اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
نظریه ای برای جامعه آرمانی شیعه
1. هر مذهبی، جامعه آرمانی خود را ترسیم می کند و با تمام وجود برای رسیدن به آن می کوشد. بنابراین، جامعه آرمانی هم هدف را تعیین می کند و هم مسیر رسیدن به هدف. اگر جامعه آرمانی این مذهب، به درستی ترسیم نشود، نه هدف و نه مسیر و نه حتی شناخت جامعه مبدأ هیچ یک آشکار نخواهد شد.
2. برای فهم جامعه آرمانی یک مذهب، باید چارچوب نظریه ای تعریف شود تا تمامی جزئیاتی که در آن مذهب، برای آن جامعه آرمانی ترسیم شده، در خود جمع کند. به این ترتیب، چارچوب معرفتی ـ ساختاری آن جامعه روشن می شود، پس می توان مسیر رسیدن به آن جامعه را نیز ترسیم کرد. بر این اساس اگر جامعه آرمانی، رادیکال یا اصلاحی ترسیم شود، مسیر رسیدن به آن جامعه، رادیکالی یا اصلاحی ترسیم خواهد شد.
3. سکون در وجود راه ندارد، چون سکون مقوله ای عدمی است، پس عالم وجود، به تمام معنا، دارای پویایی مخصوص به مراتب وجودی است (کل یوم هو فی شأن) و این پویایی (نه حرکت) و فعالیت، به زمان خاص خود نیاز دارد (در آیه مذکور از یک سوی «کل یوم» و از سوی دیگر «هو» یا ضمیر اشاره به ذات آمده است).
4. از سوی دیگر این پویایی وجودی ـ زمانی به سوی خداست: «الی الله المصیر»؛ «انا لله و انا الیه راجعون». این پویایی ها در روزها است، زیرا در برخی روزها جهش های وجودی ـ زمانی رخ می دهد و آن روزها ایام الله نام دارد؛ مانند قیامت یا روزی که بسط وجودی آن بسیار زیاد است.
5. وجود مقوله ای تشکیکی است و مراتب بالای وجودی بر مراتب پایین آن محاط است، پس عالم ملکوت از نظر وجودی بر عالم ناسوت و عالم جبروت بر عالم ملکوت و عالم واحدیت بر عوالم پایین تر محاط است. هر چه وجود تشدید می شود، پویایی و فعالیت آن اوج می گیرد، چون عادت کرده اند؛ مانند زمانی که اصحاب کهف یا عزیر پیامبر از خواب بیدار شدند. گفتند یک روز یا نصف روز خوابیده بودند؛ حال آنکه چند صد سال خوابیده بودند. یا شب معراج پیامبر و درک زمان های ملکوت، جبروت «و قاب قوسین او ادنی» توسط او و مشاهدات آن حضرت در آن شب که برای انسانهای ناسوتی کمی سخت می آمد.
7. یاد آوردن زمان ملکوتی و بالاتر، انسان های کاملی هستند که این زمان را درک می کنند و خبر از زمان های گذشته و آینده ناسوتی می دهند، چون در یک زمان محیط و محاط بر زمان ناسوت واقع شده اند و هدف آنها این است که عدم و سکون آن کمتر می شود (حدیت وجود کاهش می یابد)، پس زمان های احدیت، واحدیت، جبروت، ملکوت و ناسوت متفاوت اند و هر چه به طرف عوالم بالا می رویم، دچار بسط زمانی می شویم، چنان که دچار سعه وجودی می شویم و هر چه به طرف عالم پایین می آییم، دچار قبض وجودی ـ زمانی می شویم: «ثم یعرج الیه فی یوم کان مقداره الف سنة مما تعدون» (سجده/ 5) یا «تعرج الملائکة و الروح الیه فی یوم کان مقداره خمسین الف سنه» (معارج/ 4).
