اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
کشف چشمه (راحوما) درمسیر صفین ، توسط امیرالمومنین علی(ع)
کرامت امام علی(ع) در کشف چشمه (راحوما) در مسیر صفین
کشف چشمه (راحوما) توسط امیرالمومنین علی(ع) چگونه بوده است؟
در کتاب فتوح آمده است: امام امیرالمومنین علی(ع) در ماجرای جنگ صفین دو روز در شهر انبار با سپاهیانش ماندند. روز سوم، سپاهش را در بيابانى هموار حركت داد؛ تا اینکه سپاهیان در مسیر راه بر اثر بی آبی تشنه شدند و نيازشان به آب افتاد. در آن حوالی به راهبى برخوردند كه در صومعه ی زندگی می کرد.
امام امیرالمومنین علی(ع) نزد او رفت و فرمود: «آيا در نزديكى خويش، آبى سراغ دارى كه - این جمعیت- از آن بياشامند؟».
راهب گفت: در این نزدیکی ها آب نیست.
امام امیرالمومنین علی(ع) وى را رها کرد و به مکانی از آن زمين روى كرد و گردِ آن چرخيد. سپس به قسمتی اشاره كرد و فرمود: «اين مکان را حفر كنيد».
عده ای مشغول حفر کردن شدند. مقداری از زمین را که کندند به صخره اى زرد رنگ بزرگی برخوردند، که گويى از طلا پوشيده شده بود.
امام امیرالمومنین علی(ع) فرمود: «آن سنگ را برکنيد! تا آب از زير آن جاری شود».
افراد، پيرامون سنگ گِرد آمدند و هر چه كوشيدند نتوانستند آن سنگ را برگردانند.
آنگاه امام امیرالمومنین علی(ع) از اسب خويش فرود آمد، و در حالی که زير لب چيزى می گفت، به گونه اى كه صدايش شنيده نمی شد، به صخره نزديك شد و گفت: «بسم الله!».
آن گاه، آن سنگ را حركت داد و از زیر آن، آبى جوشيد كه بسیارگوارا، زلال و خُنك بود.
افراد آمدند و از آن آب نوشيدند و به ستوران خويش نوشاندند و ظرفهای خود را پُر- آب- كردند و هر چه توانستند، با خود برداشتند.
سپس... روانه شدند و مسافتی را طی کردند تا اینکه بر كنار چشمه آبى كه از قبل قصد كرده بودند، فرود آمدند؛ ولی آب آن چشمه بسیار دگرگون بود.
امام امیرالمومنین علی(ع) به يارانش فرمود: « آيا در میان شما كسى هست جاى آن آب را كه از آن گذشتيم، بداند؟».
همگی گفتند: آرى، اى امير مؤمنان!
امام امیرالمومنین علی(ع) فرمود: «پس به سوى آن روان شويد».
سپس - عده ای از- افراد رفتند و در جستجوى مكان صخره برآمدند؛ ولی آن را نيافتند. نزد راهب رفتند و او را صدا زدند، وى پديدار شد. به او گفتند: چشمه ای كه نزديك صومعه تو قرار دارد كجاست؟
راهب گفت: نزديك من چشمه آب نيست.
آنان گفتند: هست! هم ما و هم اميرمان كه آب را براي ما بیرون آورد، از آن نوشيديم.
راهب گفت: به خدا سوگند، اين صومعه، با همان آب - آن چشمه -، بنا شده است؛ ولی من از سالی كه در اين صومعه هستم، مكان آن آب را ندیده ام؛ اما گفته شده در همین اطراف چشمه اى بوده است به نام «راحوما»، كه هفتاد پيامبر و هفتاد جانشين پيامبر - از آن آب - نوشيده اند؛ و كسى نمى تواند آن را پیدا کند مگر پيامبری يا جانشين پيامبری. (1)
و نیز در کتاب إرشاد ـ در بيان ماجراى تشنگى ياران امام امیرالمومنین علی(ع) به هنگامِ روى نهادن به صِفّين و ديدارشان با راهب ـ آمده است: امام امیرالمومنین علی(ع) فرمود: «در اين نقطه، زمين را بشكافيد!».
گروهى از افراد، به آن مكان روى كردند و به كاويدن زمين پرداختند. سپس صخره اى بزرگ و تابان آشكار شد.
افراد گفتند: اى امير مؤمنان! اين جا صخره اى است كه بيل ها در آن كارگر نمى افتند.
امير مؤمنان (علیه السلام) به آنان فرمود: «اين صخره بر روی آب قرار دارد اگر آن را بردارید، آب را خواهيد يافت».
افراد زیادی در جا به جا كردن صخره گِرد آمدند امّا نتوانستند سنگ را بردارند و كار بر آنان سخت دشوار شد.
