اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
مسلم بن عوسجه چگونه به شهادت رسید؟
وى مردى شجاع و مقيم كوفه بود و از جمله كسانى بود كه براى امام حسين(عليه السلام) نامه نوشته و آن حضرت را به كوفه دعوت نموده بود.
او پس از ورود ابن زياد به كوفه و شهادت مسلم بن عقيل به همراه اهل و عيالش از كوفه خارج شد و به آن حضرت پيوست و تا آخرين قطره خون خود وفادار ماند.
عمرو بن حجاج كه در ميسره لشكر ابن سعد قرار داشت، بر ميمنه سپاه امام ـ كه زهير بن قين فرماندهى آن را به عهده داشت ـ حمله ور شد. در اين درگيرىِ سخت مسلم بن عوسجه حضور داشت و با تمام وجود مى جنگيد و در گرماگرم مبارزه تحسين برانگيزش اين رجز را مى خواند:
«إنْ تَسْألُوا عَنِّي فَإنّي ذُو لَبَد *** مِنْ فَرْعِ قَوْم مِنْ ذُرى بَنِي أسَد
فَمَنْ بَغانِي حائدٌ عَنِ الرَّشَدِ *** وَ كافِرٌ بِدِينِ جَبّار صَمَد»
(اگر از من مى پرسيد من دلاورى از برگزيدگان بنى اسدم، كسى كه بر من ستم نمايد از راه سعادت جدا گشته و به دين خداى جبار و بى نياز كافر شده است).(1)
چون تب جنگ فروكش كرد حاضران ديدند كه مسلم بن عوسجه با تن خون آلود بر روى خاك افتاده است، و حسين بن على(عليه السلام) به اتفاق حبيب بن مظاهر به بالين وى حاضر شده است.
امام(عليه السلام) خطاب به وى كه هنوز رمقى داشت، فرمود:
«رَحِمَكَ اللهُ يَا مُسْلِمُ! مِنْهُمْ مَّنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَّنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلا»؛ (خدا ترا رحمت كند اى مسلم! بعضى از آنان (مؤمنين) به پيمان خود (شهادت در راه خدا) عمل كردند و بعضى از آنان در حال انتظار به سر مى برند و عهد و پيمان خود را تغيير نداده اند).(2)
حبيب بن مظاهر خطاب به مسلم گفت: اى مسلم، كشته شدن تو براى من سخت است، ولى به تو مژده مى دهم كه چند لحظه ديگر وارد بهشت خواهى شد.
مسلم در پاسخ گفت: جَزاكَ اللهُ خَيْراً.
حبيب گفت: اگر بنا نبود كه لحظات ديگر به تو ملحق شوم، دوست داشتم اگر وصيتى دارى انجام دهم.
مسلم با صداى ضعيف در حالى كه به امام حسين(عليه السلام) اشاره مى كرد به حبيب گفت: «أُوصِيكَ بِهذا أَنْ تَمُوتَ دُونَهُ»؛ (وصيت من اين است كه تا آخرين قطره خون از پيشواى خود دفاع كنى).
حبيب پاسخ داد: به خدا سوگند، چنين خواهم كرد.
در همين گفتگو بودند كه مسلم بن عوسجه چشم بر هم نهاد و به افتخار شهادت نائل آمد و در سرزمين كربلا آرام گرفت.(3)
راستى انسان در كربلا صحنه هايى مى بيند كه نظير آن را در هيچ تاريخى نخوانده است: پير و جوان به ميدان آمدن و همه چيز را جز رضاى خدا و رضاى پيشواى خود كه رضاى او نيز رضاى خداست فراموش كردن، و حتى در واپسين لحظه هاى زندگى به خود نينديشيدن و به او فكر كردن. اينهاست كه تاريخ كربلا را از تواريخ ديگر ممتاز كرده و به آن رنگ جاودانگى بخشيده و اين همه جان بر كف تربيت كرده است.(4)
پی نوشت:
(1). أعيان الشيعة، ج 1، ص 605 .
(2). سوره احزاب، آيه 23 .
(3). تاريخ طبرى، ج 4، ص 331 و ملهوف (لهوف)، ص 162 .
(4). گردآوري از کتاب: «عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها»، سعید داودی و مهدی رستم نژاد، (زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، انتشارات امام على بن ابى طالب(عليه السلام)، قم، 1388 هـ.ش، ص 444.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
وى مردى شجاع و مقيم كوفه بود و از جمله كسانى بود كه براى امام حسين(عليه السلام) نامه نوشته و آن حضرت را به كوفه دعوت نموده بود.
