اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
تشرف شیخ محمد کوفی به محضر امام زمان(عج)
تشرف شیخ محمد کوفی به محضر امام مهدی(عج)
تشرف شیخ محمد کوفی به محضر امام عصر(عج)
تشرف شیخ محمد کوفی به محضر حضرت مهدی(عج)
تشرف شیخ محمد کوفی به محضر صاحب الزمان(عج)
تشرف شیخ محمد کوفی به محضر حجه بن الحسن(عج)
تشرف شیخ محمد کوفی به محضر ولی عصر(عج)
......................................
مرحوم شیخ محمد کوفی نقل می کند که در یکی از سال ها تصمیم گرفتم با توجه به مناسبت های شب قدر و انتساب آن به مولایمان حضرت امیرالمؤمنین(ع) به مسجد کوفه که محل وقوع حوادث بوده بودم و در آنجا احیا بگیرم و در سوگ آن حضرت عزاداری کنم.
شب نوزدهم بود که خودم را به مسد کوفه رسانده و بعد از افطار به گوشه ای از مسجد رفتم تا کمی استراحت کنم و بتوانم اعمال آن شب را با حال بهتری انجام دهم. بعد از گذشت مدتی ناگهان از خواب پریدم و دیدم که هوا کاملاً روشن شده؛ گویی که چند دقیقه بعد آفتاب طلوع می کند. خیلی ناراحت شدم و با خودم گفتم که نگاه کن ما آمدیم اینجا احیای بهتری داشته باشیم ولی این قدر خوابمان گرفت که کم مانده نماز صبحمان هم قضا شود.
با عجله بلند شدم که سریع وضو بگیرم و نمازم را قبل از قضا شدن به جا بیاورم. هنوز از مسجد خارج نشده بودم که در اتاق جانبی مسجد دیدم چند نفر نشسته اند و یک نفر در میان آنها خوابیده و عبایی روی خود کشیده اند. یک پیرمرد روحانی معمم کنار ایشان نشسته بود و تا چشمش به من افتاد مرا به اسم صدا زد و گفت تو هم بیا اینجا بنشین. من به طور کلی مسئله قضا شدن نماز و طلوع آفتاب را فراموش کردم.
پیرمرد شروع کرد به احوال پرسی از خودم و چند تن از علمای نجف و من هم جواب می دادم. پرسیدم این آقایی که عبا بر سرشان کشیده اند کیستند؟ فرمودند: آقای عالَم هستند. من تعجب کردم و با خودم گفتم: آقای عالَم یک نفر بیشتر نیست از همین جهت، رو به پیرمرد کرده و گفتم: ایشان آقای عالِم هستند. دیدم دوباره او صحبت های قبلی اش را تکرار کرد. آن مرد خوابیده هم ناگهان رو به پیرمرد کرد و فرمودند: «یا خضر، رهایش کن» و به قول ما بحث را کش نده. گویا که در آن لحظه بیشتر تمایل نداشتند که من ایشان را بشناسم. اندکی بعد آن مرد خوابیده طلب آب کرد و دیدم که جوانی آب به دست ظاهر شد و آن را به ایشان تقدیم کرد.
ایشان قدری از آب نوشیدند و بقیه اش را به شیخ محمد کوفی تعارف کرده بودند. شیخ محمد کوفی هم به گمان اینکه داخل روز شده اند، نیت روزه کرده و دست ایشان را رد نموده بود. جوان بعد از آن غایب شده بود و باز هم شیخ محمد کوفی متوجه نشده بود.
جناب خضر فرمودند: «اجازه می دهید آقا شیخ محمد را هم با خودمان ببریم؟» فرمودند: «نه، او باید سه امتحان پس بدهد».
صحبت ها که به اینجا رسید چون خیلی نگران قضا شدن نمازم بودم اجازه مرخصی گرفتم و رفتم بیرون که وضو بگیرم. پایم را که بیرون مسجد گذاشتم در نهایت ناباوری دیدم که هوا کاملاً تاریک است. تعجب کردم و تمام ماجرا را در ذهنم مرور کردم. متوجه شدم که نور نه از خورشید که از همان آقای عالَم و امام زمان(ع) بود.
