اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
ماجرای شیخ زین العابدین سلماسی و سید بحرالعلوم و امام زمان(عج)
شیخ زین العابدین سلماسی (1) جلوی در ایستاد. وقت رفتن علامه سید مهدی بحرالعلوم (2) به حرم بود. شیخ زین العابدین سلماسی می دانست وقتش است که بگوید. چند روز دندان روی جگر گذاشته بود. خجالت می کشید به استادش بگوید. سید در فکر چیزهای کوچک نبود. دلش در خانة خدا و حرم کعبه سیر می کرد. شیخ زین العابدین همان طور ایستاد تا سید از اتاقش درآمد. او عبا و قبایش را پوشیده و عمامة سیاهش را خیلی مرتب، بر سر گذاشته بود. به خودش هم عطر خوشبویی زده و برای رفتن به زیارت خانة خدا آماده بود. آن ها چند وقتی می شد که از عراق به مکه آمده بودند و با حرم همسایگی داشتند. سید در مکه یا درس می گفت یا به خانة خدا می رفت و مشغول عبادت می شد.
ـ «کاری نداری آشیخ زین العابدین؟»
شیخ با احترام زیاد، در را به روی استاد باز کرد و گفت: «فقط می خواستم جمله ای عرض کنم».
سید ایستاد و گوش داد. شیخ زین العابدین گفت: «شما انسان بزرگوار و سخاوتمندی هستید. از کمک به آدم ها هم نمی گذرید. می خواستم بگویم وضع خرج خانة ما طوری شده که حتی یک درهم هم نداریم. باید برای تهیه غذا و خرج میهمان ها و شاگردان کاری بکنید. اگر آدم های غیر اهل بفهمند، خوشنود می شوند».
سید، نگاهی پر محبت به او انداخت. بعد سر خود را تکان داد و بیرون رفت. شیخ زین العابدین تعجب کرد. او نمی دانست پشت نگاه عجیب سید، چه رازی نهفته است. عادت سید بود که هر روز، اول صبح بعد از طواف و دعا در خانة خدا، به خانه می آمد. اول قلیان می کشید، بعد به اتاق درس می رفت و برای شاگردانش درس می گفت.
او بالأخره از خانة خدا برگشت و در اتاق بیرونی، منتظر نشست. شیخ زین العابدین حرفی نزد و فقط به او نگاه کرد. خدمتکار خانه قلیان آورد و آن را جلو سید، گذاشتْ تا شروع درس، چند دقیقه ای بیشتر نمانده بود.
ناگهان در به صدا در آمد. خدمتکار از درون مطبخ بلند گفت: «آمدم!» سید با عجله برخاست و گفت: «قلیان را از این جا بردارید و بیرون ببرید».
شیخ زین العابدین که کنجکاو شده بودْ فوری قلیان را برداشت و به دست خدمتکار داد. بعد پشت سرِ سید به طرف در رفت. سید در را باز کرد و با رویی گشاده گفت: «سلام بر شما! خوش آمدید، بفرمایید».
مردی غریب بود که با او احوال پرسی کرد. پا به خانه گذاشت و به راهنمایی سید، به اتاق او رفت. شیخ زین العابدین کنجکاو شد. در دلش فکر کرد: «او چه کسی است که سید این همه احترامش می کند؟».
کنار در نشست و به آن دو خیره شد. آن ها چند جمله ای با هم رد و بدل کردند. سپس مرد میهمان، کاغذ کوچکی به سید داد و برخاست. سید خم شد و دستِ او را بوسید. شیخ زین العابدین با حیرت نگاهش کرد. باورش نمی شد سید دست کسی را ببوسد. داشت خشکش می زد. سید با احترام زیاد مرد غریبه را تا دم در بدرقه کرد. مرد غریبه سوار بر شتر خود شد و از آن ها خداحافظی کرد.
شیخ زین العابدین مانده بود چه بگوید.
سید گفت: «این حواله را نزد مرد صرافی[3] که کنار کوه صفا[4] نشسته ببر و آنچه به تو تحویل می دهد، بگیر؛ عجله کن».
شیخ زین العابدین بدون هیچ سؤالی عبایش را بر دوش انداخت و از خانه بیرون زد. بعد دوباره غرق در فکر شد.
«آیا او تاجری بزرگ بود؟... اما پس چرا سید که آن همه عظمت و بزرگی دارد، دستش را بوسید؟»
فکر هویت مرد غریبه از ذهنش بیرون نمی رفت. به کوه صفا رسید. دکان کوچکی کنار کوه دید. مردی تنها در دکان نشسته بود. سلام کرد و حواله را نشانش داد. مرد صراف به او احترام کرد. احوالش را پرسید و گفت: «چهار نفر کارگر برای حمل بیاور».
