اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم
مختصری از زندگینامه بریر بن خضیر
«برير بن خضير»، مردى عابد و زاهد و باوقار و از اصحاب اميرمؤمنان(عليه السلام) بود. وى بزرگ قرّاء كوفه بود كه در مسجد كوفه مى نشست و به ديگران قرآن مى آموخت!
هنگامى كه شنيد امام حسين(عليه السلام) از بيعت با يزيد سرباز زده و به مكه هجرت نمود، از كوفه به قصد مكه خارج شد و در مكه به امام(عليه السلام) پيوست.(1)
وى همان كسى است كه شوق شهادت چنان وى را به وجد آورده بود كه در صبح عاشورا با دوستانش مزاح مى كرد و آنگاه كه «عبدالرحمان عبد ربّه» خطاب به وى گفت: «اى برير! اين چه ساعت مزاح كردن است؟!» با افتخار گفت: «قوم من همه مى دانند كه من نه در پيرى و نه در جوانى اهل بذله و شوخى نبوده ام ولى امروز روز نشاط و مزاح است چه اينكه به خدا قسم مى دانم بيش از اين نيست كه با شمشيرهاى خود با اين گروه روبرو شويم؛ ساعتى مى جنگيم و آنگاه حورالعين را در بهشت در آغوش مى كشيم».(2)
چون جنگ شدت پيدا كرد مردى از سپاه كوفه، «برير» را صدا زد و گفت: كار خدا را درباره خود چگونه مى بينى؟!
برير گفت: به خدا سوگند كه او در حق من نيكى كرد ولى كار تو را در مسير شرّ قرار داد (من به سوى بهشت مى روم و تو به سوى جهنم!) (وَاللهِ لَقَدْ صَنَعَ بِي خَيْراً وَصَنَعَ لَكَ شرّاً).
آن مرد برگشت و گفت: دروغ مى گويى، پيش از اين دروغگو نبودى!
برير پاسخ داد: آيا مى خواهى با تو مباهله كنم تا خدا دروغگو را لعنت كند و به قتل برساند؟
او پذيرفت و آن دو با هم به ستيز برخاستند و چيزى نگذشت كه برير پيكر بى جانش را بر زمين افكند.(3)
آنگاه برير به نبرد ادامه داد و چنين رجز مى خواند:
«أَنَا بُرَيرٌ وَأَبي خُضَيْرٌ *** لَيْسَ يَرُوعُ الاُسْدَ عِنْدَ الزَأرِ
يَعْرِفُ فينَا الخَيْرَ اَهْلُ الْخَيْرِ *** أضْرِبُكُم وَلا أرى مِنْ ضَرٍّ
وَذاكَ فِعْلُ الحُرِّ مِن بُرَيْرِ»
(من بريرم و پدرم خضير است كه از نعره شير هراسى ندارد. اهل خير به خوبى ما را به خير و نيكى مى شناسند، شما را با شمشير مى زنم و از آن دريغ ندارم، آرى! اين كار برير آزاد مرد است).
برير همچنان شمشير مى زد و سپاه دشمن از مقابل وى مى گريخت.
برير فرياد كشيد: «إقْتَرِبُوا مِنّي يا قَتَلَةَ الْمُؤمِنِينَ، إقْتَرِبُوا مِنّي يَا قَتَلَةَ ابْنِ بِنْتِ رَسُولِ رَبِّ الْعالَمينَ»؛ (اى كشندگان مؤمنين! [اگر جرأت داريد] نزديك من بياييد، اى قاتلان پسر دختر رسول پروردگار جهانيان! به من نزديك شويد).
برير به آنان حمله ور شد و بر سينه يكى از دشمنان نشست و مى خواست او را بكشد كه مردى از پشت نيزه اش را بر پشت وى فرو كرد و برير در اثر ضربات پى در پى، به فيض عظيم شهادت نائل آمد.
پس از آن قاتل برير، چنان مورد بغض و نفرت مردم كوفه قرار گرفت كه حتى زوجه اش قسم ياد كرد كه به خاطر اين جنايت همسرش كه سيد قرّاء كوفه را به قتل رسانده است تا عمر دارد با وى سخن نگويد.(4)، (5)
پی نوشت:
(1). بحارالانوار، ج 101، ص 340 .
(2). بحارالانوار، ج 101، ص 340 .
(3). كامل ابن اثير، ج 4، ص 66؛ تاريخ طبرى، ج 4، ص 229 و ابصارالعين، ص 72.
(4). رجوع كنيد به: فتوح ابن اعثم، ج 5، ص 102؛ اعيان الشيعة، ج 3، ص 562 و ج 1، ص 604؛ كامل ابن اثير، ج 4، ص 66؛ ابصارالعين، ص 72 و تاريخ طبرى، ج 4، ص 229.
(5). گردآوري از کتاب: «عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها»، سعید داودی و مهدی رستم نژاد، (زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، انتشارات امام على بن ابى طالب(عليه السلام)، قم، 1388 هـ.ش، ص 442.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
«برير بن خضير»، مردى عابد و زاهد و باوقار و از اصحاب اميرمؤمنان(عليه السلام) بود. وى بزرگ قرّاء كوفه بود كه در مسجد كوفه مى نشست و به ديگران قرآن مى آموخت!