ده نکته راجع به این تشرف وجود دارد که خدمتتان عرض می کنم:
اول، لزوم توجه جدی به شب های مهم و سرنوشت ساز قدر و رعایت آداب آنهاست. دوم حفظ شعائر دینی در این شب ها و عزاداری برای شهادت مولای متقیان(ع).1
نکته سوم، اهمیت و جایگاه ممتاز مسجد کوفه است. در چهار مسجد نماز کامل است:2 مسجدالحرام، مسجدالنبی(ص)، مسجد بصره3 و مسجد کوفه. علت این مطلب از این قرار است که آنجا وطن روحی همه ماست. به عبارت دیگر همانند وطن جسمی که ما زندگی دنیایی مان را در آن می گذرانیم، یک وطن روحی هم داریم که روح ما با آن جا انس دارد. وقتی انسان به کوفه و کربلا می رود احساس می کند آن جا وطن اوست بی آنکه در آن جا زندگی کرده باشد.
مسجد کوفه یک امتیاز دیگر هم دارد و آن این که آن جا مقر حکومت حضرت بقیهالله ـ ارواحنا فداه ـ
است. حضرت مهدی(ع) پس از ظهور قیام خود را از مکه شروع می کنند و پس از یک مجموعه اقدامات و فعالیت ها نهایتاً در کوفه مستقر می شوند. در آن زمان بنابر روایات، مسجد کوفه آنقدر توسعه پیدا می کند که هزار درب اطرافش نصب می شود، به طور طبیعی باید مساحت درونی مسجد چند کیلومتر باشد. در روایتی آمده که شقی ترین مردم دنیا در زمان امام حسین(ع) مردم کوفه بودند و سعیدترین مردم در زمان حضرت مهدی(ع) باز هم مردم کوفه خواهند بود. [البته نه همان مردم زمان سیدالشهداء(ع)]. در آن هنگام بهترین انسان های روی زمین در آنجا جمع خواهند بود و اگر کسی بخواهد بهترین آدم ها را ببیند باید به آنجا سفر کند و خود را به آن دیار برساند.
نکته چهارم این است که وقتی کسی در زمره اولیای الهی قرار گرفت و خداوند دوستش داشت برای عبادت یا هر کار دیگری که داشته باشد، [ملائکه] خداوند او را به موقع از خواب بیدار می کنند. آقا شیخ محمد کوفی می خواست دو ساعت بخوابد، همان دو ساعت را هم خوابید هر چند وقتی بیدار شد، فکر کرد خیلی بیشتر خوابیده است.4
اگر ما هم بنده خوب و شایسته خدا باشیم، خداوند ما را هم سر موقع بیدار می کند. آیه آخر سوره کهف را بسیاری تجربه کرده اند و ویژگی این آیه معجزه منحصر به فرد آن است که هر کس آن را بخواند سر ساعت بدون دقیقه ای اختلاف بیدار می شود. حال اگر کسی بعد از آنکه ملائکه او را بیدار کردند، بخوابد بحث دیگری است.
البته همان طور که یک بیمار اگر غذاهای نامساعدی، به شرایطش بخورد دیگر هر چقدر قرص و دارو مصرف کند اثری نخواهد داشت، اگر ما یک سری اعمال انجام دهیم این آیه و آیات مشابه آن بر ما اثر نخواهد کرد و در این صورت ما خودمان مقصریم و نه اینکه این آیه اثر نداشته باشد.
بیدار کردن ملائکه هم شکل های مختلفی دارد گاهی مرتب درب خانه یا حجره شخصی را زده اند، گاهی شست دستش را مالیده اند و یا دیگر راه ها برای افراد مختلف متفاوت بوده است.5
نکته پنجم، سلام کردن است. آقاشیخ محمد کوفی به محض ورود سلام کرده بود و این وظیفه اسلامی همه ماست. در روایتی دیدم که بخیل ترین مردم کسی است که در سلام کردن بخل بورزد6 نه آنکه پول ندهد.
نکته ششم اینکه شیخ محمد کوفی نقل می کند حضرت خضر با زبان محلی شوشتری با من حرف زد و به جای بنشین گفت: «بینیش». اهل بیت(ع) به تمام زبان های دنیا آگاه هستند و به هر که بخواهند می توانند این توانایی را عنایت کنند. مرحوم شیخ عباس قمی در منتهی الآمال از ابن شهر آشوب و قطب راوندی درباره ابوهاشم جعفری یکی از اصحاب امام هادی و امام عسکری(ع) نقل کرده که امام هادی(ع) با او به زبان هندی صحبت می کردند و دانه ریگی در دهان او می گذارند و پس از آن ابوهاشم می گوید پس از آن به هفتاد و سه زبان می توانستم صحبت کنم. البته ریگ بهانه بود و می خواسته اند ذهن او را به این سمت معطوف کنند که گویا این اثر آن ریگ است والّا ما معتقدیم:
به ذره گر نظر لطف بوتراب کند
به آسمان رود و کار آفتاب کند
بعضی ها مثل گوسفندی هستند که پایش را صاف می کند و از جایش تکان نمی خورد و هر چقدر هم شاخ هایش را بکشند تفاوتی نمی کند. این طور فایده ندارد ما باید هم راحت سیر کنیم و هم خودمان را در اختیار ایشان قرار دهیم. ما قدم برداریم آن ها به ما عنایت خواهند کرد.