6. فهم زمان ملکوتی و فراتر از آن، برای انسان ها کمی سخت بوده است، چون انسان ها به زمان ناسوتی که انسان های عادی را از زمان ناسوت به زمان ملکوت یا یوم الآخر توجه دهند. همچنین دنیا گرایی، یعنی زمان گرایی ناسوتی که بسیار گذرا، عبرت آموز و بحران زا است، ولی زمان ملکوت دارالقرار و آرامش بخش است. انسان های کامل فرایند سیر و سلوک، به درک این زمان نائل می شوند و این به گونه ای ناگهانی است (مثل شب مبعث و شب معراج).
8. انسان کامل امام زمان است؛ یعنی پیشوای زمان، یا آنکه با زمان ملکوت سعی در هدایت انسان از زمان ناسوتی به زمان ملکوتی دارد و از اینجاست که انسان های کامل یا ادیان، تمدن ساز می شوند، چون با بسط زمانی جهان بشریت، آنها را به مرحله بالاتری می رسانند؛ به عبارت دیگر انسان های کامل با بسط وجودی که یافته اند، بسط زمانی را به وجود می آورند و با بسط زمانی، بسط معنایی انجام می پذیرد که انسان ها بسط معنایی را پیشرفت نام نهاده اند که نهایت پیشرفت، در آخر الزمان رخ خواهد داد.
9. آنچه در آخر الزمان رخ خواهد داد، فرج یا انفراج و گشایش است؛ گشایش وجوددی که یکباره رخ خواهد داد. گشایش و بسط وجودی با ایجاد خلل در وجود ناسوتی، توسط امام در پیشوای زمان رخ خواهد داد و با گشایش و بسط وجودی و زمانی و معنایی دانش های بشری گسترش چشمگیری خواهد کرد و ساختارهای جدید ایجاد خواهد شد که تا حال در تاریخ ناسوتی بشر سابقه نداشته است. چنان که در اخبار مربوط به آن آمده است؛ به عبارت دیگر، زمان انسان کامل (چنانچه در احادیث آمده است) به جامعه بشری تزریق می شود و بسط زمانی رخ خواهد داد (چنان که در اخبار آمده است).
10. امام زمان و امام موعود، امام خاتم و بقیة الله خواهد بود که سراسر خیر و برکت برای همیشه بشریت خواهد بود که در برخی اخبار به روز قیامت یا مقدمه قیامت یا همان بسط وجودی و زمانی جهان تشبیه شده است. پس امام زمان، امت شاهد و امت خاتم را به وجود می آورد که سراسر پویش، گسترش و نشاط خواهد بود؛ چنان که امام زمان در زندگی خود از آن برخوردار است؛ مانند طولانی بودن عمر.
11. برخورد با امام زمان با زمان ناسوتی سبب شک و تردید خواهد شد، چنان که در آخر الزمان، پیش از ظهور رخ می دهد و در ظهور امام زمان تردید ایجاد می کنند یا با ظهور و پس از ظهور، مخالفت می کنند؛ مانند سفیانی که از غرب جاده تمدن اسلامی به سوی ایران و عراق، در جهت مخالفت با امام زمان حرکت می کند و خراسانی های شیعه که با زمان ملکوتی امام زمان آشنا هستند با او می جنگند و سفیانی که حامل زمان ناسوتی (یهودیسم) است، شکست خواهد خورد.
12. ولایت رمز درک زمان انسان کامل و امام زمانی است که در نقطه مرکزی تشیع قرار دارد. انسان به وسیله ولایت، از انسان کامل زندگی می گیرد، چون او سرچشمه حیات و زندگی (عین الحیوة) است و محبت و احساس، کلید آن است (دعا برای فرج، خود فرج است)؛ یعنی با توجه به دعا و کسب معنا است که بسط وجودی رخ می دهد که همان فرج و گشایش وجودی است.
