نماز و سجده های طولانی امام کاظم(ع)

سید بن طاووس(ره) و علامه مجلسی(ره) در مورد امام موسی بن جعفر الکاظم(ع) می نویسند که : کان سلام اللَّه علیه حلیف السجده الطویله ، والدموع الغزیره ، والمناجاه الکثیره والضراعات المتصلّه . امام کاظم(ع) پیوسته ملازم با سجده های طولانی و اشک ریزان و مناجات فراوان و تضرّع و ناله به درگاه الهی بود . امام کاظم(ع) ، غلام سیاه چهره ای داشت که قیچی به دست می گرفت و پینه هائی که بر اثر زیادی سجده بر پیشانی مبارک او و استخوانِ بینی اش بسته می شد می برید .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد1 - بخش امام موسی بن جعفر الکاظم(ع) - صفحه 603)

.......................

احمد بن عبداللّه قروی و او از پدرش نقل کرده است که می گفت : بر فضل بن ربیع وارد شدم در حالی که بر بام خانه اش نشسته بود ، به من گفت : نزدیک بیا ، چون نزدیک او رفتم ، گفت : از این بالا میان آن اتاق را نگاه کن ، وقتی نگاه کردم سؤال کرد چه می بینی ؟ گفتم : جامه ای را می بینم که بر روی زمین افکنده شده است ، گفت : دوباره بهتر نگاه کن . چون با دقت نگاه کردم گفتم : مردی گویا در حال سجده است ، پس از سؤالات دیگری که پرسید به من گفت : این ابوالحسن موسی بن جعفر(علیهما السلام) است ، من شب و روز او را مراقبت می کنم ، هیچگاه او را جز در این حالی که می بینی مشاهده نکرده ام ، او نماز صبح را که می خواند تا هنگام طلوع خورشید به تعقیب نماز می پردازد ، سپس به سجده می رود و تا اذان ظهر سجده اش را ادامه می دهد و کسی را سفارش نموده که چون از وقت اذان اطلاع حاصل کرد به او خبر دهد ، آنگاه بر می خیزد و بدون اینکه وضوی تازه ای بگیرد نماز می خواند ، و من می فهمم که او در سجده طولانی خود به خواب نرفته است ، و چون از نماز ظهر و عصر و نوافل و تعقیبات آن فارغ می شود تا غروب در حال سجده است ، سپس برمی خیزد و با همان وضوئی که دارد نماز مغرب را می خواند . و چون نماز مغرب و عشاء و نوافل و تعقیبات آن را بجا می آورد با غذای مختصری که برای او می آورند افطار می کند ، سپس تجدید وضو می نماید و بعد از آن سجده ای بجا می آورد و چون سر از سجده برمی دارد استراحت کوتاه و خواب سبکی می کند ، سپس برمی خیزد و دوباره وضو می گیرد و به نماز می ایستد و تا طلوع فجر به نماز مشغول است ، و چون غلامش به او وقت طلوع فجر را خبر می دهد نماز صبح را بجا می آورد ، و مدّت یک سال است که این روش او است .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد1 - بخش امام موسی بن جعفر الکاظم(ع) - صفحه 604)