نکته هفتم اینکه امام زمان(ع) سید عالَم هستند. الآن در تمام هستی هیچ کس و هیچ موجودی در میان ملائکه، چه جنیان و باقی موجوداتی که خداوند آفریده است، احدی اشرف، و اعظم از حضرت بقیه الله(ع) نداریم و ایشان آقای همه موجودات هستی هستند ان شاءالله که الطاف [خاصه] ایشان نصیب همه ما بشود.
نکته هشتم خادمانی که به خدمت گذاری حضرت مشغولند ویژگی های مخصوص به خود دارند. وقتی آب میل داشتند جوانی حاضر می شود و بعد هم که نیاز حضرت مرتفع می شود او هم ناپدید می گردد.
در دعای عهدی که صبح ها خطاب به حضرت می خوانید یکی از بخش هایش این است که:
... والمسارعین إلیه فی قضاء حوائجه؛
معنای این فقره چنین است که خداوندا مرا از کسانی قرار بده که با سرعت و عجله برای رفع حوائج امام زمان(ع) گام برمی دارند. حوائج حضرت خیلی زیاد است و حداقلش همین آب به دست ایشان دادن است. امیدواریم که خداوند متعال این لطف را هم شامل حال ما بکند.
نکته نهم روشنایی غیر متعارفی است که در فضای مسجد حاکم بوده تا جایی که شیخ محمد کوفی گمان کرده خورشید در شرف طلوع کردن است و بعد متوجه می شود که چنین نبوده است.
این نور ممکن است ناشی از حالت مکاشفه باشد؛ یعنی در حالت خاصی انسان با عالم ملکوت ارتباط پیدا می کند و در آن ارتباط نوری را مشاهده می کند که دیگران نمی بینند حتی [ممکن است] آنها که مثلاً در کنار شیخ محمد کوفی بوده اند، مشاهده نکرده باشند.
گاهی هم این نور ظاهری است و همه آن را مشاهده می کنند. یکی از علمایی که الآن در قید حیاتند می فرمودند در ایام جنگ تحمیلی در مسجد جمکران از دستشویی های قدیمی آن بیرون می آمدیم و می خواستیم به داخل مسجد برویم که نماز بخوانیم، ناگهان دیدم چنان هوا روشن است که ریگ های کف مسجد را مشاهده می کردیم. سرم را برگرداندم تا منبع این همه نور را در آن شب بسیار تاریک پیدا کنم، دیدم در آسمان دایره خیلی بزرگ و زیبایی می درخشید که در اطرافش هاله سبزی وجود داشت و هر چه به وسط دایره نزدیک تر می شد نور بازتر می شد. در وسط آن دایره نور سفیدی در حال درخشیدن بود و نور دیگری هم در کنار آن به شکل استوانه دیده می شد. نقل می کردند که همه آن ها که آن شب در مسجد جمکران بودند این نور را مشاهده کردند. و حتی بعدها خبردار شدیم که اهالی قم و اصفهان و جاهای دیگر هم هر کس بیدار بوده آن را دیده و از آن نور باخبر شده است.
مرحوم حاج محمدعلی فشندی نقل کرده بودند که درمسجد جمکران نوری دیدم و هم زمان با آن کسی را در آن جا دیدم که از نور چراغ فانوسی اش برای نوشتن استفاده می کند. از او پرسیدم که وقتی هوا این قدر روشن است چرا از چراغ استفاده می کنی، گفته بودند هوا خیلی هم تاریک است.