13. انسان کامل و امام زمان، یعنی اوج پویایی و فعالیت، چرا که او از بسط وجودی و زمان ملکوتی برخوردار است، به همین دلیل به او «حق جدید» گفته شده است. یا اینکه «دین جدید» را با خود می آورد؛ ولی این پویایی خطی مثل زمان ناسوتی نیست، بلکه یک پویایی و بسط در یک جهان وجودی تشکیکی است که نام بسط و انبساط جهانی به آن داده اند. در این فرایند تشدید وجودی جامع رخ خواهد داد: «سنریهم آیاتنا فی الافاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق».
14. بسط وجودی، بسط زمانی را به وجود آورد و بسط زمانی، بسط معنایی را در پی دارد و بسط معنایی نیز بسط نشانه ای و نشانه شناختی را به وجود می آورد و سپس بسط نشانه ای بسط فرهنگی را به وجود می آورد و بسط فرهنگی، بسط ارتباطی را می سازد و این بسط ارتباطی، همه تاروپود جامعه آرمانی شیعه را فرا می گیرد. جاموس (جامد) نیز سخن می گوید، دانش تجربی بهداشت و بازرگانی و جانور پروری اوج می گیرد که این تحول در پناه ارتباطات (مثل نانو تکنولوژی که ارتباط شناسی ملکولی و سلولی است) صورت می گیرد. بسط ارتباطات نیز به بسط ارتباطات میان فرهنگی نیاز دارد (خطبه میان فرهنگی امام زمان در زمان ظهور در خانه کعبه). دجال یک چشمی است که رسانه های جمعی امروز را تجلی می بخشد؛ ولی جامعه آخر الزمان ضد دجال است، پس چند چشمی است؛ او انگشتر سلیمان، عصای موسی، اصحاب کهف و حواریون عیسی را به همراه خواهد داشت.
پایگاه اطلاع رسانی حوزه نت
1. هر مذهبی، جامعه آرمانی خود را ترسیم می کند و با تمام وجود برای رسیدن به آن می کوشد. بنابراین، جامعه آرمانی هم هدف را تعیین می کند و هم مسیر رسیدن به هدف. اگر جامعه آرمانی این مذهب، به درستی ترسیم نشود، نه هدف و نه مسیر و نه حتی شناخت جامعه مبدأ هیچ یک آشکار نخواهد شد.
2. برای فهم جامعه آرمانی یک مذهب، باید چارچوب نظریه ای تعریف شود تا تمامی جزئیاتی که در آن مذهب، برای آن جامعه آرمانی ترسیم شده، در خود جمع کند. به این ترتیب، چارچوب معرفتی ـ ساختاری آن جامعه روشن می شود، پس می توان مسیر رسیدن به آن جامعه را نیز ترسیم کرد. بر این اساس اگر جامعه آرمانی، رادیکال یا اصلاحی ترسیم شود، مسیر رسیدن به آن جامعه، رادیکالی یا اصلاحی ترسیم خواهد شد.
3. سکون در وجود راه ندارد، چون سکون مقوله ای عدمی است، پس عالم وجود، به تمام معنا، دارای پویایی مخصوص به مراتب وجودی است (کل یوم هو فی شأن) و این پویایی (نه حرکت) و فعالیت، به زمان خاص خود نیاز دارد (در آیه مذکور از یک سوی «کل یوم» و از سوی دیگر «هو» یا ضمیر اشاره به ذات آمده است).
4. از سوی دیگر این پویایی وجودی ـ زمانی به سوی خداست: «الی الله المصیر»؛ «انا لله و انا الیه راجعون». این پویایی ها در روزها است، زیرا در برخی روزها جهش های وجودی ـ زمانی رخ می دهد و آن روزها ایام الله نام دارد؛ مانند قیامت یا روزی که بسط وجودی آن بسیار زیاد است.