هنگامى كه شنيد امام حسين(عليه السلام) از بيعت با يزيد سرباز زده و به مكه هجرت نمود، از كوفه به قصد مكه خارج شد و در مكه به امام(عليه السلام) پيوست.(1)
وى همان كسى است كه شوق شهادت چنان وى را به وجد آورده بود كه در صبح عاشورا با دوستانش مزاح مى كرد و آنگاه كه «عبدالرحمان عبد ربّه» خطاب به وى گفت: «اى برير! اين چه ساعت مزاح كردن است؟!» با افتخار گفت: «قوم من همه مى دانند كه من نه در پيرى و نه در جوانى اهل بذله و شوخى نبوده ام ولى امروز روز نشاط و مزاح است چه اينكه به خدا قسم مى دانم بيش از اين نيست كه با شمشيرهاى خود با اين گروه روبرو شويم؛ ساعتى مى جنگيم و آنگاه حورالعين را در بهشت در آغوش مى كشيم».(2)
چون جنگ شدت پيدا كرد مردى از سپاه كوفه، «برير» را صدا زد و گفت: كار خدا را درباره خود چگونه مى بينى؟!
برير گفت: به خدا سوگند كه او در حق من نيكى كرد ولى كار تو را در مسير شرّ قرار داد (من به سوى بهشت مى روم و تو به سوى جهنم!) (وَاللهِ لَقَدْ صَنَعَ بِي خَيْراً وَصَنَعَ لَكَ شرّاً).
آن مرد برگشت و گفت: دروغ مى گويى، پيش از اين دروغگو نبودى!
برير پاسخ داد: آيا مى خواهى با تو مباهله كنم تا خدا دروغگو را لعنت كند و به قتل برساند؟
او پذيرفت و آن دو با هم به ستيز برخاستند و چيزى نگذشت كه برير پيكر بى جانش را بر زمين افكند.(3)
آنگاه برير به نبرد ادامه داد و چنين رجز مى خواند:
«أَنَا بُرَيرٌ وَأَبي خُضَيْرٌ *** لَيْسَ يَرُوعُ الاُسْدَ عِنْدَ الزَأرِ
يَعْرِفُ فينَا الخَيْرَ اَهْلُ الْخَيْرِ *** أضْرِبُكُم وَلا أرى مِنْ ضَرٍّ
وَذاكَ فِعْلُ الحُرِّ مِن بُرَيْرِ»
(من بريرم و پدرم خضير است كه از نعره شير هراسى ندارد. اهل خير به خوبى ما را به خير و نيكى مى شناسند، شما را با شمشير مى زنم و از آن دريغ ندارم، آرى! اين كار برير آزاد مرد است).
برير همچنان شمشير مى زد و سپاه دشمن از مقابل وى مى گريخت.
برير فرياد كشيد: «إقْتَرِبُوا مِنّي يا قَتَلَةَ الْمُؤمِنِينَ، إقْتَرِبُوا مِنّي يَا قَتَلَةَ ابْنِ بِنْتِ رَسُولِ رَبِّ الْعالَمينَ»؛ (اى كشندگان مؤمنين! [اگر جرأت داريد] نزديك من بياييد، اى قاتلان پسر دختر رسول پروردگار جهانيان! به من نزديك شويد).
برير به آنان حمله ور شد و بر سينه يكى از دشمنان نشست و مى خواست او را بكشد كه مردى از پشت نيزه اش را بر پشت وى فرو كرد و برير در اثر ضربات پى در پى، به فيض عظيم شهادت نائل آمد.
پس از آن قاتل برير، چنان مورد بغض و نفرت مردم كوفه قرار گرفت كه حتى زوجه اش قسم ياد كرد كه به خاطر اين جنايت همسرش كه سيد قرّاء كوفه را به قتل رسانده است تا عمر دارد با وى سخن نگويد.(4)، (5)
پی نوشت:
(1). بحارالانوار، ج 101، ص 340 .
(2). بحارالانوار، ج 101، ص 340 .
(3). كامل ابن اثير، ج 4، ص 66؛ تاريخ طبرى، ج 4، ص 229 و ابصارالعين، ص 72.
(4). رجوع كنيد به: فتوح ابن اعثم، ج 5، ص 102؛ اعيان الشيعة، ج 3، ص 562 و ج 1، ص 604؛ كامل ابن اثير، ج 4، ص 66؛ ابصارالعين، ص 72 و تاريخ طبرى، ج 4، ص 229.
(5). گردآوري از کتاب: «عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها»، سعید داودی و مهدی رستم نژاد، (زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، انتشارات امام على بن ابى طالب(عليه السلام)، قم، 1388 هـ.ش، ص 442.
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی
بریر،بریر بن خضیر،بریر در عاشورا،بریر در شب عاشورا،بریر در روز عاشورا،بریر در کربلا،زندگی بریر،زندگینامه بریر،زندگی نامه بریر،معرفی بریر،بریر شهید کربلا،بریر شهید عاشورا،بریر بن خضیر در عاشورا،بریر بن خضیر در شب عاشورا،بریر بن خضیر در روز عاشورا،بریر بن خضیر در کربلا،زندگی بریر بن خضیر،زندگینامه بریر بن خضیر،زندگی نامه بریر بن خضیر