و بالاخره آخرین نکته این که امتحاناتی که ما به طور مرتب در زندگی پشت سر می گذاریم مایه تقرب انسان به خداوند است که حضرت فرموده بودند که اگر او از این دو یا سه امتحانی که پیش رو دارد سربلند بیرون بیاید می تواند همراه ما بیاید، البته برای ما این امتحانات را نقل نکرده اند. پیامبر اکرم(ص) در روایتی فرموده اند: «اگر سه چیز برای بنی آدم نبود هیچ کس سرش را پایین نمی انداخت و با تکبر جلوی خداوند راه نمی رفت: مرض، فقر، مرگ.» جداً این کمبودها برای انسان لطف است و انسان را قدری متواضع می کند. البته این مطلب را هم در پایان عرایضم خدمتتان عرض کنم که گاهی انسان با یک کار خوب و حتی عبادت امتحان می شود که فقط بحث خلوصش نیست. مثلاً اگر والدین شما کار واجبی را با زمان مشخص داشته باشند امتحان شما رسیدگی به آن کار است و یا خود آنها و نه حتی انجام عبادات. حتی در بعضی از تشرفات حضرت عتاب کرده اند کسانی را که غیر از این رویه در پیش گرفته اند. گاهی هم امتحان ما با یک شر، گناه یا مثلاً سود زیاد حرام است که همه این امتحانات در مجموع شخصیت یک نفر را آن قدر صیقل می دهد که به مقام اولیاء اللهی برسد.
پی نوشت ها:
1. درباره این دو مورد استاد به تفصیل سخن گفتند که به جهت اختصار به همین مقدار اکتفا کردیم.
2. البته در فتاوای مراجع راجع به حریم مسجد که حریم قدیم یا جدید و یا حتی کل شهر اختلاف وجود دارد که اگر مسافرتی به این اماکن داشتید لازم است حتماً نظر مرجع خود را مطالعه کنید.
3. ظاهراً حائر کربلا قول قوی تری داشته باشد.
4. بعضی از خانواده ها هستند نوع دوستی شان با بچه هایشان همانند دوستی خاله خرسه است که برای این که مگس را که مزاحم خواب دوستش شده بود از روی سرش بپراند؛ سنگ بزرگی محکم بر سر او کوبید و آن بیچاره را هلاک کرد. بعضی از پدر و مادرها هستند که اصلاً به خوراک روحی فرزندانشان توجهی ندارند و موقع نماز صبح بهانه می آورند که بدن بچه مان نیاز به خواب دارد و جسمش باید استراحت کند. اینها توجه ندارند که به روح فرزندشان چه لطمه ای وارد می کنند. جالب اینجاست که همین پدر و مادر وقتی نوبت به صبحانه شد به هر زحمتی که باشد این بچه را بیدار می کنند گویا که این موجود حیوانی بیش نیست و تنها نیاز به خوراک و غذا دارد.
5. شما اگر شبی بلند شدید دیدید روز کسل هستید راه حلش این است که شب بعد یک ساعت زودتر بخوابید نه اینکه نماز شب را ترک کنید. متأسفانه در کشور ما، برای مسائل مختلفی تبلیغات می شود ولی هر چقدر به صدا و سیما گفته ایم که ساعت هشت شب به بعد به مخاطبان خود تذکر بدهند که بروند و استراحت کنند به خصوص برای کودکان، ولی هرگز عمل نکرده اند [و به عکس معمولاً پربیننده ترین برنامه ها را در این ساعت می گنجانند]. علاوه بر تنظیم خواب، خوراک هم باید تنظیم شود چون معده هم اگر سنگین باشد، مانع می شود و سپردن به دیگران یا کوک کردن ساعت هم می تواند در این امر چاره ساز باشد ولی از همه مهم تر ترک گناهان است. در روایات بسیاری علت بیدار نشدن برای نماز شب را گناه و اخلاق بد و زشت است. گاهی افراد مدتی نماز شب را گناه و اخلاق بد و زشت است. گاهی افراد مدتی نماز شب می خواند و دچار عجب می شوند و همین عجب موجب می شود. در روایت آمده که خداوند می فرماید برای اینکه او را نگه دارم و از پرتگاه برهانم یکی، دو شب خواب را بر او مسلط می گردانم.
ما هر وقت توفیقی پیدا می کنیم باید خداوند شکر کنیم و با سجده شکر از درگاه الهی تشکر کنیم تا خداوند آن نعمت را مداومت ببخشد. هر وقت هم چنین نعمت هایی از ما سلب شد می توانیم قضای آن را به جا بیاوریم که اگر با حالت شرمندگی و سرافکندگی باشد تأثیرات خوبی خواهد داشت و اسباب اجابت دعا را فراهم می آورد.
6. رک: مجلسی، بحارالانوار، ج76، ص4
7. رک: مجلسی، همان، ج73، ص53
پایگاه اطلاع رسانی حوزه نت
تشرف شیخ محمد کوفی به محضر امام مهدی(عج)
تشرف شیخ محمد کوفی به محضر امام عصر(عج)
تشرف شیخ محمد کوفی به محضر حضرت مهدی(عج)
تشرف شیخ محمد کوفی به محضر صاحب الزمان(عج)
تشرف شیخ محمد کوفی به محضر حجه بن الحسن(عج)
تشرف شیخ محمد کوفی به محضر ولی عصر(عج)
......................................