5. وجود مقوله ای تشکیکی است و مراتب بالای وجودی بر مراتب پایین آن محاط است، پس عالم ملکوت از نظر وجودی بر عالم ناسوت و عالم جبروت بر عالم ملکوت و عالم واحدیت بر عوالم پایین تر محاط است. هر چه وجود تشدید می شود، پویایی و فعالیت آن اوج می گیرد، چون عادت کرده اند؛ مانند زمانی که اصحاب کهف یا عزیر پیامبر از خواب بیدار شدند. گفتند یک روز یا نصف روز خوابیده بودند؛ حال آنکه چند صد سال خوابیده بودند. یا شب معراج پیامبر و درک زمان های ملکوت، جبروت «و قاب قوسین او ادنی» توسط او و مشاهدات آن حضرت در آن شب که برای انسانهای ناسوتی کمی سخت می آمد.
7. یاد آوردن زمان ملکوتی و بالاتر، انسان های کاملی هستند که این زمان را درک می کنند و خبر از زمان های گذشته و آینده ناسوتی می دهند، چون در یک زمان محیط و محاط بر زمان ناسوت واقع شده اند و هدف آنها این است که عدم و سکون آن کمتر می شود (حدیت وجود کاهش می یابد)، پس زمان های احدیت، واحدیت، جبروت، ملکوت و ناسوت متفاوت اند و هر چه به طرف عوالم بالا می رویم، دچار بسط زمانی می شویم، چنان که دچار سعه وجودی می شویم و هر چه به طرف عالم پایین می آییم، دچار قبض وجودی ـ زمانی می شویم: «ثم یعرج الیه فی یوم کان مقداره الف سنة مما تعدون» (سجده/ 5) یا «تعرج الملائکة و الروح الیه فی یوم کان مقداره خمسین الف سنه» (معارج/ 4).
6. فهم زمان ملکوتی و فراتر از آن، برای انسان ها کمی سخت بوده است، چون انسان ها به زمان ناسوتی که انسان های عادی را از زمان ناسوت به زمان ملکوت یا یوم الآخر توجه دهند. همچنین دنیا گرایی، یعنی زمان گرایی ناسوتی که بسیار گذرا، عبرت آموز و بحران زا است، ولی زمان ملکوت دارالقرار و آرامش بخش است. انسان های کامل فرایند سیر و سلوک، به درک این زمان نائل می شوند و این به گونه ای ناگهانی است (مثل شب مبعث و شب معراج).
8. انسان کامل امام زمان است؛ یعنی پیشوای زمان، یا آنکه با زمان ملکوت سعی در هدایت انسان از زمان ناسوتی به زمان ملکوتی دارد و از اینجاست که انسان های کامل یا ادیان، تمدن ساز می شوند، چون با بسط زمانی جهان بشریت، آنها را به مرحله بالاتری می رسانند؛ به عبارت دیگر انسان های کامل با بسط وجودی که یافته اند، بسط زمانی را به وجود می آورند و با بسط زمانی، بسط معنایی انجام می پذیرد که انسان ها بسط معنایی را پیشرفت نام نهاده اند که نهایت پیشرفت، در آخر الزمان رخ خواهد داد.
9. آنچه در آخر الزمان رخ خواهد داد، فرج یا انفراج و گشایش است؛ گشایش وجوددی که یکباره رخ خواهد داد. گشایش و بسط وجودی با ایجاد خلل در وجود ناسوتی، توسط امام در پیشوای زمان رخ خواهد داد و با گشایش و بسط وجودی و زمانی و معنایی دانش های بشری گسترش چشمگیری خواهد کرد و ساختارهای جدید ایجاد خواهد شد که تا حال در تاریخ ناسوتی بشر سابقه نداشته است. چنان که در اخبار مربوط به آن آمده است؛ به عبارت دیگر، زمان انسان کامل (چنانچه در احادیث آمده است) به جامعه بشری تزریق می شود و بسط زمانی رخ خواهد داد (چنان که در اخبار آمده است).
