ماجرای دیدار حضرت الیاس نبی(ع) و امام محمد باقر(ع)

امام جواد(ع) فرمودند که امام صادق(ع) فرمودند : روزی پدر بزرگوارم امام محمد باقر(ع) مشغول طواف کعبه بود ، مردی که صورتش را با گوشه ای از عمامه پوشانده و آماده بود مقابلش ایستاد و طواف آن حضرت را قطع کرد ، تا این که پدرم را به اتاقی در کنار صفا برد ، و کسی را نیز نزد من فرستاد ، ما سه نفر شدیم . او رو به من کرد و گفت: آفرین ای فرزند رسول خدا(ص) ، آنگاه دست بر روی سر من گذاشت و گفت: خداوند به تو خیر دهد ای امین خداوند پس از پدران خویش ، سپس به پدرم گفت: ای ابا جعفر(ع) ، می خواهی تو برای من توضیح بده ، یا مایلی من برای تو شرح دهم . می خواهی شما بپرس ، و یا من بپرسم ، اگر بخواهی من تو را تصدیق نمایم و یا دوست داری شما تصدیق کن . پدرم امام محمد باقر(ع) فرمودند : همه اینها را می خواهم . آن مرد گفت: وقتی از شما سؤال می کنم جوابی ندهی که حقیقت را پنهان کنی ، امام محمد باقر(ع) فرمودند : إنما یفعل ذلک من فی قلبه علمان ؛ یخالف أحدهما صاحبه ، وإن الله عزوجل أبی أن یکون له علم فیه اختلاف . چنین پاسخی را کسی می گوید که در دلش دو علم باشد که هر یک مخالف دیگری باشد ، ولی خداوند امتناع دارد که دارای علمی باشد که مختلف و گوناگون است . او گفت: پرسش من همین بود که اینک قسمتی از آن را توضیح دادی ، بگو ببینم این علم و دانشی که در آن هیچ گونه اختلافی نیست ، نزد کیست؟ امام محمد باقر(ع) فرمودند : أما جمله العلم ، فعند الله جل ذکره ، وأما ما لابد للعباد منه ، فعند الأوصیاء . همه این علم نزد خداوند متعال است. ولی بخشی از آن که مردم بدان نیازمندند ، نزد اوصیای الهی است . امام صادق(ع) می فرماید : آن مرد گوشه عمامه اش را از صورتش برداشت و روی پا نشست که از شادی صورتش می درخشید گفت: مقصود من همین بود و به همین جهت نزد شما آمدم ، شما عقیده دارید از علمی که در آن اختلاف نیست نزد اوصیای الهی است ، آنها از چه راهی بر این علم آگاه می شوند؟ ، امام محمد باقر(ع) فرمودند : کما کان رسول الله(ص) یعلمه ، إلا أنهم لایرون ما کان رسول الله(ص) یری ، لأنه کان نبیاً وهم محدثون ، وأنه کان یفد إلی الله جل جلاله فیسمع الوحی وهم لایسمعون . همان گونه که رسول خدا(ص) از آن آگاه می شد ، با این تفاوت که آنها نمی دیدند آنچه رسول خدا(ص) می دید (فرشتگان را) . زیرا که او پیامبر بود و اینها محدث (جانشینان پیامبر) هستند ، او به عنوان پیامبر وارد محضر ربوبی می شد از خداوند متعال بدون واسطه وحی را می شنید ، در صورتی که اوصیای الهی (بدون واسطه) آن را نمی شنوند . گفت: راست گفتی ای فرزند رسول خدا(ص) ، اینک سؤال مشکلی دارم: چرا این علم آن طوری که برای پیامبر خدا(ص) ظاهر شده حالا ظاهر نمی شود؟ امام صادق(ع) می فرماید : در این هنگام پدرم امام محمد باقر(ع) لبخندی زدند و فرمودند : خداوند هرگز کسی را از علم خودش آگاه نمی سازد مگر کسی که او را به ایمان بیازماید ، چنانچه خداوند به پیامبر خود(ص) دستور داد جز به اجازه او با مشرکان پیکار نکند و بر آزار آنها صبر نماید ، او به دستور خدا چقدر پنهانی دعوت نمود تا این که دستور رسید که: (فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکین) (سوره حجر ، آیه 94) ؛ (آنچه مأموریت داری آشکارا بیان کن و از مشرکان روی گردان) . سوگند به خدا، اگر پیش از دستور خدا آشکارا دعوت می کرد در امان بود ، ولی او ملاحظه اطاعت خدا را می نمود و می ترسید که با امر خدا مخالفت بنماید ، و به همین جهت خودداری می کرد . فوددت أن عینیک تکون مع مهدی هذه الاُمه ، والملائکه بسیوف آل داود بین السماء والأرض تعذب أرواح الکفره من الأموات ، ویلحق بهم أرواح أشباههم من الأحیاء . دوست دارم چشمان تو شاهد مهدیِ این اُمت باشد ، ببینی که چگونه فرشتگان با شمشیرهای آل داود میان آسمان و زمین ، روح کفار مرده را عذاب می کنند و ارواح مشابهان آنان - از زندگان را به آن ها ملحق می نمایند ؟، آنگاه آن شخص، شمشیری بیرون آورد و گفت: این از همان شمشیرهاست؟، پدرم امام محمد باقر(ع) فرمودند : آری ، به آن خدایی که حضرت محمد مصطفی(ص) را برای بشریت برانگیخت . امام صادق(ع) می فرماید : در این هنگام آن شخص گوشه عمامه اش را بر صورتش انداخت (و صورت خود را پوشاند) و فرمودند : من الیاس(ع) هستم ، من آنچه از شما سؤال کردم آگاه بودم ، جز آن که خواستم این حدیث نیرویی برای اصحابت باشد .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد2 - بخش امام محمد بن علی الباقر(ع) - صفحه 578)