مرحوم شیخ محمد کوفی نقل می کند که در یکی از سال ها تصمیم گرفتم با توجه به مناسبت های شب قدر و انتساب آن به مولایمان حضرت امیرالمؤمنین(ع) به مسجد کوفه که محل وقوع حوادث بوده بودم و در آنجا احیا بگیرم و در سوگ آن حضرت عزاداری کنم.
شب نوزدهم بود که خودم را به مسد کوفه رسانده و بعد از افطار به گوشه ای از مسجد رفتم تا کمی استراحت کنم و بتوانم اعمال آن شب را با حال بهتری انجام دهم. بعد از گذشت مدتی ناگهان از خواب پریدم و دیدم که هوا کاملاً روشن شده؛ گویی که چند دقیقه بعد آفتاب طلوع می کند. خیلی ناراحت شدم و با خودم گفتم که نگاه کن ما آمدیم اینجا احیای بهتری داشته باشیم ولی این قدر خوابمان گرفت که کم مانده نماز صبحمان هم قضا شود.
با عجله بلند شدم که سریع وضو بگیرم و نمازم را قبل از قضا شدن به جا بیاورم. هنوز از مسجد خارج نشده بودم که در اتاق جانبی مسجد دیدم چند نفر نشسته اند و یک نفر در میان آنها خوابیده و عبایی روی خود کشیده اند. یک پیرمرد روحانی معمم کنار ایشان نشسته بود و تا چشمش به من افتاد مرا به اسم صدا زد و گفت تو هم بیا اینجا بنشین. من به طور کلی مسئله قضا شدن نماز و طلوع آفتاب را فراموش کردم.
پیرمرد شروع کرد به احوال پرسی از خودم و چند تن از علمای نجف و من هم جواب می دادم. پرسیدم این آقایی که عبا بر سرشان کشیده اند کیستند؟ فرمودند: آقای عالَم هستند. من تعجب کردم و با خودم گفتم: آقای عالَم یک نفر بیشتر نیست از همین جهت، رو به پیرمرد کرده و گفتم: ایشان آقای عالِم هستند. دیدم دوباره او صحبت های قبلی اش را تکرار کرد. آن مرد خوابیده هم ناگهان رو به پیرمرد کرد و فرمودند: «یا خضر، رهایش کن» و به قول ما بحث را کش نده. گویا که در آن لحظه بیشتر تمایل نداشتند که من ایشان را بشناسم. اندکی بعد آن مرد خوابیده طلب آب کرد و دیدم که جوانی آب به دست ظاهر شد و آن را به ایشان تقدیم کرد.
ایشان قدری از آب نوشیدند و بقیه اش را به شیخ محمد کوفی تعارف کرده بودند. شیخ محمد کوفی هم به گمان اینکه داخل روز شده اند، نیت روزه کرده و دست ایشان را رد نموده بود. جوان بعد از آن غایب شده بود و باز هم شیخ محمد کوفی متوجه نشده بود.
جناب خضر فرمودند: «اجازه می دهید آقا شیخ محمد را هم با خودمان ببریم؟» فرمودند: «نه، او باید سه امتحان پس بدهد».
صحبت ها که به اینجا رسید چون خیلی نگران قضا شدن نمازم بودم اجازه مرخصی گرفتم و رفتم بیرون که وضو بگیرم. پایم را که بیرون مسجد گذاشتم در نهایت ناباوری دیدم که هوا کاملاً تاریک است. تعجب کردم و تمام ماجرا را در ذهنم مرور کردم. متوجه شدم که نور نه از خورشید که از همان آقای عالَم و امام زمان(ع) بود.
ده نکته راجع به این تشرف وجود دارد که خدمتتان عرض می کنم:
اول، لزوم توجه جدی به شب های مهم و سرنوشت ساز قدر و رعایت آداب آنهاست. دوم حفظ شعائر دینی در این شب ها و عزاداری برای شهادت مولای متقیان(ع).1
نکته سوم، اهمیت و جایگاه ممتاز مسجد کوفه است. در چهار مسجد نماز کامل است:2 مسجدالحرام، مسجدالنبی(ص)، مسجد بصره3 و مسجد کوفه. علت این مطلب از این قرار است که آنجا وطن روحی همه ماست. به عبارت دیگر همانند وطن جسمی که ما زندگی دنیایی مان را در آن می گذرانیم، یک وطن روحی هم داریم که روح ما با آن جا انس دارد. وقتی انسان به کوفه و کربلا می رود احساس می کند آن جا وطن اوست بی آنکه در آن جا زندگی کرده باشد.