10. امام زمان و امام موعود، امام خاتم و بقیة الله خواهد بود که سراسر خیر و برکت برای همیشه بشریت خواهد بود که در برخی اخبار به روز قیامت یا مقدمه قیامت یا همان بسط وجودی و زمانی جهان تشبیه شده است. پس امام زمان، امت شاهد و امت خاتم را به وجود می آورد که سراسر پویش، گسترش و نشاط خواهد بود؛ چنان که امام زمان در زندگی خود از آن برخوردار است؛ مانند طولانی بودن عمر.
11. برخورد با امام زمان با زمان ناسوتی سبب شک و تردید خواهد شد، چنان که در آخر الزمان، پیش از ظهور رخ می دهد و در ظهور امام زمان تردید ایجاد می کنند یا با ظهور و پس از ظهور، مخالفت می کنند؛ مانند سفیانی که از غرب جاده تمدن اسلامی به سوی ایران و عراق، در جهت مخالفت با امام زمان حرکت می کند و خراسانی های شیعه که با زمان ملکوتی امام زمان آشنا هستند با او می جنگند و سفیانی که حامل زمان ناسوتی (یهودیسم) است، شکست خواهد خورد.
12. ولایت رمز درک زمان انسان کامل و امام زمانی است که در نقطه مرکزی تشیع قرار دارد. انسان به وسیله ولایت، از انسان کامل زندگی می گیرد، چون او سرچشمه حیات و زندگی (عین الحیوة) است و محبت و احساس، کلید آن است (دعا برای فرج، خود فرج است)؛ یعنی با توجه به دعا و کسب معنا است که بسط وجودی رخ می دهد که همان فرج و گشایش وجودی است.
13. انسان کامل و امام زمان، یعنی اوج پویایی و فعالیت، چرا که او از بسط وجودی و زمان ملکوتی برخوردار است، به همین دلیل به او «حق جدید» گفته شده است. یا اینکه «دین جدید» را با خود می آورد؛ ولی این پویایی خطی مثل زمان ناسوتی نیست، بلکه یک پویایی و بسط در یک جهان وجودی تشکیکی است که نام بسط و انبساط جهانی به آن داده اند. در این فرایند تشدید وجودی جامع رخ خواهد داد: «سنریهم آیاتنا فی الافاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق».
14. بسط وجودی، بسط زمانی را به وجود آورد و بسط زمانی، بسط معنایی را در پی دارد و بسط معنایی نیز بسط نشانه ای و نشانه شناختی را به وجود می آورد و سپس بسط نشانه ای بسط فرهنگی را به وجود می آورد و بسط فرهنگی، بسط ارتباطی را می سازد و این بسط ارتباطی، همه تاروپود جامعه آرمانی شیعه را فرا می گیرد. جاموس (جامد) نیز سخن می گوید، دانش تجربی بهداشت و بازرگانی و جانور پروری اوج می گیرد که این تحول در پناه ارتباطات (مثل نانو تکنولوژی که ارتباط شناسی ملکولی و سلولی است) صورت می گیرد. بسط ارتباطات نیز به بسط ارتباطات میان فرهنگی نیاز دارد (خطبه میان فرهنگی امام زمان در زمان ظهور در خانه کعبه). دجال یک چشمی است که رسانه های جمعی امروز را تجلی می بخشد؛ ولی جامعه آخر الزمان ضد دجال است، پس چند چشمی است؛ او انگشتر سلیمان، عصای موسی، اصحاب کهف و حواریون عیسی را به همراه خواهد داشت.
پایگاه اطلاع رسانی حوزه نت
جامعه،جامعه آرمانی،جامعه شیعی،جامعه شیعه،جامعه آرمانی شیعه،جامعه شیعیان،نظریه برای جامعه،جامعه شناختی،جامعه شناسی،نظریه ای برای جامعه،یک نظریه برای جامعه،برای جامعه آرمانی شیعه،نظریه برای جامعه آرمانی،نظریه ای برای جامعه آرمانی،نظریه برای جامعه آرمانی شیعه،نظریه ای برای جامعه آرمانی شیعه