شعر ابو نؤاس در مدح امام رضا(ع)

روزی ابو نؤاس نگاهش افتاد به امام رضا(ع) که از نزد مأمون خارج گشته و بر قاطر خود سوار شده بود ، خود را به امام رضا(ع) رسانید و بعد از عرض سلام گفت: ای فرزند رسول خدا(ص) ، اشعاری درباره شما سروده ام و دوست دارم آنها را از من بشنوید ، اجازه می دهید بخوانم؟ امام رضا(ع) فرمودند: بخوان ، و ابو نؤاس شروع به خواندن کرد :

مطهّرون نقیّات ثیابهم

تجری الصلاه علیهم أین ما ذکروا

من لم یکن علویّاً حین تنسبه

فما له فی قدیم الدهر مفتخر

فاللَّه لمّا برأَ خلقاً فاتقنه

صفّاکم واصطفاکم أیّها البشر

فأنتم الملأ الأعلی وعندکم

علم الکتاب وما جاءت به السور

پاکیزه گانی که لباس های پاک به تن دارند ، و هر کجا یاد آنها شود باید بر آنها درود و صلوات فرستاد .

کسی که علوی نباشد وقتی نسب او را بیان می کنند برای او در روزگاران گذشته افتخاری نیست .

خداوند چون بندگانش را آفرید و آن ها را متقن و استوار گردانید ، در آن میان شما را پاک و دور از آلودگی ها قرار داد و برگزید .

شما بزرگان قوم هستید که از عالم ملکوتید ، و نزد شما علم کتاب و سوره های قرآن است .

امام رضا(ع) فرمودند : یا حسن بن هانی، قد جئتنا بأبیات ما سبقک إلیها أحد . ای حسن بن هانی ، اشعاری برای ما آورده ای که کسی به آنها بر تو پیشی نگرفته است .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد1 - بخش امام علی بن موسی الرضا(ع) - صفحه 633)