یکی از فضائل حضرت فاطمه زهرا(س) در بیان رسول الله(ص)

سلمان فارسی(ره) به رسول الله(ص) عرض کرد : ای مولای من ، از تو تقاضا دارم که به خاطر خدا از فضائل فاطمه زهرا(س) در قیامت به من خبر دهی . رسول الله(ص) شادمان شد و با خرسندی از این درخواست استقبال کرد و فرمودند : سوگند به آن کسی که جان من در اختیار او است ، فاطمه(س) تنها زنی است که در قیامت سواره عبور می کند . او بر روی شتری می نشیند که سر آن جلوه ای از ترس خدا ، و دو چشمش از نور پروردگار ، و زمام آن از جلالت و بزرگی حق تعالی ، و گردنش از حسن و نورانیّت الهی ، قسمت بالای آن از خشنودی خداوند ، و قسمت پائین آن از پاکی او ، و چهارپای آن از عزّت خداوند است ، وقتی راه می رود خدا را تسبیح می گوید ، و وقتی صدا می کند تقدیس پروردگار می نماید . بر آن کجاوه ای از نور نهاده و زنی که حوریّه ای به صورت آدمیان است در آن نشسته است ، وجود بی نظیری که جمع شده و خلق شده و ترکیب یافته و نمودار گشته از سه صنف : اوّل آن از مشک خوش بو ، وسط آن از عنبر سیاه رنگی که سفیدی بر آن غالب باشد ، و آخر آن از زعفران سرخ ، که با آب حیات سرشته شده است ، اگر در هفت دریای شور آب دهانی بیندازد همگی شیرین و گوارا می شوند ، و اگر ناخن انگشت کوچک خود را در دنیا ظاهر کند خورشید و ماه را می پوشاند . جبرئیل از طرف راست ، میکائیل از طرف چپ ، امیرالمومنین علی(ع) از پیشاپیش او ، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) از پشت سرش در حرکتند ، خداوند تبارک و تعالی هم مراقب او و نگهدارش می باشد ، پس با این فرّ و شکوه وارد صحنه قیامت می گردد ، ناگهان ندائی از جانب پروردگار می رسد : معاشر الخلائق غضّوا أبصارکم ونکّسوا رؤوسکم ، هذه فاطمه بنت محمّد(ص) نبیّکم، زوجه علیّ إمامکم، اُمّ الحسن والحسین . ای مردم ، چشمان خود فرو بندید و سرها را به زیر آورید ، زیرا فاطمه دختر پیامبر شما و همسر امیرالمومنین امام شما ، و مادر امام حسن و امام حسین (علیهم السلام) وارد صحرای محشر گشته است و می خواهد عبور کند . فاطمه(س) از صراط عبور می کند در حالی که خود را با دو چادر سفید رنگ پوشانیده است ، و وقتی که وارد بهشت می گردد و به نعمت ها و بخششهای الهی که برایش فراهم گردیده می نگرد این آیه را تلاوت می کند : بسم اللَّه الرحمن الرحیم ، (الحَمْدُللَّه الَّذی أذْهَبَ عَنَّا الحَزَن إنَّ رَبَّنا لَغَفُور شَکُور ، الَّذی أحَلَّنا دارَ المُقامَه مِنْ فَضْلِه لایَمَسُّنا فیها نَصَبٌ وَلا یَمَسُّنا فیها لُغُوب) . (سوره فاطر ، آیه 34و35) . به نام خداوند بخشنده مهربان ، سپاس و ستایش سزاوار خداوندی است که غم و اندوه را از ما برطرف کرد و همانا پروردگار ما بخشنده گنهکاران و پاداش دهنده نیکوکاران است ، او که ما را به لطف و کرم خود در سرای همیشگی وارد کرد ، جایی که در آن هیچ رنج و دردی به ما نرسد ، و هرگز خستگی و رنجوری و ضعف به ما راه پیدا نکند . رسول خدا(ص) فرمودند : پس از آن خداوند تبارک و تعالی به فاطمه(س) پیغام دهد که : یا فاطمه، سلینی اُعطک، وتمنّی علیّ اُرضک . ای فاطمه(س) ، آنچه می خواهی درخواست کن ، به تو عطا می کنم ، و آنچه آرزو کنی برآورده می نمایم تا تو خشنود گردی . حضرت فاطمه(س) عرض می کند : إلهی أنت المُنی وفوق المُنی ، أسألک أن لاتعذّب محبّی ومحبّی عترتی بالنار . خدایا تو آرزوی من و نهایت آمال و امید من هستی ، از تو درخواست می کنم که دوستان من و دوستان خاندان مرا به آتش سوزنده خود عذاب نکنی . دوباره از درگاه ربوبی ندا رسد : یا فاطمه، وعزّتی وجلالی وارتفاع مکانی لقد آلیت علی نفسی من قبل أن أخلق السماوات والأرض بألفی عام أن لا اُعذّب محبّیک ومحبّی عترتک بالنار . ای فاطمه(س) ، به عزّت و جلالم و بلندی مقام و مرتبه ام ، دو هزار سال پیش از آفرینش آسمان ها و زمین سوگند یاد کرده ام که دوستان تو و دوستان خاندان تو را در آتش عذاب نکنم .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد1 - بخش حضرت فاطمه زهرا(س) - صفحه 420)