بینا شدن یک نابینا ، با معجزه امام حسن عسکری(ع)

علی بن عاصم کوفی(نابینا) می گوید : خدمت مولایم امام حسن عسکری(ع) رسیدم و به او سلام کردم ، امام حسن عسکری(ع) سلام مرا جواب دادند و فرمودند : خوش آمدی ای پسر عاصم ، بنشین و استراحت کن ، گوارایت باد مقامی که خداوند به تو مرحمت فرموده است ، ای پسر عاصم آیا می دانی زیر قدم های تو چیست؟ عرض کردم: مولای من زیر قدم خود فرشی را احساس می کنم که گسترده اند ، خداوند صاحب آن را گرامی بدارد . امام حسن عسکری(ع) به من فرمودند : ای پسر عاصم ، بدان که تو اکنون بر فرشی قدم نهاده ای که بسیاری از پیامبران و رسولان الهی بر آن نشسته اند . عرض کردم : ای سرور من ، کاش تا زمانی که در دنیا هستم همواره در خدمت شما باشم و هرگز شما را رها نکنم . سپس با خود گفتم : کاش چشم بینائی داشتم و آن را مشاهده می کردم . امام حسن عسکری(ع) که از ضمیر و باطن همه آگاه است به من فرمودند : نزدیک بیا ، وقتی نزدیک رفتم دست مبارک خود را بر دیدگان من کشید و به اذن خداوند فوراً روشن شد و بینا گشتم . سپس امام حسن عسکری(ع) به من فرمودند : این ، جایِ پای پدر ما حضرت آدم است ، و این جای پای هابیل است ، و به ترتیب جای پای شیث، هود، صالح ، ابراهیم ، شعیب ، موسی ، داود ، سلیمان ، خضر ، دانیال ، ذی القرنین ، عدنان ، عبدالمطلب ، عبداللَّه ، عبد مناف را به من نشان داد . وهذا أثر جدّی رسول اللَّه(ص) ، وهذا أثر جدّی علیّ بن أبی طالب(ع) . (سپس امام حسن عسکری(ع) فرمودند :) و این ، جای پای مبارک خاتم الأنبیاء(ص) ، و این جای پای مبارک امیرالمؤمنین علیّ بن ابی طالب(ع) است . علی بن عاصم گوید: خود را بر آن جای قدم ها افکندم و آنها را بوسیدم و سپس دست مبارک امام حسن عسکری(ع) را بوسیدم و عرض کردم: من از اینکه شما را با دست یاری کنم ضعیف و ناتوانم ، و جز اظهار دوستی و ولایت نسبت به شما ، و بیزاری از دشمنان شما ، و لعنت کردن دشمنان شما در تنهائی قدرت ندارم ، حالِ من چگونه خواهد بود ای سرور من؟ امام حسن عسکری(ع) فرمودند : پدرم از جدّم ، و او از رسول خدا(ص) نقل کردند که آن حضرت فرمودند : من ضعف عن نصرتنا أهل البیت ولعن فی خلواته أعداءَنا بلّغ اللَّه صوته إلی جمیع الملائکه فکلّما لعن أحدکم أعداءنا صاعدته الملائکه ولعنوا من لایلعنهم . کسی که از یاری ما اهل بیت(ع) عاجز باشد و دشمنان ما را در تنهائی ها لعنت کند ، خداوند صدای او را به تمام فرشتگان برساند ، پس هرگاه یکی از دشمنان ما را لعنت کند ، فرشتگان آن را بالا برند و کسی که آنها را لعنت نکند لعنت کنند . و هر گاه صدای او به فرشتگان رسد ، برای او طلب آمرزش کنند و بر او درود فرستند و گویند: خداوندا ، بر روح این بنده ات که در راه یاری دوستان تو تلاش کرد درود فرست ، و اگر توانائی زیادتری داشت و بیشتر می توانست یاری کند حتماً یاری می کرد . در این هنگام از طرف پروردگار ندایی رسد که: ای فرشتگان من ، دعای شما را درباره بنده ام اجابت کردم و صدای شما را شنیدم و بر روح او به همراه ارواح بندگان صالح دیگر درود فرستادم ، و او را از برگزیدگان نیکو قرار دادم .

(القطره - سید احمد مستنبط(ره) - جلد1 - بخش امام حسن عسکری(ع) - صفحه 710)