ماجرای دیدار مامون الرشید با امام جواد(ع)

مأمون الرشید ، یکسال بعد از شهادت امام رضا(ع) به بغداد آمد ، روزی به قصد شکار از شهر خارج شد و در مسیر راه از کوچه ای عبورش افتاد که بچه ها در آنجا بازی می کردند و امام جواد(ع) با آنها ایستاده بود ، و در آن هنگام امام جواد(ع) یازده سال بیشتر از عمر شریفش نگذشته بود . بچّه ها با مشاهده مأمون الرشید همگی پراکنده شده و فرار کردند ، ولی امام جواد(ع) از جای خود حرکت نکرد . مأمون نزدیک آمد و نگاهی به امام جواد(ع) نمود و گفت : ای پسر چرا به همراه بچّه ها فرار نکردی؟ امام جواد(ع) فوراً جواب دادند : راه تنگ نبود تا با رفتن خود آن را وسیع گردانم ، و گناهی مرتکب نشده ام تا از عقوبت آن بترسم ، مأمون الرشید از آن سخنان شیوا و محکم امام جواد(ع) بسیار تعجّب کرد و گفت : اسم تو چیست؟ امام جواد(ع) فرمودند : نام من محمد است . مامون گفت : فرزند چه کسی هستی؟ امام جواد(ع) فرمودند : من فرزند علی بن موسی الرضا(ع) هستم . بعد از این ماجرا ، مأمون به سوی مقصد خود روانه شد ، چون از آبادی دور شد ، بازِ شکاری را بدنبال درّاجی (پرنده ای شبیه کبک) فرستاد ، باز از دیدگان او برای مدّتی ناپدید شد ، و وقتی برگشت در منقارش ماهی کوچکی بود که هنوز آثار حیات در وجودش مشاهده می شد ، مامون الرشید از دیدن آن بسیار تعجب کرد ، سپس آن را در دستش گرفت و از همان راهی که آمده بود برگشت . چون به آن محلّ که امام جواد(ع) را ملاقات کرده بود رسید ، بچّه ها را دید که مثل سابق آنجا را ترک گفته و فرار نمودند ، ولی این بار هم امام جواد(ع) از جای خود حرکت نکرد و همانجا ایستاد ، مامون الرشید نزدیک آمد و سؤال کرد: در دست من چیست؟ امام جواد(ع) فرمودند : إنّ اللَّه خلق بمشیّته فی بحر قدرته سمکاً صغاراً تصیدها بزاه الملوک والخلفاء، فیختبرون بها سلاله أهل بیت النبوّه . خداوند تبارک و تعالی به مشیّت خود در دریای قدرتش ماهی های کوچکی را می آفریند ، و باز شکاری پادشاهان آن را صید می کند ، و پادشاهان آن را در میان دست پنهان می کنند تا فرزندان اهل بیت نبوّت(ع) را با این وسیله امتحان کنند . تا مأمون الرشید این کلمات را از امام جواد(ع) شنید ، تعجب کرد و گفت : به راستی که فرزندِ علی بن موسی الرضا هستی .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد1 - بخش امام محمد بن علی التقی الجواد(ع) - صفحه 645)