مسجد کوفه یک امتیاز دیگر هم دارد و آن این که آن جا مقر حکومت حضرت بقیهالله ـ ارواحنا فداه ـ
است. حضرت مهدی(ع) پس از ظهور قیام خود را از مکه شروع می کنند و پس از یک مجموعه اقدامات و فعالیت ها نهایتاً در کوفه مستقر می شوند. در آن زمان بنابر روایات، مسجد کوفه آنقدر توسعه پیدا می کند که هزار درب اطرافش نصب می شود، به طور طبیعی باید مساحت درونی مسجد چند کیلومتر باشد. در روایتی آمده که شقی ترین مردم دنیا در زمان امام حسین(ع) مردم کوفه بودند و سعیدترین مردم در زمان حضرت مهدی(ع) باز هم مردم کوفه خواهند بود. [البته نه همان مردم زمان سیدالشهداء(ع)]. در آن هنگام بهترین انسان های روی زمین در آنجا جمع خواهند بود و اگر کسی بخواهد بهترین آدم ها را ببیند باید به آنجا سفر کند و خود را به آن دیار برساند.
نکته چهارم این است که وقتی کسی در زمره اولیای الهی قرار گرفت و خداوند دوستش داشت برای عبادت یا هر کار دیگری که داشته باشد، [ملائکه] خداوند او را به موقع از خواب بیدار می کنند. آقا شیخ محمد کوفی می خواست دو ساعت بخوابد، همان دو ساعت را هم خوابید هر چند وقتی بیدار شد، فکر کرد خیلی بیشتر خوابیده است.4
اگر ما هم بنده خوب و شایسته خدا باشیم، خداوند ما را هم سر موقع بیدار می کند. آیه آخر سوره کهف را بسیاری تجربه کرده اند و ویژگی این آیه معجزه منحصر به فرد آن است که هر کس آن را بخواند سر ساعت بدون دقیقه ای اختلاف بیدار می شود. حال اگر کسی بعد از آنکه ملائکه او را بیدار کردند، بخوابد بحث دیگری است.
البته همان طور که یک بیمار اگر غذاهای نامساعدی، به شرایطش بخورد دیگر هر چقدر قرص و دارو مصرف کند اثری نخواهد داشت، اگر ما یک سری اعمال انجام دهیم این آیه و آیات مشابه آن بر ما اثر نخواهد کرد و در این صورت ما خودمان مقصریم و نه اینکه این آیه اثر نداشته باشد.
بیدار کردن ملائکه هم شکل های مختلفی دارد گاهی مرتب درب خانه یا حجره شخصی را زده اند، گاهی شست دستش را مالیده اند و یا دیگر راه ها برای افراد مختلف متفاوت بوده است.5
نکته پنجم، سلام کردن است. آقاشیخ محمد کوفی به محض ورود سلام کرده بود و این وظیفه اسلامی همه ماست. در روایتی دیدم که بخیل ترین مردم کسی است که در سلام کردن بخل بورزد6 نه آنکه پول ندهد.
نکته ششم اینکه شیخ محمد کوفی نقل می کند حضرت خضر با زبان محلی شوشتری با من حرف زد و به جای بنشین گفت: «بینیش». اهل بیت(ع) به تمام زبان های دنیا آگاه هستند و به هر که بخواهند می توانند این توانایی را عنایت کنند. مرحوم شیخ عباس قمی در منتهی الآمال از ابن شهر آشوب و قطب راوندی درباره ابوهاشم جعفری یکی از اصحاب امام هادی و امام عسکری(ع) نقل کرده که امام هادی(ع) با او به زبان هندی صحبت می کردند و دانه ریگی در دهان او می گذارند و پس از آن ابوهاشم می گوید پس از آن به هفتاد و سه زبان می توانستم صحبت کنم. البته ریگ بهانه بود و می خواسته اند ذهن او را به این سمت معطوف کنند که گویا این اثر آن ریگ است والّا ما معتقدیم:
به ذره گر نظر لطف بوتراب کند
به آسمان رود و کار آفتاب کند
بعضی ها مثل گوسفندی هستند که پایش را صاف می کند و از جایش تکان نمی خورد و هر چقدر هم شاخ هایش را بکشند تفاوتی نمی کند. این طور فایده ندارد ما باید هم راحت سیر کنیم و هم خودمان را در اختیار ایشان قرار دهیم. ما قدم برداریم آن ها به ما عنایت خواهند کرد.