شیخ زین العابدین چند قدم آن طرف تر چهار کارگر پیدا کرد. مرد صراف آن ها را داخل دکانش برد و چند کیسة سنگین روی شانه هایشان گذاشت. شیخ زین العابدین از او تشکر کرد و کارگرها را به خانة سید برد. سید با خوشحالی و دور از چشم کارگرها، درِ یکی از کیسه ها را باز کرد؛ پر از پول بود. چشم های شیخ زین العابدین برق زد. سید کرایة کارگرها را داد. آن ها با شوق از آنجا رفتند. شیخ زین العابدین پرسید: «این... این پول های زیاد؟».
اما زبانش بند آمد. سید همة پول ها را به او سپرد و به اتاق دیگر رفت. بدن شیخ زین العابدین داغ شده بود. از کوزة کوچک آب نوشید. سپس به کمک خدمتکار پول ها را به پستو برد، تا در جای امنی بگذارد. چند روز بعد، با عجله به کوه صفا رفت.
عجیب بود؛ اثری از دکان صرافی نبود. از چند مرد سراغ گرفت. کسی مرد صراف را نمی شناخت.
شیخ زین العابدین با ناراحتی به پیشانی خود زد. یاد میهمان غریب سید افتاد. مردی که بلند قامت بود و پیوسته لبخند می زد. و وقتی که به خانه آمد با خود بوی عطرِ عجیبی آورد. شیخ زین العابدین نشست و چهرة زیبای او را در ذهن خود مجسم کرد. بعد دوباره به پیشانی خود زد و آرام آرام گریست.
پی نوشت ها:
1. شیخ زین العابدین سلماسی از علمای با تقوای شیعه و از شاگردان و یاران نزدیک مرحوم سید بحرالعلوم قدس سره.
2. علامه سید مهدی بحرالعلوم، از علمای بزرگ شیعه که اهل بروجرد بود؛ اما در عراق زندگی می کرد.
3. صرافی یعنی: تبدیل و عوض کردن انواع پول یک کشور و کشورهای دیگر.
4. کوهی در نزدیکی مسجد الحرام و خانه خدا
پایگاه اطلاع رسانی حوزه نت
شیخ زین العابدین سلماسی (1) جلوی در ایستاد. وقت رفتن علامه سید مهدی بحرالعلوم (2) به حرم بود. شیخ زین العابدین سلماسی می دانست وقتش است که بگوید. چند روز دندان روی جگر گذاشته بود. خجالت می کشید به استادش بگوید. سید در فکر چیزهای کوچک نبود. دلش در خانة خدا و حرم کعبه سیر می کرد. شیخ زین العابدین همان طور ایستاد تا سید از اتاقش درآمد. او عبا و قبایش را پوشیده و عمامة سیاهش را خیلی مرتب، بر سر گذاشته بود. به خودش هم عطر خوشبویی زده و برای رفتن به زیارت خانة خدا آماده بود. آن ها چند وقتی می شد که از عراق به مکه آمده بودند و با حرم همسایگی داشتند. سید در مکه یا درس می گفت یا به خانة خدا می رفت و مشغول عبادت می شد.
ـ «کاری نداری آشیخ زین العابدین؟»
شیخ با احترام زیاد، در را به روی استاد باز کرد و گفت: «فقط می خواستم جمله ای عرض کنم».
سید ایستاد و گوش داد. شیخ زین العابدین گفت: «شما انسان بزرگوار و سخاوتمندی هستید. از کمک به آدم ها هم نمی گذرید. می خواستم بگویم وضع خرج خانة ما طوری شده که حتی یک درهم هم نداریم. باید برای تهیه غذا و خرج میهمان ها و شاگردان کاری بکنید. اگر آدم های غیر اهل بفهمند، خوشنود می شوند».
سید، نگاهی پر محبت به او انداخت. بعد سر خود را تکان داد و بیرون رفت. شیخ زین العابدین تعجب کرد. او نمی دانست پشت نگاه عجیب سید، چه رازی نهفته است. عادت سید بود که هر روز، اول صبح بعد از طواف و دعا در خانة خدا، به خانه می آمد. اول قلیان می کشید، بعد به اتاق درس می رفت و برای شاگردانش درس می گفت.
او بالأخره از خانة خدا برگشت و در اتاق بیرونی، منتظر نشست. شیخ زین العابدین حرفی نزد و فقط به او نگاه کرد. خدمتکار خانه قلیان آورد و آن را جلو سید، گذاشتْ تا شروع درس، چند دقیقه ای بیشتر نمانده بود.
ناگهان در به صدا در آمد. خدمتکار از درون مطبخ بلند گفت: «آمدم!» سید با عجله برخاست و گفت: «قلیان را از این جا بردارید و بیرون ببرید».
