری آن را بپوشاند.
سوره اعراف
وَ منْ قَوم موسی اُمَّةٌ یَهدونَ بالْحَقّ وَ به یَعْدلوُنَ. (159)
و جماعتی از قوم موسی به دین حق هدایت می کنند و به آن باز می گردند.
امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه فرمود: برای یاری حضرت قائم(ع) از پشت کعبه بیست و هفت مرد بیرون می آیند: پانزده تن از قوم موسی آنان که به حق هدایت می کرده و به آن بازمی گشتند و هفت نفر از اصحاب کهف و یوشع و سلمان و ابوذجانه انصاری و مقداد و مالک اشتر. پس در پیشگاه آن حضرت یارانی و حاکمانی خواهند بود.
سوره توبه
وَ قاتلُوا الْمشرکینَ کافّةً کَما یُقاتلُونَکُمْ کافّةً. (36)
و بکشید همه ی مشرکین را همچنان که آن ها همگی با شما جنگ می کنند.
امام ابوجعفر باقر علیه السلام در رابطه با این آیه فرمود: هنوز تأویل این آیه نرسیده است و هرگاه قائم ما(ع) به پا خیزد، هر آن که زمان او را دریابد، تأویل این آیه را درک می کند و دین محمد صلی الله علیه و آله تا هر کجا که شب سایه افکند، خواهد رسید تا جایی که هیچگونه شرکی بر روی زمین نخواهد ماند، همچنان که خداوند فرموده است.
سوره هود
قالَ لَوْ اَنَّ لی بکُمْ قُوَّةً اَوْ آوی اَلی رُکْنٍ شَدیدٍ. (80)
[لوط] گفت: ای کاش در برابر شما قدرتی داشتم یا تکیه گاه و پشتیبان محکمی در اختیارم بود.
ابوبصیر می گوید: حضرت ابوعبداللّه امام صادق علیه السلام فرمود: این کلام لوط که به قومش گفت، مقصودش جز این نبود که نیروی قائم(ع) را تمنا کند و منظور از رکن شدید، یاران آن حضرت هستند که یک مرد از آن ها قوت چهل مرد را دارد و دلش از کوه آهنین محکم تر است و اگر به کوه های آهن بگذرند، آن ها را از بین می برند و شمشیرهایشان را کنار نگذارند مگر وقتی که خداوند عزوجل راضی شده باشد.
سوره ابراهیم
وَ ذَکّرْهُم باَیّام اللّه . (5)
و روزهای خداوند را به یاد آنان بیاور.
ابن بابویه از قول امام ابوجعفر باقر علیه السلام نقل می کند: روزهای خدای عزوجل سه تا است: روزی که حضرت قائم(ع) قیام خواهد کرد و روز رجعت و روز قیامت.
وَ سَکَنْتُمْ فی مَساکن الَّذینَ ظَلَمُوا اَنْفُسَهُمْ (45)
و در منازل و مساکن ستمگران پیش از خودتان مسکن گرفتید.
عیّاشی از چند نفر از کسانی که در محضر امام ابوعبداللّه صادق علیه السلام شرفیاب بودند، روایت آورده که: مردی در آن مجلس به تأسف می گفت: خانه ی صالح و خانه ی عیسی بن علی بر جای مانده که از خانه های عباسیان بود. مردی دیگر گفت: خداوند آن خانه ها را در حال خرابی به ما بنمایاند یا آن ها را به دست ما، خراب کند. حضرت ابوعبداللّه صادق علیه السلام به او فرمود: چنین سخن مگوی، بلکه این ها مساکن حضرت قائم و اصحابش خواهد شد، آیا نشنیده ای که خدای عزوجل فرماید: و در منازل و مساکن ستمگران...
سوره نحل
اَتی اَمْرُاللّه فَلا تَسْتَعْجلوهُ سُبحانَهُ وَ تعالی عَمّا یُشْرکونَ. (1)
امر الهی آمد، پس آن را زود مشمارید، خداوند منزه و متعالی از شرک مشرکان است.