نکته هفتم اینکه امام زمان(ع) سید عالَم هستند. الآن در تمام هستی هیچ کس و هیچ موجودی در میان ملائکه، چه جنیان و باقی موجوداتی که خداوند آفریده است، احدی اشرف، و اعظم از حضرت بقیه الله(ع) نداریم و ایشان آقای همه موجودات هستی هستند ان شاءالله که الطاف [خاصه] ایشان نصیب همه ما بشود.
نکته هشتم خادمانی که به خدمت گذاری حضرت مشغولند ویژگی های مخصوص به خود دارند. وقتی آب میل داشتند جوانی حاضر می شود و بعد هم که نیاز حضرت مرتفع می شود او هم ناپدید می گردد.
در دعای عهدی که صبح ها خطاب به حضرت می خوانید یکی از بخش هایش این است که:
... والمسارعین إلیه فی قضاء حوائجه؛
معنای این فقره چنین است که خداوندا مرا از کسانی قرار بده که با سرعت و عجله برای رفع حوائج امام زمان(ع) گام برمی دارند. حوائج حضرت خیلی زیاد است و حداقلش همین آب به دست ایشان دادن است. امیدواریم که خداوند متعال این لطف را هم شامل حال ما بکند.
نکته نهم روشنایی غیر متعارفی است که در فضای مسجد حاکم بوده تا جایی که شیخ محمد کوفی گمان کرده خورشید در شرف طلوع کردن است و بعد متوجه می شود که چنین نبوده است.
این نور ممکن است ناشی از حالت مکاشفه باشد؛ یعنی در حالت خاصی انسان با عالم ملکوت ارتباط پیدا می کند و در آن ارتباط نوری را مشاهده می کند که دیگران نمی بینند حتی [ممکن است] آنها که مثلاً در کنار شیخ محمد کوفی بوده اند، مشاهده نکرده باشند.
گاهی هم این نور ظاهری است و همه آن را مشاهده می کنند. یکی از علمایی که الآن در قید حیاتند می فرمودند در ایام جنگ تحمیلی در مسجد جمکران از دستشویی های قدیمی آن بیرون می آمدیم و می خواستیم به داخل مسجد برویم که نماز بخوانیم، ناگهان دیدم چنان هوا روشن است که ریگ های کف مسجد را مشاهده می کردیم. سرم را برگرداندم تا منبع این همه نور را در آن شب بسیار تاریک پیدا کنم، دیدم در آسمان دایره خیلی بزرگ و زیبایی می درخشید که در اطرافش هاله سبزی وجود داشت و هر چه به وسط دایره نزدیک تر می شد نور بازتر می شد. در وسط آن دایره نور سفیدی در حال درخشیدن بود و نور دیگری هم در کنار آن به شکل استوانه دیده می شد. نقل می کردند که همه آن ها که آن شب در مسجد جمکران بودند این نور را مشاهده کردند. و حتی بعدها خبردار شدیم که اهالی قم و اصفهان و جاهای دیگر هم هر کس بیدار بوده آن را دیده و از آن نور باخبر شده است.
مرحوم حاج محمدعلی فشندی نقل کرده بودند که درمسجد جمکران نوری دیدم و هم زمان با آن کسی را در آن جا دیدم که از نور چراغ فانوسی اش برای نوشتن استفاده می کند. از او پرسیدم که وقتی هوا این قدر روشن است چرا از چراغ استفاده می کنی، گفته بودند هوا خیلی هم تاریک است.
و بالاخره آخرین نکته این که امتحاناتی که ما به طور مرتب در زندگی پشت سر می گذاریم مایه تقرب انسان به خداوند است که حضرت فرموده بودند که اگر او از این دو یا سه امتحانی که پیش رو دارد سربلند بیرون بیاید می تواند همراه ما بیاید، البته برای ما این امتحانات را نقل نکرده اند. پیامبر اکرم(ص) در روایتی فرموده اند: «اگر سه چیز برای بنی آدم نبود هیچ کس سرش را پایین نمی انداخت و با تکبر جلوی خداوند راه نمی رفت: مرض، فقر، مرگ.» جداً این کمبودها برای انسان لطف است و انسان را قدری متواضع می کند. البته این مطلب را هم در پایان عرایضم خدمتتان عرض کنم که گاهی انسان با یک کار خوب و حتی عبادت امتحان می شود که فقط بحث خلوصش نیست. مثلاً اگر والدین شما کار واجبی را با زمان مشخص داشته باشند امتحان شما رسیدگی به آن کار است و یا خود آنها و نه حتی انجام عبادات. حتی در بعضی از تشرفات حضرت عتاب کرده اند کسانی را که غیر از این رویه در پیش گرفته اند. گاهی هم امتحان ما با یک شر، گناه یا مثلاً سود زیاد حرام است که همه این امتحانات در مجموع شخصیت یک نفر را آن قدر صیقل می دهد که به مقام اولیاء اللهی برسد.