امام امیرالمومنین علی(ع) ... آستين بالا زد، آن گاه انگشتانش را زير گوشه اى از صخره برد و آن را بلند کرد سپس آب جاری شد. افراد همگی به آن روى آوردند و از آن نوشيدند؛ در حالی که آن آب؛ گواراترين، خنك ترين و زلال ترين آبى بود كه در سفر خويش نوشيدند.
امام(عليه السلام) به ايشان فرمود: «توشه برگيريد و سيراب شويد».
آن گاه، امام(عليه السلام) نزديك صخره شد، آن را بر همان جاى كه بود، قرار داد. (2)
در شرح نهج البلاغة ـ در وصفِ امام علی عليه السلام ـ آمده است: اوست كه دروازه خيبر را بركنْد و گروهى از مردم گِرد آمدند تا آن را برگردانند و نتوانستند.
و اوست كه بُتِ هُبَل را ـ كه بسيار بزرگ بود ـ از فراز كعبه بركنْد و بر زمين فرو افكند.
و اوست كه در روزگار خلافتش صخره اى بزرگ را با دست خويش از جاى كنْد ـ آن گاه كه همه سپاه از اين كار ناتوان شدند ـ و از زير آن آب برآورْد. (3)
همچنین در کتاب فتوح آمده است: راهبى كه - نزدیکی آن مکان- در صومعه مى زيست، - با دیدن این معجزه - به امام امیرالمومنین علی(ع) نگريست، و از صومعه برون آمد و به امام امیرالمومنین علی(ع) روى كرد و به دست وى اسلام آورد و با وی همراه شد.(4). (5)
پی نوشت:
(1). فتوح، ج 2، ص 555 و وقعة صفّين، ص 145.
(2). إرشاد، ج 1، ص 335؛ إعلام الورى، ج 1، ص 346؛ خصائص الأئمّة(عليهم السلام)، ص50؛ الخرائج والجرائح، ج1، ص 222، ح 67؛ الفضائل لابن شاذان، ص 89.
(3). شرح نهج البلاغة، ج 1، ص 21.
(4). فتوح، ج 2، ص 556؛ وقعة صفّين، ص 147.
(5). گرد آوری از: دانش نامه امیرالمؤمنین، محمّد محمّدی ری شهری، سازمان چاپ و نشر دار الحدیث، قم، 1386هـ ش، چاپ اوّل، ج5، ص529-534.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
کرامت امام علی(ع) در کشف چشمه (راحوما) در مسیر صفین
کشف چشمه (راحوما) توسط امیرالمومنین علی(ع) چگونه بوده است؟
در کتاب فتوح آمده است: امام امیرالمومنین علی(ع) در ماجرای جنگ صفین دو روز در شهر انبار با سپاهیانش ماندند. روز سوم، سپاهش را در بيابانى هموار حركت داد؛ تا اینکه سپاهیان در مسیر راه بر اثر بی آبی تشنه شدند و نيازشان به آب افتاد. در آن حوالی به راهبى برخوردند كه در صومعه ی زندگی می کرد.
امام امیرالمومنین علی(ع) نزد او رفت و فرمود: «آيا در نزديكى خويش، آبى سراغ دارى كه - این جمعیت- از آن بياشامند؟».
راهب گفت: در این نزدیکی ها آب نیست.
امام امیرالمومنین علی(ع) وى را رها کرد و به مکانی از آن زمين روى كرد و گردِ آن چرخيد. سپس به قسمتی اشاره كرد و فرمود: «اين مکان را حفر كنيد».
عده ای مشغول حفر کردن شدند. مقداری از زمین را که کندند به صخره اى زرد رنگ بزرگی برخوردند، که گويى از طلا پوشيده شده بود.
امام امیرالمومنین علی(ع) فرمود: «آن سنگ را برکنيد! تا آب از زير آن جاری شود».
افراد، پيرامون سنگ گِرد آمدند و هر چه كوشيدند نتوانستند آن سنگ را برگردانند.
آنگاه امام امیرالمومنین علی(ع) از اسب خويش فرود آمد، و در حالی که زير لب چيزى می گفت، به گونه اى كه صدايش شنيده نمی شد، به صخره نزديك شد و گفت: «بسم الله!».
آن گاه، آن سنگ را حركت داد و از زیر آن، آبى جوشيد كه بسیارگوارا، زلال و خُنك بود.
افراد آمدند و از آن آب نوشيدند و به ستوران خويش نوشاندند و ظرفهای خود را پُر- آب- كردند و هر چه توانستند، با خود برداشتند.
سپس... روانه شدند و مسافتی را طی کردند تا اینکه بر كنار چشمه آبى كه از قبل قصد كرده بودند، فرود آمدند؛ ولی آب آن چشمه بسیار دگرگون بود.
امام امیرالمومنین علی(ع) به يارانش فرمود: « آيا در میان شما كسى هست جاى آن آب را كه از آن گذشتيم، بداند؟».
همگی گفتند: آرى، اى امير مؤمنان!
امام امیرالمومنین علی(ع) فرمود: «پس به سوى آن روان شويد».