او پس از ورود ابن زياد به كوفه و شهادت مسلم بن عقيل به همراه اهل و عيالش از كوفه خارج شد و به آن حضرت پيوست و تا آخرين قطره خون خود وفادار ماند.
عمرو بن حجاج كه در ميسره لشكر ابن سعد قرار داشت، بر ميمنه سپاه امام ـ كه زهير بن قين فرماندهى آن را به عهده داشت ـ حمله ور شد. در اين درگيرىِ سخت مسلم بن عوسجه حضور داشت و با تمام وجود مى جنگيد و در گرماگرم مبارزه تحسين برانگيزش اين رجز را مى خواند:
«إنْ تَسْألُوا عَنِّي فَإنّي ذُو لَبَد *** مِنْ فَرْعِ قَوْم مِنْ ذُرى بَنِي أسَد
فَمَنْ بَغانِي حائدٌ عَنِ الرَّشَدِ *** وَ كافِرٌ بِدِينِ جَبّار صَمَد»
(اگر از من مى پرسيد من دلاورى از برگزيدگان بنى اسدم، كسى كه بر من ستم نمايد از راه سعادت جدا گشته و به دين خداى جبار و بى نياز كافر شده است).(1)
چون تب جنگ فروكش كرد حاضران ديدند كه مسلم بن عوسجه با تن خون آلود بر روى خاك افتاده است، و حسين بن على(عليه السلام) به اتفاق حبيب بن مظاهر به بالين وى حاضر شده است.
امام(عليه السلام) خطاب به وى كه هنوز رمقى داشت، فرمود:
«رَحِمَكَ اللهُ يَا مُسْلِمُ! مِنْهُمْ مَّنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَّنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلا»؛ (خدا ترا رحمت كند اى مسلم! بعضى از آنان (مؤمنين) به پيمان خود (شهادت در راه خدا) عمل كردند و بعضى از آنان در حال انتظار به سر مى برند و عهد و پيمان خود را تغيير نداده اند).(2)
حبيب بن مظاهر خطاب به مسلم گفت: اى مسلم، كشته شدن تو براى من سخت است، ولى به تو مژده مى دهم كه چند لحظه ديگر وارد بهشت خواهى شد.
مسلم در پاسخ گفت: جَزاكَ اللهُ خَيْراً.
حبيب گفت: اگر بنا نبود كه لحظات ديگر به تو ملحق شوم، دوست داشتم اگر وصيتى دارى انجام دهم.
مسلم با صداى ضعيف در حالى كه به امام حسين(عليه السلام) اشاره مى كرد به حبيب گفت: «أُوصِيكَ بِهذا أَنْ تَمُوتَ دُونَهُ»؛ (وصيت من اين است كه تا آخرين قطره خون از پيشواى خود دفاع كنى).
حبيب پاسخ داد: به خدا سوگند، چنين خواهم كرد.
در همين گفتگو بودند كه مسلم بن عوسجه چشم بر هم نهاد و به افتخار شهادت نائل آمد و در سرزمين كربلا آرام گرفت.(3)
راستى انسان در كربلا صحنه هايى مى بيند كه نظير آن را در هيچ تاريخى نخوانده است: پير و جوان به ميدان آمدن و همه چيز را جز رضاى خدا و رضاى پيشواى خود كه رضاى او نيز رضاى خداست فراموش كردن، و حتى در واپسين لحظه هاى زندگى به خود نينديشيدن و به او فكر كردن. اينهاست كه تاريخ كربلا را از تواريخ ديگر ممتاز كرده و به آن رنگ جاودانگى بخشيده و اين همه جان بر كف تربيت كرده است.(4)
پی نوشت:
(1). أعيان الشيعة، ج 1، ص 605 .
(2). سوره احزاب، آيه 23 .
(3). تاريخ طبرى، ج 4، ص 331 و ملهوف (لهوف)، ص 162 .
(4). گردآوري از کتاب: «عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها»، سعید داودی و مهدی رستم نژاد، (زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، انتشارات امام على بن ابى طالب(عليه السلام)، قم، 1388 هـ.ش، ص 444.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
مسلم بن عوسجه،شهادت مسلم بن عوسجه،مسلم بن عوسجه در عاشورا،مسلم بن عوسجه در کربلا،حضرت مسلم بن عوسجه،مسلم بن عوسجه چگونه به شهادت رسید؟،نحوه شهادت مسلم بن عوسجه،شهادت حضرت مسلم بن عوسجه،مسلم بن عوسجه یار امام حسین،مسلم بن عوسجه از اصحاب امام حسین،اصحاب امام حسین مسلم بن عوسجه،در مورد مسلم بن عوسجه،پیرامون مسلم بن عوسجه،مسلم بن عوسجه کیست؟