پی نوشت ها:
1. درباره این دو مورد استاد به تفصیل سخن گفتند که به جهت اختصار به همین مقدار اکتفا کردیم.
2. البته در فتاوای مراجع راجع به حریم مسجد که حریم قدیم یا جدید و یا حتی کل شهر اختلاف وجود دارد که اگر مسافرتی به این اماکن داشتید لازم است حتماً نظر مرجع خود را مطالعه کنید.
3. ظاهراً حائر کربلا قول قوی تری داشته باشد.
4. بعضی از خانواده ها هستند نوع دوستی شان با بچه هایشان همانند دوستی خاله خرسه است که برای این که مگس را که مزاحم خواب دوستش شده بود از روی سرش بپراند؛ سنگ بزرگی محکم بر سر او کوبید و آن بیچاره را هلاک کرد. بعضی از پدر و مادرها هستند که اصلاً به خوراک روحی فرزندانشان توجهی ندارند و موقع نماز صبح بهانه می آورند که بدن بچه مان نیاز به خواب دارد و جسمش باید استراحت کند. اینها توجه ندارند که به روح فرزندشان چه لطمه ای وارد می کنند. جالب اینجاست که همین پدر و مادر وقتی نوبت به صبحانه شد به هر زحمتی که باشد این بچه را بیدار می کنند گویا که این موجود حیوانی بیش نیست و تنها نیاز به خوراک و غذا دارد.
5. شما اگر شبی بلند شدید دیدید روز کسل هستید راه حلش این است که شب بعد یک ساعت زودتر بخوابید نه اینکه نماز شب را ترک کنید. متأسفانه در کشور ما، برای مسائل مختلفی تبلیغات می شود ولی هر چقدر به صدا و سیما گفته ایم که ساعت هشت شب به بعد به مخاطبان خود تذکر بدهند که بروند و استراحت کنند به خصوص برای کودکان، ولی هرگز عمل نکرده اند [و به عکس معمولاً پربیننده ترین برنامه ها را در این ساعت می گنجانند]. علاوه بر تنظیم خواب، خوراک هم باید تنظیم شود چون معده هم اگر سنگین باشد، مانع می شود و سپردن به دیگران یا کوک کردن ساعت هم می تواند در این امر چاره ساز باشد ولی از همه مهم تر ترک گناهان است. در روایات بسیاری علت بیدار نشدن برای نماز شب را گناه و اخلاق بد و زشت است. گاهی افراد مدتی نماز شب را گناه و اخلاق بد و زشت است. گاهی افراد مدتی نماز شب می خواند و دچار عجب می شوند و همین عجب موجب می شود. در روایت آمده که خداوند می فرماید برای اینکه او را نگه دارم و از پرتگاه برهانم یکی، دو شب خواب را بر او مسلط می گردانم.
ما هر وقت توفیقی پیدا می کنیم باید خداوند شکر کنیم و با سجده شکر از درگاه الهی تشکر کنیم تا خداوند آن نعمت را مداومت ببخشد. هر وقت هم چنین نعمت هایی از ما سلب شد می توانیم قضای آن را به جا بیاوریم که اگر با حالت شرمندگی و سرافکندگی باشد تأثیرات خوبی خواهد داشت و اسباب اجابت دعا را فراهم می آورد.
6. رک: مجلسی، بحارالانوار، ج76، ص4
7. رک: مجلسی، همان، ج73، ص53
پایگاه اطلاع رسانی حوزه نت
شیخ محمد کوفی،تشرف شیخ محمد کوفی،شیخ محمد کوفی و امام زمان،شیخ محمد کوفی و امام مهدی،تشرف شیخ محمد کوفی محضر امام مهدی،تشرف شیخ محمد کوفی محضر حضرت مهدی،تشرف شیخ محمد کوفی محضر صاحب الزمان،تشرف شیخ محمد کوفی محضر امام عصر،تشرف شیخ محمد کوفی به محضر امام زمان،تشرف شیخ محمد کوفی به محضر امام مهدی،تشرف شیخ محمد کوفی به محضر امام عصر(عج)