محمدبن جریر طبری از قول امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه می گوید: هرگاه خداوند بخواهد که قائم(ع) قیام کند، جبرییل را به شکل پرنده ی سفیدی می فرستد. پس او یک پای برخانه ی کعبه و پای دیگر بر بیت المقدس می گذارد. سپس با صدای بلند این آیه را بانگ می زند. پس حضرت قائم(ع) حاضر می شود و در مقام ابراهیم دو رکعت نماز می گذارد. سپس در حالی که اصحابش که سیصد و سیزده نفر هستند و در پیرامونش باشند، می رود. به درستی که در میان اصحاب او کسانی هستند که شبانه از رختخواب خود هجرت می کنند پس بیرون می روند و با آنان سنگ مخصوصی هست که چون آن را افکنند، از زمین گیاه می روید.
سوره صافات
وَ نَّ من شیعَته لبْراهیمَ (83)
و به راستی که از جمله شیعیان او ابراهیم است.
امام صادق علیه السلام در تفسیر این آیه فرمود: همانا خداوند سبحان هنگامی که ابراهیم علیه السلام را آفرید، پرده از روی چشمش برگرفت. ابراهیم نگاه کرد و نوری در کنار عرش مشاهده نمود، عرضه داشت: الها! این نور چیست؟ به او گفته شد: این نور محمد صلی الله علیه و آله برگزیده ی خلق من است و نوری در کنار آن نور دید، پرسید: خدایا! این نور چیست؟
گفته شد: این نور علی بن ابیطالب علیه السلام یاور دین من است. در کنار آن دو نور، سه نور دیگر دید. پرسید: خدایا! این نورها چیستند؟ به او گفته شد: این نور فاطمه است که دوستانش را از آتش باز داشته و جدا کرده و نور دو پسرش حسن و حسین است. ابراهیم گفت: نُه نور هم می بینم که پیرامون آن ها را گرفته اند؟ گفته شد: ای ابراهیم! اینان امامان از فرزندان علی و فاطمه هستند که اولینشان علی بن الحسین و آخرینشان حجت قائم است و نورهای پیرامون آن ها نیز شیعیان آن ها هستند. ابراهیم گفت: خدایا! مرا از شیعیان امیرالمومنین قرار بده.
سوره تکویر
فَلا اُقْسمُ بالْخُنَّس الْجوار الکُنَّس. (16و 15)
سوگند به آن ستارگان که حرکت کرده و پنهان می شوند.
ام هانی می گوید: روزی امام باقر علیه السلام را ملاقات کردم. پس درباره ی تفسیر این آیه از آن جناب پرسیدم. آن حضرت فرمود: منظور امامی است که در زمان خودش هنگامی که اطلاع از او از مردم قطع می گردد، سال دویست و شصت پنهان می شود. سپس همچون ستاره ی نافذ و تابان در تاریکی شب آشکار می گردد. اگر آن دوران را درک کنی، دیده ات روشن می شود.
سوره بروج
وَ السَّماء ذات الْبُروُج. (1)
سوگند به آسمان که دارای برج ها و کاخ های با عظمت است.
ابن عباس می گوید: روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ذکر خداوند متعال عبادت است و یاد من عبادت است و یاد علی علیه السلام و امامان از فرزندانش عبادت است. سوگند به آن که مرا به نبوت برانگیخت، وصی من برترین اوصیاست و همانا او حجت خداوند بر بندگانش و خلیفه ی او بر خلقش می باشد و از فرزندانش امامان هدایت گر بعد از من هستند. به خاطر آنان خداوند، عذاب را از اهل زمین دور می کند و... شماره ی ایشان همان تعداد ماه هاست که دوازده ماه است و به شماره ی نقبای موسی بن عمران، سپس این آیه را تلاوت فرمود و گفت: ای ابن عباس! آیا چنین می پنداری که خداوند به آسمان دارای برج ها سوگندیادکند و منظورش هان آسمان و برج های آن باشد؟
عرض کردم: یا رسول اللّه ! معنی آن چیست؟ فرمود: اما آسمان، من هستم و اما برج ها، پس امامان بعد از من می باشند، اولی شان علی و آخری شان مهدی است.
پایگاه اطلاع رسانی حوزه نت
امام زمان در قرآن،امام زمان و قرآن،قرآن و امام زمان،حضرت مهدی در قرآن،امام عصر در قرآن،ولیعصر در قرآن،حضرت ولیعصر در قرآن،صاحب الزمان در قرآن،حجه بن الحسن در قرآن،حضرت مهدی و قرآن،قرآن و حضرت مهدی،امام مهدی و قرآن،قرآن و امام مهدی،امام عصر و قرآن،قرآن و امام عصر،صاحب الزمان و قرآن،قرآن و صاحب الزمان(عج)