اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
تاختن اسب ها بر پیکر امام حسین(ع) ، در روز عاشورا
برابر فرمانى كه ابن زياد صادر كرده بود، «ابن سعد» مأمور بود پس از شهادت امام حسين(عليه السلام) بدن مباركش را زير سمّ اسبان قرار دهد؛ وى كه به خاطر تقرّب به ابن زياد و در خيال خامش براى رسيدن به حكومت رى از هيچ جنايتى خوددارى نمى كرد، در ميان اصحابش فرياد زد: «مَنْ يَنْتَدِبُ لِلْحُسَيْن(عليه السلام) فَيُوطِيَ الْخَيْلَ صَدْرَهُ وَ ظَهْرَهُ»؛ (كيست كه داوطلبانه بر پيكر حسين اسب بتازد تا سينه و پشت وى را زير سم اسبان پايمال كند؟!). (1)
شمر كه قساوت فوق العاده اى داشت با شنيدن اين فرمان، پيشقدم شد و بر بدن پاك زاده زهرا(عليها السلام) اسب تاخت. ده نفر ديگر نيز از وى تبعيّت كردند كه عبارت بودند از:
1. اسحاق بن حُويّة. 2. هانى بن ثُبيت حضرمى. 3. واحظ بن ناعم. 4. اُسيد بن مالك. 5. حكيم بن طفيل طائى. 6. اخنس بن مَرثَد. 7. عمرو بن صُبيح. 8. رجاء بن مُنقِذ عبدى. 9. صالح بن وهب. 10. سالم بن خثيمه.
اينان آن قدر با اسبان خويش بر پيكر مقدس فرزند پيامبر(صلى الله عليه وآله) تاختند كه استخوان ها را درهم شكستند. آنان نه تنها از اين عمل ننگين خويش پروايى نداشتند كه به آن افتخار هم كرده تقاضاى جايزه نمودند، چنانكه اُسيد بن مالك ـ يكى از اين افراد ـ در برابر ابن زياد چنين گفت:
«نَحْنُ رَضَضْنا الصَّدْرَ بَعْدَ الظَّهْرِ *** بِكُلِّ يَعْبُوب شَديدِ الاَْسْرِ»
(ما سينه حسين(عليه السلام) را بعد از پشت وى با اسبان قوى هيكل و نيرومند درهم كوبيديم!!).
ولى برخلاف انتظارشان ابن زياد دستور داد به آنان جايزه ناچيزى دادند. بعدها مختار چون اين عده را دستگير كرد، دست و پاى آنان را بر زمين ميخكوب كرد و اسب بر بدنشان تاخت تا به هلاكت رسيدند. (2)
اين همان قساوت و وحشى گرى عصر جاهليت بود كه توسط حاكمان بنى اميّه كه بازماندگان عصر جاهليت عرب بودند، به محيط اسلام بازگشته بود و شبيه آن در تاريخ كمتر ديده شده است، اى كاش اين جانيان سرافكنده، بودند و امروز مى ديدند كه زيارت مرقد نورانى آن امام همام(عليه السلام) كه چنان جسمى را در بر گرفته، آرزوى ميليونها ميليون مسلمان جهان است. (3)
پی نوشت:
(1). مقتل الحسين مقرّم، ص 302.
(2). بحارالانوار، ج 45، ص 59 و اعيان الشيعة، ج 1، ص 612.
(3). گرد آوري از کتاب: عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها، سعید داودی و مهدی رستم نژاد،(زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، امام على بن ابى طالب عليه السلام، قم، 1388 ه. ش، ص 542.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
برابر فرمانى كه ابن زياد صادر كرده بود، «ابن سعد» مأمور بود پس از شهادت امام حسين(عليه السلام) بدن مباركش را زير سمّ اسبان قرار دهد؛ وى كه به خاطر تقرّب به ابن زياد و در خيال خامش براى رسيدن به حكومت رى از هيچ جنايتى خوددارى نمى كرد، در ميان اصحابش فرياد زد: «مَنْ يَنْتَدِبُ لِلْحُسَيْن(عليه السلام) فَيُوطِيَ الْخَيْلَ صَدْرَهُ وَ ظَهْرَهُ»؛ (كيست كه داوطلبانه بر پيكر حسين اسب بتازد تا سينه و پشت وى را زير سم اسبان پايمال كند؟!). (1)
شمر كه قساوت فوق العاده اى داشت با شنيدن اين فرمان، پيشقدم شد و بر بدن پاك زاده زهرا(عليها السلام) اسب تاخت. ده نفر ديگر نيز از وى تبعيّت كردند كه عبارت بودند از:
1. اسحاق بن حُويّة. 2. هانى بن ثُبيت حضرمى. 3. واحظ بن ناعم. 4. اُسيد بن مالك. 5. حكيم بن طفيل طائى. 6. اخنس بن مَرثَد. 7. عمرو بن صُبيح. 8. رجاء بن مُنقِذ عبدى. 9. صالح بن وهب. 10. سالم بن خثيمه.
اينان آن قدر با اسبان خويش بر پيكر مقدس فرزند پيامبر(صلى الله عليه وآله) تاختند كه استخوان ها را درهم شكستند. آنان نه تنها از اين عمل ننگين خويش پروايى نداشتند كه به آن افتخار هم كرده تقاضاى جايزه نمودند، چنانكه اُسيد بن مالك ـ يكى از اين افراد ـ در برابر ابن زياد چنين گفت:
«نَحْنُ رَضَضْنا الصَّدْرَ بَعْدَ الظَّهْرِ *** بِكُلِّ يَعْبُوب شَديدِ الاَْسْرِ»
(ما سينه حسين(عليه السلام) را بعد از پشت وى با اسبان قوى هيكل و نيرومند درهم كوبيديم!!).
ولى برخلاف انتظارشان ابن زياد دستور داد به آنان جايزه ناچيزى دادند. بعدها مختار چون اين عده را دستگير كرد، دست و پاى آنان را بر زمين ميخكوب كرد و اسب بر بدنشان تاخت تا به هلاكت رسيدند. (2)
اين همان قساوت و وحشى گرى عصر جاهليت بود كه توسط حاكمان بنى اميّه كه بازماندگان عصر جاهليت عرب بودند، به محيط اسلام بازگشته بود و شبيه آن در تاريخ كمتر ديده شده است، اى كاش اين جانيان سرافكنده، بودند و امروز مى ديدند كه زيارت مرقد نورانى آن امام همام(عليه السلام) كه چنان جسمى را در بر گرفته، آرزوى ميليونها ميليون مسلمان جهان است. (3)
پی نوشت:
(1). مقتل الحسين مقرّم، ص 302.
(2). بحارالانوار، ج 45، ص 59 و اعيان الشيعة، ج 1، ص 612.
(3). گرد آوري از کتاب: عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها، سعید داودی و مهدی رستم نژاد،(زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، امام على بن ابى طالب عليه السلام، قم، 1388 ه. ش، ص 542.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
تاختن اسب ها بر پیکر امام حسین،تاختن اسب،اسب تاختن،پیکر امام،پیکر امام حسین،تاختن اسب بر پیکر امام حسین،اسب تاختن بر پیکر امام حسین،اسب ستوران،تاختن اسب ها،اسب ها را تاختند،تاختن اسب بر پیکر امام حسین(ع)،اسب ها بر پیکر او تاختند،تاختن اسب ها در روز عاشورا،تاختن اسب ها بر پیکر امام حسین در عاشورا،تاختن اسب ها بر پیکر امام حسین در کربلا،تاختن اسب ها بر پیکر امام حسین در روز عاشورا