شیخ زین العابدین که کنجکاو شده بودْ فوری قلیان را برداشت و به دست خدمتکار داد. بعد پشت سرِ سید به طرف در رفت. سید در را باز کرد و با رویی گشاده گفت: «سلام بر شما! خوش آمدید، بفرمایید».
مردی غریب بود که با او احوال پرسی کرد. پا به خانه گذاشت و به راهنمایی سید، به اتاق او رفت. شیخ زین العابدین کنجکاو شد. در دلش فکر کرد: «او چه کسی است که سید این همه احترامش می کند؟».
کنار در نشست و به آن دو خیره شد. آن ها چند جمله ای با هم رد و بدل کردند. سپس مرد میهمان، کاغذ کوچکی به سید داد و برخاست. سید خم شد و دستِ او را بوسید. شیخ زین العابدین با حیرت نگاهش کرد. باورش نمی شد سید دست کسی را ببوسد. داشت خشکش می زد. سید با احترام زیاد مرد غریبه را تا دم در بدرقه کرد. مرد غریبه سوار بر شتر خود شد و از آن ها خداحافظی کرد.
شیخ زین العابدین مانده بود چه بگوید.
سید گفت: «این حواله را نزد مرد صرافی[3] که کنار کوه صفا[4] نشسته ببر و آنچه به تو تحویل می دهد، بگیر؛ عجله کن».
شیخ زین العابدین بدون هیچ سؤالی عبایش را بر دوش انداخت و از خانه بیرون زد. بعد دوباره غرق در فکر شد.
«آیا او تاجری بزرگ بود؟... اما پس چرا سید که آن همه عظمت و بزرگی دارد، دستش را بوسید؟»
فکر هویت مرد غریبه از ذهنش بیرون نمی رفت. به کوه صفا رسید. دکان کوچکی کنار کوه دید. مردی تنها در دکان نشسته بود. سلام کرد و حواله را نشانش داد. مرد صراف به او احترام کرد. احوالش را پرسید و گفت: «چهار نفر کارگر برای حمل بیاور».
شیخ زین العابدین چند قدم آن طرف تر چهار کارگر پیدا کرد. مرد صراف آن ها را داخل دکانش برد و چند کیسة سنگین روی شانه هایشان گذاشت. شیخ زین العابدین از او تشکر کرد و کارگرها را به خانة سید برد. سید با خوشحالی و دور از چشم کارگرها، درِ یکی از کیسه ها را باز کرد؛ پر از پول بود. چشم های شیخ زین العابدین برق زد. سید کرایة کارگرها را داد. آن ها با شوق از آنجا رفتند. شیخ زین العابدین پرسید: «این... این پول های زیاد؟».
اما زبانش بند آمد. سید همة پول ها را به او سپرد و به اتاق دیگر رفت. بدن شیخ زین العابدین داغ شده بود. از کوزة کوچک آب نوشید. سپس به کمک خدمتکار پول ها را به پستو برد، تا در جای امنی بگذارد. چند روز بعد، با عجله به کوه صفا رفت.
عجیب بود؛ اثری از دکان صرافی نبود. از چند مرد سراغ گرفت. کسی مرد صراف را نمی شناخت.
شیخ زین العابدین با ناراحتی به پیشانی خود زد. یاد میهمان غریب سید افتاد. مردی که بلند قامت بود و پیوسته لبخند می زد. و وقتی که به خانه آمد با خود بوی عطرِ عجیبی آورد. شیخ زین العابدین نشست و چهرة زیبای او را در ذهن خود مجسم کرد. بعد دوباره به پیشانی خود زد و آرام آرام گریست.
پی نوشت ها:
1. شیخ زین العابدین سلماسی از علمای با تقوای شیعه و از شاگردان و یاران نزدیک مرحوم سید بحرالعلوم قدس سره.
2. علامه سید مهدی بحرالعلوم، از علمای بزرگ شیعه که اهل بروجرد بود؛ اما در عراق زندگی می کرد.
3. صرافی یعنی: تبدیل و عوض کردن انواع پول یک کشور و کشورهای دیگر.
4. کوهی در نزدیکی مسجد الحرام و خانه خدا
پایگاه اطلاع رسانی حوزه نت
شیخ زین العابدین سلماسی،شیخ زین العابدین سلماسی و امام زمان،شیخ زین العابدین سلماسی و امام مهدی،تشرف شیخ زین العابدین سلماسی،تشرف سید بحرالعلوم،شیخ زین العابدین سلماسی و سید بحرالعلوم،ماجرای شیخ زین العابدین سلماسی،ماجرای شیخ زین العابدین سلماسی و امام زمان،شیخ زین العابدین سلماسی و سید بحرالعلوم و امام زمان،ماجرای شیخ زین العابدین سلماسی و سید بحرالعلوم و امام زمان(عج)