سپس - عده ای از- افراد رفتند و در جستجوى مكان صخره برآمدند؛ ولی آن را نيافتند. نزد راهب رفتند و او را صدا زدند، وى پديدار شد. به او گفتند: چشمه ای كه نزديك صومعه تو قرار دارد كجاست؟
راهب گفت: نزديك من چشمه آب نيست.
آنان گفتند: هست! هم ما و هم اميرمان كه آب را براي ما بیرون آورد، از آن نوشيديم.
راهب گفت: به خدا سوگند، اين صومعه، با همان آب - آن چشمه -، بنا شده است؛ ولی من از سالی كه در اين صومعه هستم، مكان آن آب را ندیده ام؛ اما گفته شده در همین اطراف چشمه اى بوده است به نام «راحوما»، كه هفتاد پيامبر و هفتاد جانشين پيامبر - از آن آب - نوشيده اند؛ و كسى نمى تواند آن را پیدا کند مگر پيامبری يا جانشين پيامبری. (1)
و نیز در کتاب إرشاد ـ در بيان ماجراى تشنگى ياران امام امیرالمومنین علی(ع) به هنگامِ روى نهادن به صِفّين و ديدارشان با راهب ـ آمده است: امام امیرالمومنین علی(ع) فرمود: «در اين نقطه، زمين را بشكافيد!».
گروهى از افراد، به آن مكان روى كردند و به كاويدن زمين پرداختند. سپس صخره اى بزرگ و تابان آشكار شد.
افراد گفتند: اى امير مؤمنان! اين جا صخره اى است كه بيل ها در آن كارگر نمى افتند.
امير مؤمنان (علیه السلام) به آنان فرمود: «اين صخره بر روی آب قرار دارد اگر آن را بردارید، آب را خواهيد يافت».
افراد زیادی در جا به جا كردن صخره گِرد آمدند امّا نتوانستند سنگ را بردارند و كار بر آنان سخت دشوار شد.
امام امیرالمومنین علی(ع) ... آستين بالا زد، آن گاه انگشتانش را زير گوشه اى از صخره برد و آن را بلند کرد سپس آب جاری شد. افراد همگی به آن روى آوردند و از آن نوشيدند؛ در حالی که آن آب؛ گواراترين، خنك ترين و زلال ترين آبى بود كه در سفر خويش نوشيدند.
امام(عليه السلام) به ايشان فرمود: «توشه برگيريد و سيراب شويد».
آن گاه، امام(عليه السلام) نزديك صخره شد، آن را بر همان جاى كه بود، قرار داد. (2)
در شرح نهج البلاغة ـ در وصفِ امام علی عليه السلام ـ آمده است: اوست كه دروازه خيبر را بركنْد و گروهى از مردم گِرد آمدند تا آن را برگردانند و نتوانستند.
و اوست كه بُتِ هُبَل را ـ كه بسيار بزرگ بود ـ از فراز كعبه بركنْد و بر زمين فرو افكند.
و اوست كه در روزگار خلافتش صخره اى بزرگ را با دست خويش از جاى كنْد ـ آن گاه كه همه سپاه از اين كار ناتوان شدند ـ و از زير آن آب برآورْد. (3)
همچنین در کتاب فتوح آمده است: راهبى كه - نزدیکی آن مکان- در صومعه مى زيست، - با دیدن این معجزه - به امام امیرالمومنین علی(ع) نگريست، و از صومعه برون آمد و به امام امیرالمومنین علی(ع) روى كرد و به دست وى اسلام آورد و با وی همراه شد.(4). (5)
پی نوشت:
(1). فتوح، ج 2، ص 555 و وقعة صفّين، ص 145.
(2). إرشاد، ج 1، ص 335؛ إعلام الورى، ج 1، ص 346؛ خصائص الأئمّة(عليهم السلام)، ص50؛ الخرائج والجرائح، ج1، ص 222، ح 67؛ الفضائل لابن شاذان، ص 89.
(3). شرح نهج البلاغة، ج 1، ص 21.
(4). فتوح، ج 2، ص 556؛ وقعة صفّين، ص 147.
(5). گرد آوری از: دانش نامه امیرالمؤمنین، محمّد محمّدی ری شهری، سازمان چاپ و نشر دار الحدیث، قم، 1386هـ ش، چاپ اوّل، ج5، ص529-534.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
راحوما،چشمه راحوما،کشف چشمه،کشف چشمه راحوما،راحوما در مسیر صفین،کشف راحوما در مسیر صفین،کشف چشمه راحوما در مسیر صفین،کشف چشمه راحوما توسط امام علی،کشف چشمه راحوما توسط امیرالمومنین،کشف چشمه راحوما توسط امیرالمومنین علی،کشف چشمه راحوما توسط حضرت علی،کشف چشمه توسط امیرالمومنین علی،کشف چشمه راحوما توسط امیرالمومنین علی(ع)